JK de Jager, chef centen vinden.

Gisteren kwam ie al voorbij, onbedoeld een soort voorzetje voor meer nieuws over het financiële geleide wapen van het minfin.nl departement.

Vandaag haalt hij het nieuws met een bizar voorstel. Althans, dat lijkt in eerste instantie zo.

Hij wil strafbaar stellen dat je je geld gaat opnemen bij een bank als een ander dat zegt, kort geformuleerd, een zogenaamde bankrun. Lakeman kreeg het volgens een duur rapport voor elkaar om daarmee de DSB op de knieën te krijgen.
Even kort voor degenen die kort van geheugen zijn : Gereformeerde politieagent doet belastingaangiften voor collega’s, zet financieel kantoortje op, wordt de leningkampioen van Nederland, en struikelt.
Dat Dirk S. te W. struikelt wordt nu Lakeman een beetje verweten, maar je kan je afvragen of dat terecht is. Dirk had een opzetje voor een bedrijf waar als je even goed nadenkt je de conclusie trekt ‘Dat gaat ‘m niet worden.’ En aldus geschiedde. Dat een plucheplakker als Wellink niet zat op te letten met z’n ploeg bij de DNB, of Zalm die vast z’n commisariaatje aan het voorbereiden was, de DSB als bank goedkeurden word door nogal wat mensen vergeten. Als Wellink z’n huiswerk goed gedaan had was de DSB nooit als bank goedgekeurd.
Maar dat terzijde.

Wat klopt er nu niet aan het voorstel van Jan Kees?
Jij en ik werken of krijgen op een andere manier een inkomen. In Nederland wil de overheid graag dat je dat op een bankrekening zet, zogenaamd vanwege veiligheid, makkelijk etc, maar diep van binnen willen ze gewoon weten wat je inkomsten zijn. Dus je hebt een bankrekening waar je stuivers op staan. Jouw stuivers. Heb jij wat voor gedaan. En als je die stuivers wil gebruiken, in kleine beetjes met je bankpas, is er niets aan de hand. Ook niet als je buurman dat doet. Het probleem ontstaat pas als niet alleen jij en je buurman, maar het hele dorp alle stuivers komen ophalen. Dan blijkt ineens het stoere apparaat van bank een wassen neus. Omdat ze een aantal hele simpele regels vergeten. (Ik hou het even wat beperkt tot je inkomsten, niet tot leningen, hypotheken, sparen, deposito’s etc.) A) het geld is van jouw. B) Daar moet je altijd bij kunnen. C) Van een bank moet je op aan kunnen (VERTROUWEN)

Vroeger (mannen van staal, schepen van hout, dat vroeger) was het concept van een bank simpel. De jongens van de orde van Tempeliers begonnen met het systeem : geld op plaats X aan een tempeldude geven, papier met waarde verklaring meekrijgen, en dan naar stad Y reizen, en daar bij de lokale afdeling van de Tempeliers papier inleveren en weer het bedrag ontvangen. Zo kon je veilig reizen zonder veel geld mee te moeten nemen. Zij verdienden wat aan deze werkwijze, en jij kon veilig reizen.
Huidige banken doen in essentie het zelfde maar ja,met dat concept valt geen flikker te verdienen. Een soort van Dagobert D. pakhuis, waar je dan niets mee kan doen. Dus een deel van jouw stuivers gebruiken ze om geld mee te verdienen. Uitlenen, dingen kopen en verkopen, maar vooral : jou en je buurman wijsmaken dat ze nog veel meer hebben. Want dat is de grootste schat in het geldpakhuis van de bank: Vertrouwen.
Dat ging een hele tijd goed, want aan de munt die je gebruikt was een goudgewicht toegekend. Dat goud ligt dan in de landsbank opgeslagen. Dus met die munten en papieren was je goudbezitter. Tot in de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw Amerika dat loskoppelde. Omdat Frankrijk die wat openstaande leningen bij Amerika terug wilde hebben, z’n openstaande bedragen in echt goud wilde hebben. Een soort bankrun, net als Lakeman opriep. Schepen zijn de oceaan overgestoken met een groot gewicht aan goud. Amerika schrok (want toen al de boekhouding niet helemaal op orde), en trok de koppeling Goud-Dollar los. Landen in de hele wereld volgden al snel. Want daardoor kan je meer ‘geld’ maken dan er goud is. De zekerheid die jij en ik hebben door de goudkoppeling is verbroken omdat banken meer geld wilden hebben. Daarmee kan je zulke leuke dingen doen, zoals het bijvoorbeeld aan jou uitlenen.

En zolang jij denkt dat je geld nog steeds veilig is, blijf je netjes geloven dat een dollar X waard is, en je voor een euro bij de McDreck een knaller kan kopen. En daar is nou net waar die bankrun paniek veroorzaakt. Niet dat jij je centen ophaalt of dat een een bank (of wannabe bank) omvalt, maar omdat je aangeeft geen vertrouwen meer in een bank te hebben, en dat is verboten natuurlijk. Het hele mechanisme van de financiële wereld is gestoeld op vertrouwen. En koste wat kost, dat vertrouwen moet gehandhaafd worden. Is het niet goedschiks (Nu: 2,5% rente en 1000 spaarpunten) dan kwaadschiks (Wir wollen ein bankrun bestrafen). En dat klopt natuurlijk niet, want hoe is het nou in vredesnaam mogelijk dat als iemand z’n eigendom ophaalt de bewaarder in de problemen komt? Dan was die bewaarder toch al niet solide genoeg ? Het rare is dat het systeem wat banken toepassen enorm op Ponzifraude lijkt.  (piramidespellen en beleggingen zoals door bijvoorbeeld Maddof).  Alleen omdat het een bedrijf heet is het ineens een bank en en verdienmodel, als jij en ik het doen fraude.

En dat is net waar het idee van JK de Jager een beetje raar overkomt.  Uitgerekend het minfin departement, wat grossiert in wantrouwen naar de Nederlandse burger, raakt helemaal van de kook als jij het zelfde gedrag tegen hun vazallen vertoont. Je wordt wantrouwend.

Tuurlijk is het hele systeem wat hierboven staat ietsjes overtrokken, en zijn we inmiddels allemaal afhankelijk van banken en hun bedachte geld, maar je zou eens de volgende zaken moeten bekijken :

• De dag dat de dollar valt – een hypothetisch scenario waarbij binnen 24 uur de financiële structuur die we kennen instort. Saillant detail : dit scenario is eind 2008 met gierende remmen en ingrijpende maatregelen voorkomen.
• Het boek “De dag dat de dollar valt”  – hier wordt dieper ingegaan op het systeem achter de dollar, en waarom de olie in de wereld Amerika niets kost, maar juist geld oplevert.  Daarmee wordt de inval in Irak, na jaren van misdadig maar getolereerd regime, ineens begrijpbaar.  Sadam Hoessein wilde niet meer in dollars betaald worden.