Een kort lontje

Zou die Alpense schutter dat ook gehad hebben? Een kut week waarin iedereen voor z’n voeten loopt en hij in een soort van ultiem afreageren de onschuldige omstanders te grazen neemt?

De afgelopen week, en dan wijt ik het maar even aan de omschakeling naar de zomertijd, kreeg ik een erg kort lontje. Dat op zich is een teken, maar als ik in de historie hier en verder terug lees zie ik deze ‘dip’ op dit moment in het jaar wel vaker voorbij komen. Op de een of andere manier is de afgelopen week een aaneenschakeling van turbo irritaties geweest waarbij ik me steeds meer moest inhouden.

Diverse keren heb ik achter de pc gezeten om het van me af te schrijven maar ik verrek het om een soort van digitale klaagmuur van dit hok te maken. Desondanks flikker ik nu wat van me af om de kop de klaren.
Heb je een leuke zondag? Stoppen dan met lezen en lekker de tuin in en van de zon genieten. Je leuke dag is het niet waard om door mij te laten vergallen.

Ook een kut zondag? Lees verder en huil met de wolven mee..

Door dat ene uur vooruit loopt m’n hele ritme uit fatsoen. Elke nacht wakker worden, slecht slapen, en dan te vermoeid naar het werk waar mensen hun eigen onkunde op je los laten en hun probleem de jouwe maken. Te beroerd om te lezen of nadenken of überhaupt te snappen waar ze mee bezig zijn.
Bij presentaties een beamer niet aankunnen krijgen en dan (omdat ze alles op het laatste moment doen) bij ons staan stressen. Als je er dan komt kijken blijkt er een apparaat niet aan te staan omdat ze overal met de fikjes aan gezeten hebben. Welk deel van ‘one button’  aan/uit snapte je niet? We hangen een systeem van tig duizend euro aan de wand en nog snappen ze een knop niet.

Of een beveiligingsdienst die niet snapt waar ze mee bezig zijn. Een avond in de week is voor mij. Op tijd naar huis en niet zwemmen. Dus om ongeveer 1730 uur / 1800 uur op de brommert naar huis en thuis aangekomen 7 gemiste oproepen. Uiteraard spreken ze zoals afgesproken geen voicemail in dus weet ik net niet waar het om gaat. Dan belt een collega die wel door de beveiligingsdienst bereikt kan worden. ” Het alarm schijnt bij ons af te gaan??”
Nou is dat niet het alarm maar een airco storing waar een monteur voor langs zou komen. Die kan gewoon in die ruimte waar het om gaat. Maar dan blijkt de bewakingsdienst ineens niet te snappen hoe het alarm werkt. Als ik de dienst aan de lijn krijg proberen het ze het mijn probleem te maken. “Ja, maar mijn dienst stop om 2000 uur en hij gaat bij jullie af.”  Dus? Als ie op een andere afdeling afgaat moeten die dat ook zelf oplossen? Nee..  Maar IT  en stekkers, electronica.. jullie kunnen dat… Flikkerstraal op zeg, daarvoor heb je zo’n dienst toch aangenomen? Elke avond ben ik zo rond 2200/2300 uur thuis en net die ene avond als ik al thuis ben zou ik weer 120 km die kant op moeten omdat zo’n geit het niet snapt?

Een mailtje van een collega zet mijn haren overeind: in het kader van toch in controle blijven meld ie een nieuw project en eindigt subtiel met ‘ Ik ben benieuwd wanneer we [stappenplan] gaan doen..‘  Heerlijk, de ene manager verlangt zelf initiatief en de ander moordt dat initiatief uit. Stel je voor dat je met een eigen idee komt wat ook zou werken…

Of een heetgebakerde gebruiker die ‘ zijn presentatie kwijt is‘. Als ik probeer duidelijk  te maken dat ie daarvoor echt sneller en beter de helpdesk kan bereiken reageert ie “Maar dit is echt belangrijk”  Vinnig reageer ik ‘ Nee, ik zit uit mijn neus te vreten of niet?”  De confrontatie afvangend bind hij wat in en reageert met een scriptje ” Ik hoor wat je zegt, maar ..” In gedachten dien ik ‘m van repliek ‘ Tuurlijk hoor je wat ik zeg, ik spreek luid genoeg en je weet precies wat ik bedoel.‘  Op de werkplek aangekomen komt de aap uit de mouw: gisteren heeft ie een duivels mooie presentatie gemaakt. In de drukte heeft ie deze niet opgeslagen en de pc aangelaten. En natuurlijk alsof de duivel er mee speelt : de pc is herstart… exit presentatie. Als ik in gedachten ‘m vraag of ie in het kader van de snelheid ook zijn auto met draaiende motor in de garage zet weet ik het antwoord al..

