Ook mijn jongens hadden een baaldag, en een baalweekend.
Ik wil hierbij aan de jongens in nederland mijn complimenten overbrengen voor de verhuisactie op kantoor. Met name de inzet vrijdagavond, zaterdag, zondag en ook vandaag zijn top te noemen. Hoewel jullie een in principe goed voorbereide verhuizing hadden zullen hebben bleek de praktijk door externe oorzaken duidelijk anders te gaan, waardoor veel extra regelwerk en ad hoc oplossingen bedacht moesten worden.

Dat desondanks morgen iedereen vers van het feest gebruik kan maken van telefonie, netwerk en printers is een top prestatie. Medewerkers realiseren zich niet altijd wat er achter de schermen gebeurd om dat soort ‘simpele’ dingen foutloos werkend voor elkaar te krijgen.

Klasse jongens !!

Mijn baaldag valt dan best mee denk ik, maar toch wil ik het van me af foeteren.
Gisteravond te lang doorgegaan met dat scriptje waarvan inmiddels versie 6 klaar is maar hij nog steeds op een cruciaal moment zijn instellingen vergeet. Geen idee wat ik fout doe.

En vanochtend eerst al vechten met de douche, slang die niet bleef hangen en bij een dragelijke temperatuur te weinig water druk had om de slang aan te houden.  Het was dus óf gekookt worden óf met een laf slierfje van een koud straaltje je te zien wassen vanuit een veel te klein wasbakje. Tuurlijk ook nog eens het laatste scheermesje wat bot werd.  Op de een of andere manier lijken de mesjes hier maar een kwart van de tijd in nederland mee te gaan.
Aankleden en schoenen aan, knapt de veter. Tuurlijk. Kom maar op! Andere schoenen aan. Die zijn uiteraard nog niet ingelopen dus bijten zich als een wolfklem vast in mijn hakken. Dat werd later in de dag meer een laf soppend zuigen, dus ik ben wat benauwd om de hakken te bekijken, maar de vlekken in de schoenen voorspellen niet veel goeds.

Daarna aan het werk waar ik voor mezelf een strak schema had gepland waar nu achteraf geen ene moer van terecht is gekomen.
Om 1600 uur was ik pas toe aan datgene wat ik om half negen had willen doen.

Koud was ik gestart met ontbijten (ah.. da’s toch wel lekker hoor, binnen komen en dan vers fruit hebben, waaronder een aantal stukken honing meloen) of de receptie stormt binnen.  Muis (zo’n ergonomische want duur) is stuk, en nieuwe besteld die is net binnengekomen en moet nou geinstalleerd worden. Dat die oude stuk is snap ik want vorige week had ze laten zien hoe je het doorlopen op het scherm oplost en dat is door die muis een schele migraine te slaan.

Ah. Ok, geen probleem. Twee trappen af met die knagende hakken en nieuwe muis geinstalleerd. Muis doet het en weer twee trappen naar boven.
Ik wil verder gaan gaat de telefoon weer. Muis weer stuk en toetsenbord doet ook niets meer.  He?
Dat probleem hadden we vorige week ok met haar en ook al een nieuwe muis …  Hier is meer aan de hand. Omdat de telefooncentrale er op aangesloten is wil ze meteen haar oude muis (die met koppijn) weer terug. Ik onderdruk de neiging om een discussie aan te gaan en schuifel voorzichtig met de oude weer door de gang en weer die twee trappen af. Halverwege de trap heeft de wolfklem beet en mijn rechterhak gaat ineens wat soepeler. Het vocht voel ik in de sok en schoen trekken en zich verdelen.

Bij de receptie aangekomen verwissel ik de nieuwe muis door haar oude en schuif weer naar de trap. Twee trappen naar boven en in de hal naar mijn kantoor bijt ook links door. Gelukkig maar want knaag, sop, knaag, sop lopen is toch een heel stuk vervelender dan sopsop, sopsop niet waar.

Ik zit nog niet of weer de telefoon. Weer muis en toetsenbord die het niet doen. Met een gruwelijke smoor ga ik sopsoppend schuifelend naar de receptie toe. Het oude ding vervangen door de nieuwe en meteen rechttreeks op de machine aangesloten in plaats via de kvm-switch. (Dat is een soort koppelstuk waarmee je met één toetsbord/beeldscherm/muis twee of meer pc’s kan aansluiten en bedienen.)
Andere normale muis op de andere pc waarop ze werkt aangesloten en tata.. Het werkt. Geen freezes nada.. hij doet het. Haar collega die d’r aflost geeft ook aan dat hij nu meteen goed werkt.

