Tweede dag reizen: heet!

Zondag vertrek ik rond 11 uur vanuit Roskilde. Ik heb de codes van de creditcards inmiddels beter uitgezocht en zal straks bij de grens naar zweden kijken of de ene kaart nog een keer de code mag pakken of dat ie voor de rest van de rit onbruikbaar zal zijn. De verwachte rijtijd zal rond de 6 uur liggen.

Het weer is erg goed. Te goed eigenlijk als ik op de brug voor Malmö rijd. De warmte kleeft al snel onder het pak en ik merk dat het nog warmer gaat worden.  Gelukkig blijk ik de pas gisteren niet geblokkeerd te hebben en kan ik de tol normaal betalen.Pfoe..

Het uitzicht voor de aankomende 300 km.

Na de brug is het landschap vlak, met een paar bomen en vooral veel zon. Weinig schaduw en de warmte hangt boven de donkere snelweg. Het water wat ik bij me heb is al snel op en ik haal bij tankstations om de 2-3 uur nieuwe voorraad.

De rit langs de E4 (Huskvarna – Gränna – Ödeshog) levert een beetje verkoeling op en een verandering van het landschap. Aan de linker kant heb ik een groot meer wat iets koelte geeft, en er beginnen heuvels te ontstaan. Langs het meer rij ik omhoog en kom in een file terecht. Een fors eenzijdig ongeval blokkeert de weg, en alles is door de politie afgezet. De koelte die ik een kleine kilometer eerder nog voelde is weer weg.  Zowel de weg als het motorblok stralen als zonnen hitte uit.

Bij een tankstation stop ik even om zonder helm en jas af te koelen en water te drinken. Iets zouts eten zou ook lekker zijn maar ik kan niet meteen wat vinden.
In de schaduw van een nederlandse vrachtwagen koel ik af ik zie dat ik achterlig op schema. Ik zou rond 1700 uur bij het hotel zijn en dat wordt nu toch minder haalbaar.

Ik stap weer op en neem me voor om niet eerder als bij een volgende lege tank te stoppen. Dat red ik niet. De warmte speelt me parten en ik krijg spierpijn en merk dat het concentreren niet super gaat. Deels door de hitte maar ook door de lange rit over een best eentonige weg en landschap: 4 baans met een maximum snelheid van ca. 110.

Na een dik uur moet ik weer afstappen. Zere kont, spierpijn, dorst en alles plakt om me heen. Mijn broek zit zelfs dik geplakt aan mijn benen en belemmerd het rijden op een normale manier.
Water drinken, even tussen de struiken staan en weer opstappen.
De aankomst tijd verschuift langzaam aan en tussen het zweven over de hete weg vraag ik me af waarom ik ineens om 1700 uur bij het hotel zou zijn. Had ik dat in een bevestiging gelezen?

De warme kalmte wordt ineens een soort hete paniek. Ik kan me niet voor de geest halen dat ik een bevestiging heb gezien. Shit, hoe had ik dat nou ook al weer geregeld? Had ik dat geregeld?
Aangezien ik dichter bij Stockholm ben dan bij de nederlandse grens heeft die paniek geen zin. Ik kan er toch niets aan veranderen.
Ik maak me kwaad op mezelf omdat ik toch schijnbaar te makkelijk ben opgestapt.

Bij een tankstation kom ik iets in de problemen… of beter.. ik lees het scherm niet goed. Nadat ik de motor geparkeerd heb en mijn pas invoer en nog niets van het zweeds op de schermpjes snap zie ik op het laatst de vraag over het hoofd “Välj pump 5,15”. Als ik wat onnozel met de slang in de motor sta te kijken naar tellertjes die niets weergeven vraag ik me af wat er nou weer niet goed gaat. Vorig jaar heb ik alles volgens het boekje gedaan bij een pomp en bleek de pomp zelf domweg leeg te zijn. Maar dit is een bemande pomp.

Achter me staat een lesmotor. Een vrouw en een man. De man komt naar me toe en spreekt me in het engels aan. Het blijkt dat die vraag over 5,15 betekende of ik pomp 5 of 15 wilde. Pomp 15 is een heel klein water of luchtslangetje wat naast de hele stellage van pomp 5 staat. Ah…… Weer pas er in, code, pomp 5 “Yes, thank you sir! ” en hoppa…. weer benzine in de brommer.

File.. en warm

Ik zie dat de aankomst tijd systematisch blijft verschuiven. Inmiddels is de schatting dat ik rond 17.30 – 18.00 uur bij het hotel zal aankomen. Mmm..
In het laatste deel van de rit, vanaf Södertälje kom ik in files terecht. Het is retedruk op de weg en de file staat ruim 3 banen dik. Ook veel old-timers die er in verbazingwekkend goede toestand mee rollen. De hitte heeft me goed te pakken en ik kan niet wachten tot ik een douche of bad kan nemen straks. Afkoelen!!!

Bijna ‘thuis’ -Rijden in Stockholm.

Uiteindelijk rij ik Stockholm in. De weg ziet er niet bekend uit dus ik volg rustig de navigatie. Na een klein halfuurtje ben ik in Solna, een wijk van Stockholm. En dan is mijn hotel in zicht. Het is net over half zeven.

Ik parkeer de motor voor de deur. Een donkere zaal kijkt me aan. Ik zie de receptie maar die is verlaten. Alles ziet er verlaten uit. Potver.. heb ik dan wat gemist? Vergeten?

