Soeze

‘Lilleke Soeze‘ klinkt het gespeeld verontwaardigd door de Krasse Knarin als ik zondagmiddag doorweekt het huis in kom, na een dikke 120 km rustig rijdend door de regen te hebben doorgebracht.

De eerste testrit na de beurt was prima in orde. Maar eentje met deze motor, voorzien van belading en alles.. Die had ik nog niet.
Dus aan de ene kant in een koffer de ‘techniek’ (reparatie materiaal, ehbo meuk etc.) in de andere broek, schoenen, een laptoptas. Dan de eerder bestelde roltas..

Opgetuigd

Ah de roltas.. tja, testen, maar met wat ?
Een sprint in huis en ik gris her en der de was bij elkaar, prop het in de tas, plunder de wasmand en hoppa: een volle roltas. De motor wordt verder opgetuigd, vastgesnoerd en het pak gaat aan. De nieuwe bretels passen niet precies, maar met een trucje lijkt het wel goed te gaan. Tijdens dat optuigen kom ik in gesprek met een andere motorrijder die Frederique al eens meewarig had aangekeken en Daphne toch beduidend beter eruit vindt zien. Mwha.. da’s niet zo moeilijk. Beide meiden schelen ca. 7 jaar en 48 meter ductape en een dikke (1)50.000 km. Daarnaast attendeert ie me, net als FF eerder hier, me op de mogelijkheid om via Groningen naar Denemarken te gaan. De route hou ik open voor de terug reis, omdat ik dan wat ruimer in de tijd zit.

Extra bagagenetje er op, twee flessen drinken, een beker. Waarom ? Hoort erbij, een toertoch is niet compleet zonder een beker waar viezigheid, wegaanslag, zand, regen, olie etc. in gaat zitten, en die je dan tevreden foeterend moet spoelen. En dan bij voorkeur het model waar je je klauwen aan verbrand als je er hete koffie in krijgt.

Alles staat klaar, tassen in orde, koffers klaar, tanktas er op, navigatie aan en rijden maar. Waar ik normaal ‘vermijd veerpont’ aan heb staan schakel ik die uit, en de verkeers info aan.
Het opstappen is wat wennen: buik, tanktassen en omhoog gestoken benen vechten om de ruimte waarbij Daphne gniepig heen en weer wiebelt, maar we rijden toch weg.

Never leave without

Binnen 3 km jaagt het navigatie systeem me de pont over. Ik heb me voorgenomen om alles wat me op de weg komt aan te pakken. Zo ook de ongelukkige parkeer actie op de helling bij de pont. Een andere motorrijder staat net stil als de benzine uit z’n blok sijpelt. Omdat het er schijn van heeft dat dat wat langer gaat duren kan ik er niet naast parkeren, maar moet dus achteruit langs het verkeer de motor in de berm zetten. En daar is de eerste uitdaging. Afstappen wordt een opgave (zie buik, tanktas, poten in de lucht en een zachte berm waar de motor meteen in wegzakt) maar het lukt. Wiebelend krijg ik ‘r op de bok en help de motorrijder die vrij snel weer verder kan. Dan Daphne uit de bagger getrokken, weer opgestapt en met bemodderde banden de metalen platen van de pont op.
So far so good.

De snelweg naar het zuiden levert geen problemen op en ik had stiekem op een uitwijk voor file gehoopt. Die komt niet en ik neem een parkeerplaats op de A50 als checkpoint. De flessen zijn verzakt, maar voor de rest gaat alles goed, en door de flessen hoger in te haken zitten die ook prima. Als ik me voorover buk werkt het bretel trucje niet meer en onder de jas schiet ie over m’n rug omhoog. Ah, dat moeten we nog oplossen.

Omdat er geen file staat stel ik de navigatie in op ‘vermijd snelweg’ en besluit dan te zien waar we uitkomen. De afslag 19 op de A50 omhoog en dan de dalen in. In de buurt van Wageningen een helling, 7%, mooi! Het lijkt zowaar alsof ik al in Denemarken ben.
Auto’s trutten naar boven en ik moet er stapvoets achteraan. Mooi kijken of voertuigbeheersing nog werkt. Tijdens een verkeerd uitlezen van de navigatie kom ik in een hofje terecht waar ik even schrik. Tijdens het rijden hoor ik de klinkers onder de motor loszitten, maar voel dat niet. In eerste instantie denk ik dat ik met te zachte banden rij, tot ik de rammelende klinkers ook hoor op een stukje asfalt. Ah.. de beker slaat tegen de alu-flessen.

Kijken of ie waterdicht is, en bier scoren in het zuiden

Via de achterlanden kom ik in de buurt van Den Bosch uit, waar ik overnacht. De in mijn nek geschoten bretel wordt aangepast en weer bevestigd.  Deze rit duurde ruim 3 uur.

De volgende ochtend regent het (joh ? alweer ?) en ik stap op. ‘Vermijd snelweg‘ staat nog steeds aan en ik ga weer naar huis. De hele rit zeikt de regen uit de lucht. Handschoenen roken als ik ze doorweekt op het blok warm probeer te stoken. Maar de hele rit gaat soepel voor de rest. Traag over weggetjes, sneller over provinciale wegen, en alles blijft mooi achterop zitten. Na een 2 uur zo te hebben geregend ben ik thuis. De koffers zijn waterdicht genoeg, maar bij het uitpakken van de rol tas blijkt ie niet waterdicht te zijn. Achteraf staat ie ook niet specifiek als waterdicht te boek, maar waterafstotend. Das mooi jammer, want de speedbags zijn waterdicht, maar minder handig in inpakken en vastsnoeren op de motor, en deze tas is erg makkelijk stevig aan de motor te bevestigen.  Na een testrit van ca. 5 uur, en 250 km denk ik dat ik alle problemen wel heb ondervangen.

Na een dikke 2 uur kom ik thuis waar ik de hartelijk begroeting van de Krasse knarin mag ontvangen. Door de plunderactie van de wasmand had ik haar was planning in de poeier gejaagd waardoor ze even bang was dat ik en de rest in huis klem zouden komen te zitten.

Oh, dat ‘lilleke soeze’ komt van ‘lelijke soezebroek’ wat dan dialect is voor ‘stomme sukkel’. Ze houdt echt van me 😉