Empowerment – nieuwste managment gadget?

Empowerment, een methode of werkwijze die bij ons bedrijf wordt doorgevoerd. De vertaling van het woord waar ik naar neig is ‘bekrachtiging” omdat een duidelijk Nederlands woord er niet voor is.

Sinds er vorig jaar er bij ons een fors aantal mensen is weggereorganiseerd, wat gezien de toekomst en onze werkwijze echt nodig was is, is er spanning in het bedrijf ontstaan. Waar mijn Deense collega’s ‘work smarter, not harder‘ als credo hebben leek de Nederlandse tak vrij strikt te werken volgens ‘doe meer met minder’ waarbij een extreem hoog NIMBY gedrag naar voren kwam. ‘Core task’ ‘primaire taakzetting’ ‘baseline’ affijn je kan zo doorgaan met allerlei mooie woorden te bedenken waarbij het basisidee is ‘dat doe ik niet, want ik heb de handen al vol genoeg’.

Dat dit geen oplossing is ziet iedereen en we zijn dus bezig met empowerment. Althans, de rest van het bedrijf. Als je kijkt hoe we in de IT sectie het aanpakken is empowerment al tijden onze werkwijze. Niet om vooruit te lopen, maar domweg omdat de enige serieuze manier is om een hele ploeg IT’ers die in allerlei landen onder nogal verschillende omstandigheden aan het werk te krijgen. Daarbij is vanuit mijn eigen ervaring leiding geven op basis van empowerment het leukste om te doen. Het vraag aan de ene kant een hoop van mijn eigen ontwikkeling en vaardigheden (wat dan leuke en minder leuke leermomenten oplevert) maar bovenal merk je aan iedereen in het team dat mensen op deze wijze uitdagen hele mooie resultaten oplevert. Door mensen te ‘teasen’ op vaardigheden prikkel je ze juist om net dat ene wat wat dieper lijkt te zitten naar boven te halen en daarmee zich zelf op te leiden of op andere wijze te ontwikkelen en dat is gewoon genieten.

Een deel van de toepassing van empowerment is ‘situationeel (zelf) leiderschap’ en daarvoor heb ik afgelopen week een cursus gevolgd. Met nogal wat eye-openers.
In het kort wordt er hierbij vanuit gegaan dat als taken en werkzaamheden veranderen mensen een leer en motivatiecurve doormaken. En een van de zaken die ik voor m’n kiezen krijg is dat sinds een dikke 2-3 maanden mijn plek en rol onduidelijk is. Formeel leidinggevend, maar in de praktijk allang niet meer zoveel met locale zaken en vooral dagelijkse zaken bezig. Onbewust over mijn rol en verantwoordelijkheden rol ik in een positie waarbij motivatie en kennis wisselend zijn.
Tijdens de cursus worden de fases beschreven en ineens is er het aha-erlebnis (of meer ‘verrek, krijg nou tieten‘) moment. Ik zie door mezelf uitgeschreven staan waar ik tegen aanloop en de opmerkingen en mijn behoeften zijn bijna letterlijk die in het cursusboek staan.

De hele dag is er een groot feest van herkenning, en bovenal, doordat de cursus dwars door het hele bedrijf heen gegeven wordt, een leuke mogelijkheid om eens met de andere afdelingen mee te kijken en te sparren. De vrouw waaraan ik gekoppeld word is sales medewerker en dus een van de ‘fee-earners’ waar ik een ‘fee-eater’ ben. Ooit bij een accountants bedrijf aan het werk geweest waar ze haarfijn je positie weten te bepalen: ‘u eet ons verdiende geld op, fee-eater‘.  Het zorgt overigens door dat soort termen wel dat je precies weet waar je aan toe bent: ik kost geld en mijn enige legitimatie om in een bedrijf aanwezig te zijn is de ondersteuning van de fee-earners.

Tijdens de cursus blijk ik dus een groot probleem te hebben: wat ben ik en waar sta ik?
Tijdens het uitwerken van de opdrachten en rollenspelen wordt het me duidelijk: iemand gaat die vraag beantwoorden, want ik kan het schijnbaar niet voor mezelf.
Aan het einde van de cursus komt er het ‘Ja en nu verder’ moment, waarbij we afspreken wat de vervolg stappen zijn. De een pakt een bepaalde taak aan, de ander gaat een gesprek met z’n leidinggevende aan om betere afspraken te maker over coaching en ik.. Ik ga het gesprek met mijn leidinggevende aan: wat doe ik hier en waar sta ik?

Een van de jongens had een moment van verbazende openheid toen ik voor me uit staarde en mompelde “Wat doe ik hier nu eigenlijk?“, hij antwoordde “Niets, je enige lokale taak is de crisis afvangen als ie binnenrent, wij doen de rest wel.. ‘ En daar heeft ie gelijk in. In het afgelopen jaar is het team wat hier zit zo op elkaar ingespeeld en zo stabiel geworden dat zelfs de andere IT-afdeling z’n intrek genomen heeft bij ons.

Vrijdag was de Europese manager bij ons en indachtig de cursus schiet ik ‘m aan: “We moeten praten, kan dat op korte termijn?”  En of dat kan: morgen komt ie weer naar Nederland en staat er voor de hele ochtend een gesprek gepland. Dus over een paar uur weet ik waar ik sta hoop ik.