Ondertussen krijg ik van de motordealer bericht dat door ziekte en drukte ik pas volgende week er terecht kan voor de verherbouw van de motor. Ook ik ben dan een gebruiker en heb toch haast. Mezelf aan de andere kant van de lijn voorstellend hou ik mijn ongeduld in..

En dan de vrijdag: een dag waarop ik krap geplanned heb, en ik om uiterlijk 1745 uur de deur uitmoet. Een terugkerend ‘biefstukje’ eten. En alles lijkt goed te gaan tot ik omstreeks 1130 uur ineens een inlog voor mijn kiezen krijg tijdens een site bezoek. Verrek, nou al door de internetminuten heen?
Omdat dit storinkje wat haperend tot stand komt is pas een dik uurtje later duidelijk wat er aan de hand is. Leek het eerst alsof het hele kantoor een probleem had bleek nu dat er twee afdelingen het probleem alleen hadden. Zoeken en zoeken, en uiteindelijk de conclusie: “ dit ligt niet hier aan het netwerk, maar er buiten? ” Na een hoop hypotheses toch voor een escalatie gekozen en via Duitsland en Italie wordt duidelijk wat er gebeurd is. Een soort van tik fout. Waar in een apparaat een /24 ip range staat heeft de ontvangende partij /23 staan. Op zich geen probleem omdat de ontvangende range breder is maar zoals het dan hoort houdt ie zich ineens aan de formele regels. Na veel vijven en zessen en net buiten de geschikte support range te zijn gevallen gaan we kort door de bocht.  Intern passen we de getroffen range aan naar /23 en alles werkt weer. Om 1815 uur.. En alles wat ik tussen 1200 en 1745 geplanned had is nu nog steeds niet gedaan.

En zo stap je dan te laat op de motor voor iets wat dan uiteindelijk weer heerlijk is. Samen een biefstuk eten, ouwehoeren tot laat over vanalles en nog wat. Vrouwen, relaties, werk, motoren, vriendschap, zelfreflectie.. Je kan het niet bedenken of we hebben het besproken. En leuk bijverschijnsel is dat ik op een afstandje kan constateren dat sommige mensen in het echt leuker zijn dan op TV.
Als ik dan ’s avonds opstap realiseer ik me dat inmiddels de naam voor de motor bekend is. Ik weet het nog niet maar gezien de stand bij vertrek van kantoor zou het dus Gwyneth kunnen zijn.

Zaterdag loopt ook niet zoals ik zou willen. Als ik een antenne zoek die op de bestaande aansluiting pas wordt ik door een puisterige puber in de winkel verwezen naar een bedrijf in de stad wat op zaterdag natuurlijk dicht is. Mijn Mp3 speler is leeg en dat laadkabelje is… op kantoor. Een dikke 150 km verder.

Uiteindelijk heb ik nieuwe sleutel, een antenne (die veel te lang is maar wel de juiste aansluiting heeft) die door mijn pak naast mijn nek uitsteekt, en ga ik met windruis en een tikkende antenne naar huis.  Daar kom ik erachter dat ie niet gaat passen omdat ik iets stuk maak wat niet stuk had gehoeven.. Als ik nog eens verder kijk kom ik erachter dat de achterband van de motor inmiddels ook al vervangen kan worden.. dus weer met de dealer gebeld: volgende week zaterdag gaan we los. Nieuwe band, electronica ombouwen, etc etc.

'Vertel eens.. wat zit je dwars?" - nu niets meer...

Dan doe ik de tv aan en zie de speciale nieuwsberichten van Alphen aan de Rijn, waar een vent z’n machinepistool heeft leeg geschoten op winkelend publiek. Na mijn eerste reactie ‘ Heerlijk, wou dat ik dat gedaan had”  slaat de ontzetting en ongeloof toe. Dat soort dingen gebeuren hier in nederland niet. Wel in het gekkengesticht aan de overkant van de sloot, maar niet hier.
En als er dan ook nog bij staat dat ie bij z’n ouders woonde  ga ik stil op de bank zitten tellen.. Het viel best mee deze week.  Een, twee, drie, Gewoon wat tegengas gehad, hebben anderen ook. Duizenddrieentwintigelf, Duizenddrieentwintigtwaalf.. Niets aan de hand eigenlijk, toch?

Ik stap zo dadelijk op en ga eens een koala beertje zoeken voor wat afleiding… (clicken op de afbeelding voor het beste resultaat 😉