Auw

Schuif, sopsop, schuif sopsop mezelf vervloekend dat ik niet eerder die kvm-switch uitsloot ga ik de trap weer op schuif sopsop flubber, schuif sopsop flubber. Hee, de velletjes laten los bij mijn hakken:

Op mijn plek start ik wat dingen op als ik ondertussen met een gebruiker aan het bellen ben over een gebroken scherm.  In mijn ooghoeken zie ik de blonde recpetioniste die door haar collega naar boven gejaagd is om me weer op te halen. Ze wacht netjes tot ik klaar ben en zegt bijna verontschuldigend dat ze me moet ophalen.  Ik kan haar natuurlijk het niet kwalijk nemen, ze word ook maar gestuurd. Dat ze net 20 is, lange blonde haren en een leuk voorkomen met mijn BMI maten speelt natuurlijk niet mee.  Ik schuif me verbijtend flubbersopsoppent achter d’r aan.
Bij de receptie krijg ik de vraag of ik alsjeblieft de oude muis weer op beide machines wil aansluiten. Ze heeft RSI achtige klachten en wil onder geen voorwaarde met een normale muis werken.  Ik tel in gedachten in het zuid swahilisch tot een kwart miljoen en verwissel als gevraagd. Meteen maak ik ‘r duidelijk dat ik deze constructie onder geen voorwaarde meer aanraak tot de kvm-switch vervangen is. Ze knikt begrijpend. Te begrijpend.

Tijdens de lunch, allemaal sippe bekkies bij de dames. Heb ik iets gemist in het weekend, nieuw kapsel/bril/tas/schoenen/ander nl….. waar ik geen compliment/opmerking over gegeven heb ? (haal door en/of vul in wat van toepassing)

Nope, de zon is weg. Ah ja. Daar had ik afgelopen weekend iets van meegekregen, het bleef verdacht donker in de knetterende hoosbuien die over Kobenhavn trokken. Er wordt me uitgelegd dat nu met name de vrouwen in denemarken een soort van depressie krijgen. Die wordt steeds sterker naarmate de dagen korter worden.  Daarvoor zijn er eigenlijk maar een aantal oplossingen:  Zon, drank en sex. Elk op zich voldoet maar een combinatie is het beste.
Ah.. note to self : koop een fles drank en een machtig felle lamp en neem die telkens mee.

Het vrij acuut omgeslagen weer zou ook verklaren waarom ik mijn stille liefde niet meer zie. Aan de meiden aan tafel vertel ik van haar en dat ze erg leuk is. De meiden beamen het. Het is er een die in geen tijden inderdaad zo leuk was. Ook dat ik haar ontspannen en uitdagend te gelijkertijd vind herkennen ze.

Na de lunch weer naar mijn hok. Ik registreer onder andere alle muis acties in het centrale systeem. Sluit de meldingen af dat er een kvm-switch besteld wordt en maak ook daar een ticket voor aan.

Mijn werk voor morgen voorbereidend loop ik nog wat dingen na en tot mijn afgrijzen zie ik mijn eerdere muis tickets weer terugkomen die ik al had afgesloten. Heropend houdt in hogere prioriteit. Lezend probeer ik te achterhalen wat en waarom. Niets staat er. De receptie word gebeld en ik ga verhaal halen. De receptioniste verteld trots dat ze normaal de afsluitmeldingen weggooid maar omdat ik er zoveel tijd aan besteed had had ze ze eens goed gelezen en omdat het nog niet werkte had ze ze heropend. Inwendig vloekend leg ik haar kalm uit hoe het werkt en dat er nog steeds een actie voor me klaar staat om die switch te vervangen.  Haar actie bewees overigens een ander credo van mij “niets is zo gevaarlijk en onvoorspelbaar als een meedenkende gebruiker.”

Weer te lang doorgegaan en laat boodschappen gehaald, en de hele tijd kon ik redelijk dicht bij huis parkeren, maar uiteraard nu niet, dus met tas, flubberslopsop krakende schoenen ook nog een fijne avond wandeling gemaakt.

Nou ben ik er klaar mee, ik ga een glas wijn drinken en eens een avond zonder computer, maar met leuke film doorbrengen. Uch!