Time management

Vandaag een cursus timemanagement gehad. Niet vrijwillig trouwens.
Gisteren had ik al voor mezelf een hoop klussen ingepland en het zou krap worden. Wat hardware dingen voorbereiden, verschillende afspraken, twee vergaderingen en een soort van afdelingsoverleg. Handen vol.

Om ongeveer half zeven schrik ik wakker. Kijkend op de wekker ‘ah.. ik heb nog even’ en draai me om.
Even later wat lawaai achter het huis, ik kijk op de wekker, 09:30, ah.. ik heb nog even.
Radertjes draaien wat langzaam in mijn hoofd. Ik kijk nog eens op de wekker : 09:31, ‘wat een rare getallen’. Radertjes komen op toeren. MWah, 09:30 en 09:31 hoor je niet te zien, dat zijn getallen waarop je eigenlijk al een dik anderhalf uur op je werk hoort te zijn.

Fuck… ik heb me verslapen.
Ik kan me niet heugen dat ik me in de afgelopen 8 jaar me een keer zo verslapen heb. Wel eens dat je 10 of 20 minuten later je nest uit komt dan dat de wekker afgaat maar domweg anderhalf uur nadat je aan het werk moet pas de ogen open kan ik me echt niet heugen.
Een sprint de douche in, tijdens het afdrogen mijn collega bellen, die zou vandaag beginnen. Als ie antwoordt blijkt dat ie nog steeds in het ziekenhuis is met de kleine jongen. Ik vertel dat ik me verslapen heb en hij begint te lachen. Aaargh.. er is dus niemand op kantoor. Ik grijp mijn deense telefoon en jawel .. gemiste oproepen. Kleren aangeschoten en de trap af, ondertussen de ingesproken voicemails afluisterend. In de auto realiseer ik me dat ik mijn eerste afspraak niet ga halen om 1000 uur. Nou al bellen of de gok nemen ?
De auto trek ik met piepende banden om om meteen voor een rood licht te staan. Natuurlijk.

De rit naar kantoor doet me weer tot rust komen. Haast heeft geen zin, zoveel afstand is er niet dat ik wat kan winnen. Op kantoor aangekomen blijkt er eigenlijk geen probleem te zijn. Iedereen weet dat ik toch niet voor vijf of zes uur naar huis ga dus ik had wat credits.

Koffie, fruit, fles water verzamelen en mijn eerste afspraak opbellen.
Nederland : Oud-manager van mijn eerdere opdracht. Prachtvent met een dosis levenservaring waar ik graag een beroep op doe en die ik gewoon vanwege de klik die we hebben erg hoog heb zitten. Ook samen buiten het werk samen eens een hap eten en dan elkaar, de maatschappij en het werk uitdagen en bespreken zijn voor mij de echt leuke momenten met ‘m. Tegenwoordig heb ik als ‘eigen medewerker’  dezelfde postitie als hij destijds had toen ik voor ‘m werkte en snap ik  nu beter waarom je bepaalde dingen op bepaalde manieren doet. Hij is een zorgvuldig handelend levenswijze man met een religeuze achtergrond, ik ben een lompe atheist die als een jonge hond tegen schenen schop of lange tenen pas in de gaten heb als ik er op sta. In een hoop dingen en opvattingen zijn we elkaars tegenpool maar over evenzoveel dingen hebben we dezelfde mening of opvatting. Zijn manier van tegen dingen aankijken helpt me vaak de juiste kant op. De afspraak was om bij te praten en ik wilde voor een probleem ook zijn insteek hebben over hoe ik het zou moeten aanpakken. We hebben elkaar eigenlijk al weer te lang niet gesproken, maar het voelt alsof ik gisteren bij hun de deur achter me dicht trok. En da’s toch al snel weer 4 jaar geleden. Erg goed gesprek gehad. Een heel erg goed gesprek als ik er achteraf aan terug denk waarbij de verwijzing naar Amersfoort op mijn ToDo lijst staat die ik meteen ga uitvoeren als ik weer terug ben in nederland. G : Dank voor deze verwijzing. Achteraf had ik wel de vraag trouwens hoe je aan deze verwijzing kwam of wat je ervaringen er mee zijn. Daarnaast ook ervaringen uitgewisseld binnen het werk, en nog wat tips heen en weer laten gaan. Gesprekken als deze zijn heerlijk om te doen en zou ik vaker moeten doen.

