I love it when a plan comes together.

Spannend. Morgen zullen de eerste iPhones worden uitgereikt aan de medewerkers. Vandaag is na een aantal weken van voorbereiding de buitendienst ‘uit de lucht geschoten’. Niet zomaar, maar wel getimed en voorbereid.

De afgelopen weken zijn documentatie, informatie en communicatie nauw op elkaar afgestemd en zijn de betrokken medewerkers vanmiddag in een big-bang op de iphone-sim overgeschakeld. Gisteren een attentie sms, vanmiddag de herinnering en dan ineens is het een soort van vliegen met maanlanders. Die maken ook achter de maan een periode van onbereikbaarheid door en zijn dan ineens weer te zien.  Zo ook onze buitendienst. Om 1230 uur een sms afgeschoten en toen alles klaar was weer een sms om mensen er op te attenderen dat ze weer bereikbaar zijn.
In het status schermpje zie ik dat ca. 80% meteen het sms-je heeft en de rest volgt langzaam aan.

Op het allerlaatste moment blijkt er één sim te zijn overleden maar die kunnen we ondervangen door de oude weer te activeren. Een gebruiker blijft hardnekkig zijn post niet krijgen en mist een adapter, en 4(!) medewerkers bleken bij controle hun juiste sim niet te hebben. Een snel 1-2’tje leert dat voor de 4 er 2×2 sims zijn verwisseld en dat kunnen we op afstand oplossen.

Documentatie is klaar, bruikleen overeenkomsten zijn klaar, een leenauto voor het vervoer is klaar.
Nou ja.. klaar?

Een heftig schrikmoment maakt zich van me meester als ik de auto op de parkeerplaats zie en instap. Ik mis een pedaal en die versnellingspook ziet er raar uit. Fuck, dit is een automaat. Wel een mooie, hybride en zo, fancy schermpjes, lampjes etc. etc., maar wel een automaat. Achteruit rijdend trap ik de koppeling in. Een seconde en noodstop later vraag ik me af hoe dit verder moet. Ik moet met dat ding de kelder in (die uiteraard mooi ronddraaiend onder het gebouw gaat) om de handel in te laden.
Even snel de wagenpark beheerder bellen. Of er nog een andere handgeschakelde is? Nee, of ja toch, maar de beheerder is al naar huis. Mhm.
Met zweet in de handen rol ik langzaam de garage in. Sofarsogood…

Uiteindelijk lukt het me om de auto geparkeerd te krijgen, maar ik zit straks toch wel wat minder gemakkelijk denk ik.

En morgen? Eerst eens een presentatie geven waarin we terugkoppelen wat we met de laptop problematiek hebben gedaan en wat ze nog kunnen verwachten. Dan een presentatie over de iPhone, er zijn er nog steeds een hoop die zo’n ding niet eerder hebben gebruikt en dan ‘uitdelen’ .  Uiteraard zullen dan pas de dingen waar we niet aan gedacht hebben naar voren komen en moeten worden opgelost.  Maar ik heb wel een sterk vermoeden dat dat niet hele grote dingen zijn.

De afgelopen weken ben ik van een it-nerd langzaam aan naar de ‘leukst vent in het bedrijf’ gepromoveerd.. Een zoete wraak na alle jaren te worden afgetuigd in het fietsenhok.. gniffel.