Zou u alstublief een heel eind willen oprotten?

Zo, ik zit. Twee schermen voor me, eentje van de pc die ik altijd gebruik en eentje van een vers geïnstalleerde pc. Tijd voor de eerste sessie van een een gecascadeerd charmeoffensief van de IT afdeling.

We gaan over op nieuwe pc’s met ssd en windows 7. Een hoop veranderingen voor onze gebruikers en om te voorkomen dat ze overvallen worden doen we via een zogenaamde Hottoppics sessie via livemeeting waarbij we de eerste ervaringen opzetten. Proeven aan het ‘smoelen’ van windows 7 en de snelheid van de nieuwe pc’s.

Bij de eerste dry-run blijkt dat livemeeting niet zo snel is als de pc maar daar kijken we tijdens de meeting zelf nog wel even naar, toch kijken of we iets van de snelheid kunnen overbrengen.

Presentatie klaar, twee pc’s klaar, jongens van het team klaar die op de achtergrond feedback en aanwijzingen geven en ik zit mooi in de ruimte van Radio Den. Een rustige afgeschermde ruimte waar ik in alle rust als man kan multitasken [voor zover mannen dat kunnen] en mijn presentatie kan doen.
De laatste check, telefoon gaat inbellen, eerste geïnteresseerden zijn er al. Nog even snel overleggen en dan de laatste non-meeting chat. Een van de teamjongen tikt in “Geluid is prima helder, ik ga nog ff pissen.”  Onthoudt deze even, want ik vergeet ‘m.

Dan gaat de deur open. Vier minuten voor life gaan. Het voelt elke keer toch spannend en ik zit klaar om te beginnen, en er komt een gebruiker binnen. “Oh, zit je hier?” Eh.. ik zit alleen in een ruimte, de gebruiker kent me, en ziet me met twee schermen zitten. Even overweeg ik om te antwoorden “Nee, ik zit op de zuidpool, dit is mijn antwoordhologram.” maar dat zal te bot zijn.

Voor ik erg in heb nodigt de gebruiker zich zelf uit “Oh dan kan ik hier ook wel even zitten toch ?” “Eh, je hebt hier geen netwerk hoor.” antwoord ik om subtiel duidelijk te maken dat ik liever alleen zit. De hint wordt overduidelijk niet gepakt dus ik wil verder gaan. “Eh, dan noteer ik toch wel gewoon, ik heb de pc niet nodig?”
Nee, we geven via het netwerk een look&feel via internet over de nieuwe pc.. waarom zou je je pc nodig kunnen hebben? Verbaasd over zoveel [tja wat voor woord is hier nu passend?] haak ik mijn gebruiks- pc aan de externe beeldschermen, dan krijgt de gebruiker in elk geval nog wat mee. Door dat aankoppelen gaat de scherm resolutie de mist in: de verhouding 5:4 van de monitor rukt mijn controle sessie uit z’n verband.
Tevreden kijkt de gebruiker naar een scherm waarop mijn presentatie de mist in gaat. Via de audio vraag ik aan mijn team genoten of het scherm voor de anderen er ook zo uitziet want mijn feedback op de schermen is ronduit ruk.
Terwijl ik wil beginnen zegt de gebruiker “Ik kan de vragen niet horen zo.. “ Nee, daar had je aan moeten denken voor je hier naar binnen liep. “Ik lees de vragen en antwoorden op, zodat iedereen het hoort.”  antwoord ik met geveinsde kalmte.
Zo loopt ondertussen mijn bloeddruk op en zit ik me mateloos op te winden. Ik laat dat niet doorschemeren maar toch..

Dan begint de presentatie. Welkoms woordje, uitleggen wat en wanneer en ook de risico’s van local admin zijn, so far so good. Dan komt het spannende deel. De live weergave. Ik deel het scherm, geef aan wat er gebeurd en monitor ondertussen op de controle schermen wat er gebeurd. Dan blijken de kaders helemaal verrot te gaan en ik zie zelf niet meer wat de andere kijkers zien. Ondertussen komen de eerste vragen binnen en begint de gebruiker in de kamer ook vragen te stellen, driftig noterend in een schriftje. Ik moet op dat moment twee schermen in de gaten houden, corrigeren voor de snelheid van livemeeting, de vragen balk in de gaten houden, doorpraten en de gebruiker in de kamer van me afhouden. Ook zijn er nog steeds mensen die de audio hebben aanstaan, en toch inbellen waardoor er galmend rond gezongen wordt, en ik iedereen moet muten.