Daarna klaar maken voor de volgende afspraak. : Engeland : Een engelsman met nederlandse voorouders. Hij spreekt nog enigzins nederlands en heeft wel de hollandse humor met een eigen engelse inbreng. We hebben in nederland samen gewerkt met een echte stressklus waarbij een derde partij systematisch het begrip klantvriendelijkheid op alle manieren behalve de juiste wist te interpreteren. Uit pure noodzaak is hij met hardware in de kofferbak vanuit engeland naar noordholland gereden om ons verder te helpen en dat heeft een mooi en informeel samenwerkings verband opgeleverd. Hij gebruikt mij voor nederland en denemarken, en ik hem om op het juiste niveau dingen op te sporen of te versnellen. In verband met een voordurend bandbreedte probleem heb ik ‘m aangeschoten en hij geeft een crashcourse QOS, netwerkmanagement met onze tools. Het wordt duidelijk waarom we in denemarken een probleem hebben en hij gaat me extra info en statistieken oplepelen die ik kan gebruiken om het netwerk beter te gebruiken.
Als hij vraagt waarom ik vredesnaam in denemarken zit en ik serieus antwoord “wrong comment to the wrong manager at the wrong moment” kaffert ie me de huid vol. Gedragen moet ik me, hij wil me niet kwijt bij het bedrijf. Als ik in de lach schiet merkt ie dat ie het verkeerd heeft opgevat. Hij scheld nog een keer en ik bedank ‘m voor het verkapte compliment.

Lunch en even rust om dingen te overdenken en met andere mensen uit het bedrijf van gedachten te wisselen, politiek, prijzen, de euro, drugs etc. passeren de revue. Als je het van een afstand bekijkt is Denemarken nu liberaler en socialer dan nederland. Die kentering is een paar jaar geleden ingezet en werkt als ik eerlijk ben voor de nederlanders niet in het voordeel.

Na de lunch hardware wissel. Een collega van de andere tak van het bedrijf heeft een hd crash of iets wat daarop lijkt. En toen werd het wat ingewikkelder.
Zij werkt in Amerika, en zit nu in Mexico, heeft contact gehad met een russische medewerker van local support in amerika die via de zuidafrikaanse helpdesk mij als nederlander aanstuurt om er voor te zorgen dat als zij morgenavond in kopenhagen land ik een nieuwe harddisk voor d’r klaar heb staan. Dus ik bouw op een pc met deens toetsenbord met een nederlands admin account een amerikaanse loadset voor de juiste tijdzone.

In de tussentijd blijkt de server van het tweede kantoor vol te lopen. En niet voor de eerste keer deze maand. Tijd om de gebruikers op een minder vriendelijke manier de stuipen op het lijf te jagen.

Er gaat een mail uit met de opdracht op te schonen, en wel binnen een week anders gaan wij het voor ze doen :

”When no action wil be taken we as the IT department will have to remove files and in order of deletion those will be :

• Anything considered private and / or non business related and/or duplicate photo’s (specially those of children, pets, honeymoons, relatives, parties and first born’s
• Fun files (powerpoints, movies etc. etc.)
• Files with duplicate names, even in different folders, only the most recent file wil be kept
• files older than 2 years
• And anything else we find based up our judgement, which probably won’t allign with yours.

Files will be deleted without direct recovery, or without notification .

This means that after you discover that a file is missing you have to submit a restore ticket to get it back, which will take about 1 -2 days. “

Binnen twee minuten al reacties. Een van een afdelingshoofd die voorsteld om een soort van controle systeem in te voeren waarbij wij ‘overtreders’ aanschrijven en bij geen reactie escalatie naar de betrokken managers. Ik leg omstandig uit dat we nog 2 % ruimte hebben (minimaal wordt 15 % aan gehouden bij ons) en dat gebruikers dondersgoed weten dat zij kopie van kopie van kopie van backup van backup van backup  hebben, en dus dat zelf mogen oplossen.  Daarbij is het achterhalen van dat soort speciefieke info ook nog een deel handwerk en daar hebben we domweg nu de tijd niet voor.  Bij het beantwoorden maak ik met mijn rockcoal engels bijna de fout door deze zin te gebruiken “ Also, generating such a list is a quite a handjob“  Op tijd realiseer ik me de freudiaanse vertikking en corrigeer ‘m voor ik ‘m verstuur.  De andere reactie die ik van een gebruiker krijg bied perspectief “  I’m sorry, I’ll delete the files !!“  nog een paar van deze en de machine heeft weer lucht.

Ondertussen de hardeschijf die voorbereid moet worden : om te kijken of er geen specifieke software vergeten wordt neem ik met de rus contact op, maar die is er nog niet. Verkeerde tijdzone / tijdstip. Dan maar via de zuidafrikaanse helpdesk wat meer info scoren.
De meid die me verder helpt weet zeer goed welke aspecten meespelen en al snel gaan we vanuit het engels over in het nederlands/suidafrikaans. Werkt net zo snel en is zelfs nog leuker. Als zij naar huis toe moet is mijn amerikaans/russische collega net online en kunnen we de dingen rond maken.

Uiteindelijk om half acht naar huis en ik heb me heftig voorgenomen vanavond geen rare fratsen uit te halen.
Niet zoeken naar dat ene rare clipje van jaren geleden, of dat muzieknummer of die ene tatouage die ook wel grappig was en ik zou willen hebben.  HTML en CSS leren en snappen en testen ook maar niet.

Aan de andere kant, ik heb mijn wifikaart in de laptop getweakt, hij heeft nu een betere snelheid en is stabieler, ik zou natuurlijk even kunnen testen….