Is dit wat ik wil ?

Afgelopen donderdag is het ‘ontwikkelplan’ voor aankomend jaar beschreven. In essentie een soort jaarlijkse werkopdracht waarbij de extra zaken zoals projecten worden bepaald. Ook worden de richtlijnen hoe je je werkopdrachten gaat uitvoeren benoemd.
Omdat allemaal in goede banen te leiden moet je dat verhaal op papier uitwerken en wordt het door de leidinggevende beoordeeld en waar nodig aangepast.
Gezien de veranderingen in de IT structuur (die tegenwoordig vanuit Europa wordt aangestuurd in plaats van lokaal) heb ik de aankomende projecten van dit jaar benoemd, zoals de 3G implementatie, netwerk herbouw etc.

Mijn nieuwe manager heeft in het plan wat ik geschreven ingegrepen en op een aantal cruciale punten worden veranderd. Daarmee is mijn rol veranderd. Gezien de veranderende structuur en veranderingen in de werkdruk en verdeling daarvan zal ik de taken die ik eerst voor een groot deel zelf zou gaan doen anders aanpakken. De deeltaken zal ik moeten omschrijven en moeten gaan delegeren. Daarnaast wil ik het communications team waar ik in Denemarken onderdeel van werd uitbouwen. Dus ik loop domweg tegen een tijdbeperking aan, ik zal taken moeten opsplitsen, delegeren en daarbij een stap terug moeten doen.

En daarmee zet ik mezelf klem. Wat wil ik ? Wil ik op detail niveau werken of een deel van mijn kennis opgeven en een soort van project manager worden. Binnen ons bedrijf hebben we die, en er zitten echt goede tussen die hele projecten op afstand managen. Een ander ding waar ik nu veel plezier uit haal is het contact met mensen, en de gesprekken om in een paar vragen de knelpunten te vinden. En dan een oplossing zoeken.

Op zich veranderd er niet meteen zoveel. De veranderingen van afgelopen jaar en het nieuwe team dwingen deze werkwijze al af, en ik neem daarin al een aantal taken op me. Daarbij is het lokale team wat we nu hebben ook al volgens dit model gevormd, twee turbo’s die ik alleen maar een start en eind punt hoeft te geven, een klein beetje aansturing en ze gaan ervoor. De rol die ik nu heb is van meewerkend voorman, met de nieuwe manier van werken zal dat veel minder worden. Gevoelsmatig kom ik daarmee in een spagaat terecht. Aan de ene kant lijkt het me een erg leuke uitdaging, maar aan de andere kant …
Of is het m’n onzekerheid en autistisch gedrag als ik een verandering ga doormaken ?

Vandaag hebben we de voorbereidingen voor de poweroutage uitgevoerd. Het serverpark, netwerk en alles is in samenwerking met het technical center uitgeschakeld. Afgelopen week zijn alle systemen beschreven, verbanden gechecked, tijden vast gesteld, en om 1800 uur gingen de onderdelen stuk voor stuk uit. Ups’en worden ivm surges losgekoppeld van het net. En nou wachten. Tot morgen het telefoontje komt, en we alles weer aan kunnen gaan zetten. Downbrengen duurde een uur en het opstarten en testen morgen zal iets van 2 – 2,5 uur in beslag nemen. In gedachten heb ik alles tig keer doorlopen en zitten we safe.

In de nieuwe modus waarbij ik  meer op de achtergrond werk zou deze klus net anders lopen. Ik zou de datum waarop onderhoud gepleegd wordt doorgeven aan de team jongens en vandaag als ze niets aan uitzonderingen hadden gemeld, alleen even hebben gepraat over wat er zou gebeuren. Morgen zou ik even bellen om te horen of alles goed is gegaan, inplaats van afwachtend op de bank te zitten tot mijn telefoon gaat, en dan vol gas met de plok naar kantoor gaan en het spul weer aanzetten.

Tja, aan de andere kant.. het is wel een erg leuk bedrijf om voor te werken en ik heb zo wat ideeen over wat ik zou veranderen “als ik het voor het zeggen zou hebben”. Misschien is het tijd om mijn grote bek eens waar te maken ?