Goed.. al die borden op die stokjes in balans houdend krijg ik in de kamer een directe vraag en mute ik mijzelf. Als ik de vraag beantwoord heb ga ik verder met de presentatie. Niet in de gaten hebbend dat ik nog steeds gemute sta. De jongens uit mijn team tikken me via chat aan, en uiteindelijk met de moed der wanhoop breekt eentje in de meeting in “Als je praat, we horen je niet.” En jawel mijn mute brand lekker rood…

Goed, weer tig punten terug en ondertussen de draad kwijt zijn..
Als ik verschillende weergaven wil laten zien ben ik mijn Internet Explorer scherm kwijt, dus als de bliksem 3 tabbladen open en doorpraten.
Ik klik terwijl de sites geopend worden even de chat schermen aan om de groepering te laten zien, en ik zie door een scherm vergelijking dat de kijkers ook deze zien. Ik klik het schermpje met mijn collega open en houd die van mijn manager even achter. Meer gefocussed op de weergave en minder op de inhoud maximaliseer ik de  “ik ga nog ff pissen” vol op het scherm. Terwijl ik nog wat laat zien en volledig de inhoud van het scherm mis ga ik over naar internet explorer. De gebruiker loopt inmiddels om me heen om even precies te zien wat er gebeurd “Want dat ziet er op die andere schermen zo raar uit.. “ No shit, Sherlock?

Uiteindelijk ben ik de draad helemaal kwijt en ga ik terug naar de presentatie. Ik mis drie van de 4 tips en kom in het standaard “Zijn er nog vragen?” schermpje.

Heel typisch, maar er waren geen vragen. Hoogstwaarschijnlijk omdat het merendeel dacht “Die zit dronken te presenteren joh…”

Als we de meeting dan eindelijk afsluiten sta ik op punt om te ploffen maar ik hou me in. Dan komt de aap uit de mouw: de gebruiker heeft al tijden problemen om de livemeeting met geluid te volgen en wil wel even zien hoe ik dat nu precies doe.
Als ik het laat zien en alles driftig in het schriftje wordt genoteerd zeg ik dat je dit soort dingen even proberen en niet pas als je in een meeting zit.. “Geen zorgen hoor, ik hou wel van proberen..”

Dan komt de ‘ff pissen” collega binnen stuiven: “Ik dacht, hoopte en bidde dat je niet mij zou openen en jawel hoor: vol op het scherm!” Als ik ‘m niet begrijpend aankijk klik ik het chat schermpje open en zie z’n tekst staan…. oh holy fuck.

Hij ziet mijn kwade kop en leid de gebruiker weg, en de eerste chat pingt open “Mag ik je eerlijke feedback geven?” Tuurlijk, alhoewel ik een vermoeden heb wat er aan de hand is. Als ik mijn zooi bij elkaar ruim zit ik me af te vragen wat die gebruiker nou toch in vredesnaam bezielde. Je loopt toch ook niet zomaar een vergadering binnen, of een operatieruimte of een radioruimte? Waarom in vredesnaam dan wel bij mij?

Als ik boven op de kamer kom en onze JetLi rollend van de lach onder het bureau ligt en opbouwend giert “Epic fail Den!!” wil ik gaan vertellen wat er beneden gebeurde. Net als ik van leer wil trekken komt die gebruiker weer aanlopen en heeft nu een issue met de iphone. JetLi leid de gebruiker weg en uiteindelijk kan ik vertellen wat er gebeurde. En dan verteld JetLi dat die gebruiker vlak voor de meeting al kwam aanlopen met de pc onder de arm. “Is Den hier ook?” “Nee, die heeft een kamer waar ie de presentatie doet.” “Oh dan zoek ik ‘m daar wel.” was de reactie van de gebruiker. Ik vraag me toch serieus af wat mensen niets snappen aan een uitnodiging waarbij alles voorgekauwd is, je alleen op een linkje hoeft te klikken en te luisteren. Waarom ros je je hele hebben en houden in een hok waar op dat moment nog een man of 60-70 van afhankelijk zijn?

Puntje geleerd: de eerst de beste keer dat ik dat weer doe (ic. woensdag avond, en vrijdag en volgende week donderdag) zorg ik dat ik in een ruimte zit die gebruikersveilig is.