Kutmotorrijders met je takkehumor..

Spannend..

De testrit, toch maar vervroegd naar donderdag in plaats van zaterdag, om eventuele dingen die we tegenkomen nog bij tijds op te kunnen lossen en het op naamstellen als dat nodig zou zijn in orde te maken.
Bij de testrit van een kleine 70 km komt eigenlijk alleen een voorband naar voren die gecupped is. Bij aankomst bij de dealer de knoop doorgehakt en met pijn in mijn hart voor de laatste keer met Frederique een korte rit gemaakt om haar opvolger op mijn naam te zetten. Ondertussen vervangt de dealer de voorband van de nieuwe.

De laatste persoonlijke zaken worden van d’r verwijderd en met haar opvolger rij ik van het terrein af. Op naar de volgende afspraak : een ander zadel. Met de kilometers die ik maak per dag is fatsoenlijk zitten toch wel prettig. Dus op naar Roelofarendsveen, het zadel was besproken en lag klaar. Als ik daar aankom heb ik inmiddels een kleine 250km gereden, en voelt alles tussen de benen doof aan. Reden te meer voor een goed zadel.

Maar dan..
Eerste tegenslag : het zadel past niet. Na enig vogelen blijkt dat voor mijn model (met ABS) er geen zadel van dat merk bestaat. De ruimte die voor de verlaagde zit gebruikt wordt is in mijn fiets gebruikt voor de ABS pomp en regelunits. Shit.. De man veronschuldigd zich voor het onnodig rijden, maar aan de andere kant, ikzelf had het ook op de site kunnen zien en ik heb toch mooi de extra test kilometers gemaakt. Wat nu..
Doorrijden naar Amsterdam, door de Coentunnel, om 1700 uur. Mooie test om te zien of het filegedrag van deze nieuwe een beetje handig is. Ze is breder dan Frederique op de heupen, en de spiegels staan hoger dus weer opnieuw leren file rijden met de grenzen verkennen.
Dat gaat prima, maar ondertussen wordt het dove gevoel storend, dus op de A10 afslag Durgerdam, van vorige banen ken ik daar nog wat sluiproutes en kan ik even parkeren om het bloed weer in benen, billen en kruis terug te krijgen.
Terwijl ik daar sta en alles los schud staat er een paar meter verderop een echte marathonloper extreem belangrijk tegen een gebouwtje aan te duwen om z’n spieren te rekken, met een uitstraling van heb ik jou daar. Ik kijk er even naar en besluit de man te helpen. Ik ga er naast staan en duw uit alle macht tegen de muur, die niet meegeeft. Dan met de schouder.. Weer geeft de muur niet mee. Ik besluit de man aan te spreken. “Hey, is het niet slimmer om iemand hiervoor te bellen?” “He, wat ? ” “Dat omduwen van die muur. Zit geen beweging in.” De man kijkt me super geirriteerd aan. “Tja, ik denk, beste muur voor een vent in z’n eentje, maar hij staat echt vast hoor. Ik zou iemand bellen. ” Hij wordt rood en scheld “Kutmotorrijders met je takkehumor!” en loopt weg. ‘Op straat meneer Sonneberg, ik zegt dat de humor op straat ligt,begrijpie ?‘
Hoppa, effectieve tijd om een amsterdammer over de zeik te helpen: ca. 30 seconden. grin grin. Alle frustratie van die jaren in amsterdam moeten rijden en met de Amsterdammer omgaan kan ik zo mooi een beetje ventileren.

Via allerlei binnenwegen vanuit Amsterdam naar Utrecht gereden, en daar weer de snelweg op, richting Amersfoort, en bij Zeist eraf en binnendoor naar Amersfoort. Daar de A1 opgedoken richting het oosten en bij Apeldoorn de A50 richting Eindhoven gegaan. Bij een tankstation is een cassiere wat nerveus als ik binnenkom. Helm op en achter de glazenplaat worden ze nerveus.

Ze spreekt me aan. “Zou u de volgende keer de helm af willen zetten ?” Ik kijk ‘r aan en zeg “Tuurlijk, geen probleem, maar een belachelijke vraag. ” De helm gaat af en ik kijk haar onverstoorbaar aan door de gaten van mijn bivak muts. “En nu? Deze gaat pas uit als ik mijn onderbroek uitdoe.” Het script waar ze mee worsteld heeft hier geen antwoord op en ze zegt. “Tja, dat heeft in uw geval geen enkele zin natuurlijk. We moeten toch rekening houden met een overval.” Ik draai me om, presenteer mijn rug aan de camera achterhaar en laat deze het logo registreren. “Hier is er maar één van.. de kans dat ik overvallen pleeg is niet zo heel groot denk je wel?” “Nee” antwoord ze “En daarbij heeft u veel te vriendelijke ogen.” [ik leer het niet af ook he…] “Jep, dat weet ik. Dat zeiden de meiden ook die ik verkrachtte. Ik ben net vrij.” Ze verkleurd meteen tot achter de oren, maar slaagt er wel in de betaling af te ronden.

Nadat ik bij familie koffie heb gehad en we een stukje proef gereden hebben waarbij ik na 500km al m’n eerste passagier achterop heb zitten weer op huus an. Het heeft fors geregend en er is wat mist op komst. Tweede tegenvaller (tje) : de verschillen tussen Frederique en deze fiets : de kuip nam zoveel wind weg dat het nu echt fris is. De wind giert m’n pak in en maakt het koud. Tijd om straks de halsflap op het pak weer aan te klikken.
Maar een ander verschil is wel prettig. Door het ontbreken van de grote voorruit is het welliswaar winderiger en kouder maar ook stiller. Zowel de oorproppen als mp3 speler werken net wat prettiger.
Midden in de nacht kom ik thuis en parkeer de motor achter het huis, na deze nog een keer afgetankt te hebben. Het verbruik is me nog niet helemaal duidelijk, maar de opgave gaat van 1:14 uit, maar ik vermoed dat 1:18/1:20 te doen moet zijn, mits ik niet de hele tijd op het achterwiel ga.

Vanochtend weer op pad, choke gebruiken en dan blijkt alles bij alles dat Frederique toch echt op d’r laatste banden reed. Een rustiger motor geluid, meer vermogen bij een koude motor. Maar dat is niet erg, ze heeft met mij iets van 60.000 km in krap anderhalf jaar effectief rijden gedraaid. Ze heeft d’r rust verdiend.
De nieuwe heeft veel opbergruimte, ca. 2x zoveel als ik op de GTR gewend was, ze stuurt behendiger en is door model en vermogen en leeftijd een erg leuke opvolger. Vanochtend op de zaak aangekomen is er bijna 800km bij de teller opgezet in ongeveer 24 uur. Het zal wennen worden met een ketting ipv cardan, en ik vermoed dat weersomstandigheden door het ontbreken van een kuip wat heftiger zullen aankomen. Maar dat zal de tijd leren, vooralsnog is de nieuwe een prima aanwinst en vervanger.

Slaap lekker Frederique, het is je gegund! Ik zal je missen meid.