De laatste dagen zweden al weer.

Nou het einde van het Zweedse er al weer aan zit te komen wil ik voor mezelf nog wel een paar dingen vastlegggen.

Wat ik echt nog steeds wat lastig omgaan vind is de ‘lockdown’ van het land. De nordics in het algemeen zijn vanaf juli tot de eerste twee weken van augustus plat gelegd.
Dat houdt dus in dat winkels dicht zijn, niet alle restuarants etc. te gebruiken zijn. Op zich een soort van luxe probleem, want met één open supermarkt kom je best uit de voeten maar het staat zo her en der wat raar. Hele straten zijn leeg, huizen zijn weken achter elkaar donker. Je kan hier rondlopen als in een scene van 28Days, waar de hoofdpersoon na het ontwaken uit het ziekenhuis ook in een soort van verlaten wereld rondloopt.

Uit gesprekken blijkt overigens dat de zweden zelf daar geen enkele last van hebben. Een van de dingen waarom ze echt die weken de hort op willen is genieten van de zon. Omdat het hier noordelijker veel meer en langer donker is dan in nederland zie je dat ze echt aan de zon toe zijn en ook beter omgaan met de risico’s die met het ‘gebrek’ aan zon omgaan. Tijdens een gesprek met een specialist hierover bleek dat een zwikkie dingen die ik melde ook onder een vrij sterk vermoeden van een Vitamine d3 gebrek zouden kunnen worden geboekt. Voeg daarbij dat ik echt onvoldoende buitenkom (wat al zou volstaan is elke dag in juli en augustus een kleine 20 min rondlopen met ontbloot gzicht/hoofd en onderarmen) en via de voeding krijg je echt te weinig binnen. Ik ga straks als ik terug ben in nederland eens een experiment met mezelf opzetten.

Normale werkdag.. verlaten

Nog meer verlaten…

En nog meer verlaten..

DE gemakkelijke schoenen..

Een ander ding wat je hier tegenkomt (en wat ik eigenlijk wel veel leuker vind dan de standaard nederlandse aanpak) is het gebruik van meerdere soorten kantoorkledij.

Huh?
Wat je hier hebt is dat ze met ‘nette kleding’ naar de zaak komen en daar omkleden en ‘lekker zittend’ spul aantrekken. Niet iedereen doet dat maar wat wel 80-90% doet is kantoorschoeisel meenemen. Als ze al niet op sokken/blootsvoets lopen. Dus je kan hier in de vakantie periode bij de kapstokken gewoon rijen vol met schoenen aantreffen. Uiteraard wordt er hier ook met in hoogte verstelbare desks gewerkt, tot sta hoogte.

Afgelopen zondag ben ik naar het zomerhuis van een collega geweest. Je ziet dan meteen de opbouw van Zweden. Het land is redelijk geconcentreerd rond de grote steden en daarbuiten wordt het al snel landelijk. Het zomerhuis is noordelijk ten opzichte van Stockholm gelegen richting de “archipel”. Bij het rijden door Stockholm wordt je om de haverklap met water, bruggen en tunnels geconfronteerd. Dat maakt het rijden op de navigatie wat lastiger, omdat deze of net wat van de weg afwijkt of omdat een afslag die je moet nemen ‘verborgen’ is tussen de vier andere afslagen die in de 20 meter voor je zitten. Dat doet me trouwens denken aan een scene uit “Ghostrider” (een zweedse motor rijder die de politie nogal uitdaagd): ik heb een deel van het traject wat ie rijd zelf ook gereden en hij heeft nogal wat risicos genomen om klem gereden te worden.

Mooi rustig achteraf.

Maar eenmaal Stockholm uit kom je al snel in de meer natuurlijke omgeving en is het echt duidelijk waarom het rijden hier zo lekker is. Rustige wegen, natuur.. perfect. Mijn collega en haar man wonen niet verkeerd trouwens: een setje van twee grotere gebouwen tussen de rotsblokken in de tuin. Daarbij een paar schuurtjes en je vraagt je af waarom ze hier alleen in de zomer wonen. Dat dat wonen daar in de winter een ander verhaal is moet ik maar geloven, maar ik zie toch (op een dag dat het ruim 28 graden is) een dikke houtkachel.. ik zou het wel weten.
Wat dan wel weer iets is om rekening mee te houden is de sneeuwval, sneeuwruimen doen ze hier dan niet aan dus een auto is dan wel weer een must.

Na aankomst kletsen we bij en tussen alle lawaai door komt een vriend des huizes en meld dat ik mijn motor kan wassen. Hij had de zijne al klaar en er was nog ruim sop over. Dat wassen is niet voor niets overigens. Gwyneth ziet er niet uit. De parkeerplaatsen zijn naast de fruitbomen die helemaal los zijn gegaan en een soort van kleverige hars op de motor hebben achtergelaten die er daardoor nu smerig bespikkeld uit ziet en plakt op alle plekken. Mooi meegenomen dat ik d’r dan nu kan schoonmaken.

Tijdens het voorbereiden van het avond eten krijg ik de vraag of ik een stukje wil sightseën : tuurlijk. We pakken de motor en gaan op het eiland (want eigelijk is alles rond Stockholm een eiland) rondtoeren. Dan blijkt waarom mijn motor echt niet voldoet voor de zweedse omgeving: je moet of een zware custom hebben (zoals hij heeft: Yamaha XV1900 Stratoliner Custom) of een off-the-road. Laag op de weg of voldoende noppen. Niet zo’n toering als die van mij. Het ene moment is de weg asfalt, dan zand, dan weer een stoffig gravel ding. Waar de motor voor mij rustig rijd moet ik toch nog weer even nadenken als we een gravelpad afrijden naar beneden.. Niet remmen nu 😉

Natuur.. En harde bergen

De omgeving is (zelf op zo’n relatief korte afstand van Stockholm) super om te zien. Water wordt afgewisseld met graniet wat steil uit het water omhoog rijst.

Overal zie je tussen de bomen de vakantie huizen die laag zijn en vaak ook in de typisch zweeds rode kleur zijn geschilderd.

’s avonds is er een gezellige afsluiting met fika die eigenlijk om een uurtje of drie had moeten plaats vinden maar door allerlei vertragingen werd verschoven.

En dan zie je hier iets wat ik in Portugal miste : aan tafel zitten naast de collega en haar man ook vrienden, en pubers. Pubers van 12 tot 18.. En allemaal spreken ze engels, naast het zweeds. Tikje onzeker maar na een “Don’t worry. Your english is way better than my swedish.” komen die ook los. Dan kan je toch ineens een leuke avond hebben als je ook met hun kan praten.

Je zal toch elke dag dit zien.

Als ik ’s avonds terug ga (en een klein beetje baal dat het nog steeds niet echt donker is) krijg ik een gigantische regenbui over me heen. Door het pak heen ben ik nog geen 5 minuten zeikes nat. Ik voel half koud water zo mijn laarzen in lopen, mijn armen worden nat en zelfs mijn rug. Overal op de wegen ontstaan waterpaden met dik schuim er op. Mmm….glad…

Met een beslagen vizier, druipende armen en prikkende ogen kom ik bij het hotel weer aan. Snel een parkeer kaart kopen en de motor aftuigen. In mijn kamer (die natuurlijk weer veel te heet is) alles uittrekken en laten drogen.

Potver.. de laatste week komt er al weer aan.