Ik mis een cilinder

De monteur van de dealer  loopt om Daphne heen, en ik hoor ‘m tellen ‘Een, twee, drie, eh… vier. Neuh, volgens mij heb je ze nog alle vier.” Zonder met z’n ogen te knipperen kijkt ie me aan.

Afgelopen vrijdagavond reed ik de snelweg af en hield Daphne in, en het leek in eerste instantie of ze leeggereden was, maar volgens de meter had ik nog voldoende. Na wat gekocht te hebben in de stad startte ze wel snel, maar het vermogen was bijna helemaal weg.
Thuis gekomen de boekjes er bij gepakt, want ik had de indruk dat ze of een kapotte bougie had of dat er meer aan de hand was. Zaterdag flink aan het pielen geweest om de bij de bougies te komen, maar dat lukte niet helemaal. Ik bel de dealer en vertel wat er aan de hand is, maar door vakanties kan ze me vandaag niet helpen. We bespreken dat als ik het niet voor elkaar krijg ik maandag kan langskomen.

Zondag, nog even verder geprutst, maar de motor lijkt het weer te doen. Eerst was het starten wat vervelend, en was de deur van de auto achter me ineens wat zwarter van de steekvlam, en de rest van de buurt ineens doodstil na de oorverdovende klap waarmee ik die vlek maakte, maar uiteindelijk deed ze het weer. Stationair rookt ze als een echte vrachtwagen. Een kleine test rit verder blijkt dat we nog steeds niet het probleem opgelost hebben.
Inwendig vloek ik, als het een ineens lijkt te lukken (zo had ik dat weekend een netwerk probleem opgelost waar ik al een dikke twee weken geen grip op kon krijgen) moet het ander schijnbaar verrot gaan. De testrit geeft dat een hogere snelheid wel gaat, maar laag in de toeren en snelheid is niet goed te doen.
In gedachten zie ik grote facturen voor dure reparaties, en dat komt me nu echt niet goed uit. Maandagochtend rij ik naar de dealer, geen idee hebbend wat het nu is. Als ik roffelend de achterplaats oprij staat een van de monteurs daar. Ik vertel ‘m dat ik de indruk heb dat ik op een cilinder minder rij, maar dat ik geen bijzonderheden heb kunnen vinden. Als ik de klachten bespreek zegt ie “Kan een bougie zijn, of een bobine die wat vervelend doet.” Daphne blijft achter en ik krijg een leenfiets mee, een Kawa ER-6F. “Eh, er zitten geen koffers op.” meldt ie nog even ten overvloede. Nee, da’s duidelijk en levert later toch een probleem op: ik kan de pc niet meenemen. Aan de andere kant, weer een leuk moment om een andere fiets en model te proberen. Een 2-cilinder, ongeveer 650cc. Wat meteen opvalt zijn dat de spiegels wel een goed zicht direct achter me opleveren, da’s met Daphne wel iets anders, daar heb ik blinde vlek ongeveer 20 meter achter me.

De Kawasaki ER-6F

De rit naar het werk is leuk om te rijden, deze motor trekt minder direct, ik zit hoger en meer in de wind. Rijtechnisch is het een allemans-vriendje, makkelijk rij gedrag, soepel te bedienen (maar dat is eigenlijk elke moderne fiets, zeker na Frederique, de 21 jaar oude GTR1000) en aan het gevoelsmatig hoger zitten wen je snel. Wat minder uit de verf komt is het optrekken voor de snelweg, het duurt allemaal wat langer, maar dat is gezien het motorvermogen niet vreemd. Een digitaal dashboard maakt het plezier af. Een automatische choke “In het begin is ie wat rammelig en lawaaierig, maar dat trekt bij.” is er ook. Inderdaad, geen omkijken naar. Door de tweecilinder davert ie net wat harder, zeker in de bochten bij een lage snelheid met een hogere versnelling.

Het ondergrondse parkeerdek op het werk is even goed opletten. De gladde vloer, hoger zitten, je komt toch net wat anders aanrijden dan op de gtr/gpz. Zeker de laatste laat me veel lager bij de grond zitten.

Toch niet helemaal gerust op wat er met Daphne aan de hand is ga ik aan het werk, maar wordt om ongeveer 1300 uur gebeld. “Het valt allemaal reuze mee, een vette bougie. Er zit een nieuwe set in en bij de test rit was alles weer helemaal in orde.” Omdat ik vandaag nogal heen en weer moet rijden spreken we af dat ik nog voor 1800 uur Daphne kom ophalen. Dus om 1630 uur smeer ik ‘m en roffel weer naar het oosten des lands. En dan is er in eens een een groot verschil met de gtr/gpz modellen : de motor is op 1x woonwerk verkeer (ca. 230 km) al bijna leeg. Er gaat 11 liter benzine in een 15 liter tankje.

Tijdens de omruil bespreken we wat nou een vette bougie kan geven en later realiseer ik me dat Frederique ook dit soort klachten een keer had, die ‘ineens’ over waren na Denemarken. Maar daarbij heeft ze ruim 4 maanden stil gestaan in de garage, en is waarschijnlijk de vette aanslag op de bougie ingedroogd waardoor het probleem zich minder of niet meer voordeed.

Conclusie : de Kawa ER-6F : leuk voor erbij, of eens uitproberen, minder geschikt voor de langere afstanden / rijtijden. Je kan alleen zoveel meenemen als je in een tanktas of rugzak kan meenemen.
Mijn eigen conclusie / wensen lijst : een vier cilinder, minstens een 20 liter tank, en koffers.  Ketting of cardan ? Mwha.. daar ben ik minder stellig in als vroeger….