Deed ik het nou goed?

Ingrediënten : twee idioten die zo op elkaar zijn ingespeeld dat anderen daar hinder van hebben, één lief kassameiske, een te klein tasje en een enge mindset.

Afgelopen vrijdag spreek ik met een vriend af, die wil zijn website ‘anders’. Hoe en wat is niet duidelijk, dus eens afgesproken en een avond de koppen bij elkaar. We gaan eerst pizza eten en dan met een glas bier, wijn of whiskey eens de zaak doornemen.
Weer op mezelf wonend is boodschappen doen geen probleem, alleen de grotere hoeveelheden zijn wat tricky.
We spreken dus af dat we met zijn auto gaan.

Bij de parkeer plaats stap ik uit, een overhemd met net te lange mouwen, een onwennig jasje aan en een net te klein boodschappen tasje.
Een wat oudere dame loopt ons in de weg maar mijn vriend lost dat met een heel vriendelijk gebaar op, en ik volg slaafs. Dit gebeurd in het zicht van de kassa.

We akkeren de winkel door voor de benodigdheden. Daaronder twee sixpacks Grolsch, brood, vleeswaren, nashnash etc.
Bij de kassa aangekomen laad ik het mandje uit, eerst een sixpack, dan de kleinere dingen en weer een sixpack.
Eigenlijk is mijn tas al vol met die twee sixpacks. Mijn vriend pakt een extra tasje en loop achter me langs om de andere boodschappen in te pakken. Ik sta aan het einde van de kassa en pak het eerste sixpack. De tas houdt ik knullig voor me en ik zeg geen woord. Kijk alleen naar de boodschappen terwijl naast me mijn vriend die allemaal inpakt. Als hij zegt dat ik ook mag in pakken kijk ik niet op en zeg alleen ‘Ik wacht op die andere bierblikken.‘

Ik deed het goed

Het meisje pakt die net als laatste artikel en zegt vriendelijk ‘Dat had u wel mogen zeggen hoor.’ Ik kijk haar koud aan en zeg ‘Nee, dan wordt ik zo snel dwingend en dat is niet goed. Ik moet leren wachten. Dan gaat het een stuk beter. De laatste keer ging het meteen fout en dan heb je ruzie met de reclassering.’ Mijn vriend pakt onverstoorbaar in en zegt vriendelijk tegen het meisje ‘Daarom ga ik mee als hij zijn medicijnen niet heeft gehad.’ Het kind krijgt grotere ogen. Het laatste bierblik gaat mijn tas in en ik houd de tas net te hoog voor mijn buik vast. Ik kijk mijn vriend aan en vraag ‘Deed ik het nu goed?’

‘Prima jong, ga je mee naar buiten?’ Ik loop twee passen achter hem aan en terwijl hij vriendelijk ‘Goedenavond’ roept fluister ik bijna ‘Daag…’ en loop naar buiten. Het kassameiske zit zeer ongemakkelijk op haar stoel als we door de deuren gaan.

Buiten kunnen we ons lachen niet meer goed inhouden en we brullen het uit.

Is dit besmettelijk? Nee, maar wel genetisch bepaald. Vorige week moest ik bij die zelfde vriend zijn en loop daar tegen zijn 6 jarige dochter aan die me kippenvel bezorgde door te vragen ‘Wil je een snoepje?’ en hij in de keuken zei ‘Kijk je uit met d’r, ze is een oudemannenlokker …’

Ik wil ook zo’n dochter!