Ministerie van Angst en onzekerheid.

Lijkt me een best leuke baan : Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding (NCTb). Direct solliciteren is niet mogelijk, eerst moet je bij het ministerie van Justitie aan de bak. Datzelfde ministerie wat zo loopt te hakkelen met betrouwbare resultaten en vertrouwen onder de mensen.

Beetje achter een bureau zitten en wachtend tot Oom Amerika belt. Of anders een stukje uit de telegraaf halen. Heel de wereld weet inmiddels dat in Jemen mensen de postzegel hebben uitgevonden en plofbrieven opsturen. Zoals het betaamd als een Amerikaans president daalt in de peilingen (Zelfs de Tea Party met Milf Palin lijkt populairder) weten ze nu wel meteen de daders te vinden.
Heb je zo’n hakbar die twee gebouwen laat instorten is ie niet te vinden, zelfs niet als er rete fanatieke Amerikaanse commando’s naar ‘m zoeken, maar zo’n domme plofkip uit Jemen wordt zo in no-time gevonden. En hoppa: Osama is weer da men aan de andere kant van de sloot.

Yep, a milf.. Gek, maar een milf

Akerboom, Eric, dutch 007 at your service

De nieuwe NCTb, Erik Akerboom, schrikt ook wakker en kondigt voortvarend een post verbod vanuit Jemen af.  Immers met Geert hier die op de achtergrond Rutte overeind houdt, en de soepjurken in de woestijn die Geert weer niets vinden heb je toch een beetje een gespannen situatie.
Je zou verwachten dat met alle ‘veiligheids’-maatregelen die de overheid heeft gedaan (zoals al je bank gegevens op voorhand naar Amerika sturen, het totaal verbod op natte sapjes in vliegtuigen, alle telefoon taps in Nederland) de NCTb toch een duidelijk beeld heeft van alle problemen. Dat uitgerekend een bedrijf met de traagste vorm van content-delivery als achterdeur gebruikt zou worden kwam niet bij de NCTb bikkels op. Laten we wel zijn, die was ook niet te voorzien. Jemen staat al sinds jaar en dag bekend als tha place to be voor snel internet en andere onbeperkte communicatie middelen.

Onze manier van terrorisme bestrijding is zo nederlands, zo 1950. “Gerard, de deur stiet öpên” “Da’s niet erg Trudie, ze pakt toch eerst de büren.”  We nemen een duur (want 100 ambtenaren) departement, flikkeren er een chique logo boven van de overheid, halen wat jongens naar binnen die een beetje politie hebben gedaan, beetje AIVD hebben gespeeld, en zetten die achter een bureau. “Goed opletten, als die rode telefoon gaat is het Amerika, en elke dag bij de koffie automaat ligt een nieuwe telegraaf.  Als er wat bijzonders in staat moet je even een belletje naar het ANP doen, en iets mompelen over veiligheid, onder controle, en slaap zacht.”

Lijkt me een uitstekende job. Zitten, internetten en beetje de mensen bang maken. Mooi visite kaartje laten drukken, en dan een grapske: in plaats van NTCb laat je er chef Ministerie Angst en onzekerheid staan.
Want dat is precies hoe de aanpak en rechtvaardiging werkt. Beetje meehuilen met de wolven in het bos, precies te weinig informatie laten doorstromen om druk te lijken en vooral iedereen onzeker houden.

“Ze zullen toch wel iets doen?”

Zoals alle ministeries en departementen zou je verwachten dat er een overzicht is maar dat bestaat niet echt. De effectieve rol kan je eigenlijk alleen halen uit de media, en daar was nou net die opdracht voor. Krantje lezen en af en toe je kop in de media krijgen. Maar wat ze nou echt weten te ondervangen, of waar ze ons nu echt voor beschermd hebben krijg je niet te horen want “dat is vertrouwelijke informatie”  sure….

En het systeem werkt ook nog, iederen schijt zeven kleuren stront zonder nou precies te weten waarom, en dat is zonde. We verdienen toch eigenlijk wel beter.