Eerst maar eens de helm af, muts af, jas uit en afkoelen op het terras waar de motor staat. Ondanks de buiten temperatuur van ruim 35 graden voelt het zonder de jas en andere zooi koel aan.
Ik loop om het hotel heen. Ineens realiseer ik me dat ze in zweden aan remote access doen. Ik vind een soort van nachtingang met een intercom. Even drukken.. “Hi, this is Den from the Netherlands, I’ve booked for a room?” probeer ik wat ongelovig na de zweedse begroeting.

Eh… toch gesloten?

Ah, gelukkig. Mijn naam klinkt bekend voor ze en ik krijg een code om de deur te openen. Binnen moet ik een telefoon oppakken die weer door het zelfde meisje wordt beantwoord. Ze geeft me nog een code die ik op een kast met laatjes moet intikken. Daarmee gaat een laatje open waar ik een pas uit moet pakken.
Als ik die heb moet ik die in een reader stoppen. Achter me hoor ik een camera inzoomen en dan zegt ze dat ik de kaart kan gebruiken. Hij plopt uit het apparaat. Onder deze selfservice balie staat een doos met ‘Internet cables to borrow’.

Hoezo personeel? Zelf doen.

Ik kijk welke kamer ik heb en tuig ondertussen Gwyneth af. Tassen en zooi til ik naar de tweede etage en dan douchen!!! Niet dus. Ik ben inmiddels een uurtje verder voor alles goed en wel is geregeld en nou moet de motor worden geparkeerd en dat is hier duidelijk anders dan in Nederland. Parkeren en betalen zal je. Met een bonnetje…. Een bonnetje achter mijn ruitje? Even bellen met de receptie of het echt zo werkt. Ja dus. Als tip stellen ze voor dat ik op de bonnetjes mijn kenteken schrijf…. Ah ja.. net alsof zo’n ticketje dan minder makkelijk te stelen is. Daarbij komt dat ik me ook afvraag hoe ik in vredesnaam dat kaartje op de motor bevestig. Er schijnen in winkels hier speciale houdertjes voor motoren te zijn weet de receptie me te vertellen.

50 kroner voor de eerste paar uur en dan 10 voor de rest van de dag.

Dan komt de parkeer oplichting die in elk land een spelletje met je speelt. De motor is leeg en staat in een vak. Kaartje kopen: card in de reader. Even wachten en dan kan ik met een knop 5 of 10 Sek aantikken om op het parkeer kaartje te zetten. Per 10 Sek koop ik een uur. Een hele dag kost maximaal 60 Sek. Ik kijk even en bedenk dat ik dan maar tot 0830 uur wil gaan, aangezien ik morgen toch moet werken. De eerste 10 kronen zetten de klok op 20.38 uur, de tweede 10 Sek op 21.38 uur, de derde op 22.38 uur, en de vierde op 23.38 uur, de 5de op 00.38 uur. Potver.. En de laatste 10 kronen laten de klok naar maandagavond 19.38 uur springen. Wat? kan ik niet tot 08.30 uur betalen? Nee…

Het kaartje wordt achter een los stuk van het dashboard gefrummeld. Ik maak voor de zekerheid een foto om aan te tonen dat ik een kaartje heb gekocht en dat op de motor heb aangebracht. Echt vertrouwen in dat systeem heb ik niet maar ik heb nu niet veel keus.

Ik zweet me helemaal de sufkutseblubber en wacht nog even tot het lekken minder wordt, en douche dan. Eindelijk een een frisser gevoel.. heerlijk! En dan slaat de honger toe. Shit… ze hebben hier niets. Ik moet eerst ergens eten zien te scoren. En geld. Mmm..
Met de navigatie vind ik een geldautomaat waar ik cash kan ophalen. Daarmee haal ik recht tegenover het hotel een zeer verse pizza. Deze wordt ter plekke gemaakt van handgeslagen deeg en verse ingredienten. ik raak met de turkse pizzabakker aan de praat over nederland en zweden. De man wil graag nog een keer naar Nederland, en ik vertel dat als ie voor de typische nederlandse zaken zoals wiet, hoeren etc. gaat hij dat wel snel moet doen aangezien nederland steeds meer op een buitenwijk van Urk en Staphorst gaat lijken met alle verbieten und verboten acties.

Teruglopend naar het hotel met de pizza bel ik de knarren om door te geven dat ik veilig ben aangekomen en dat alles in orde is.
Op de kamer heb ik een klein ‘happy happy joy joy’ moment. De travel router die ik vorig jaar in portugal heb gekocht werkt als een tierelier. Even een kabeltje aan de muur, prik er op, en hoppa… mijn eigen draadloze netwerk hangt in de lucht. Mooi, dat scheelt ook weer gedoe. Één aansluiting op de kamer is wat weinig tegenwoordig ;-).

Het hotel is simpel (hence de budget insteek) maar er is een keukentje, badkamer, bed, tv, internet aansluiting en een soort van bureautje waar ik ook wat dingen aan kan doen.
Een airco was ook handig geweest.. het is plakwarm in het hok. Maar goed, ik ben aangekomen, heb een hok, eten, en een slaap plek.

De route was vermoeiender dan verwacht door de hitte en files, en zo heb ik over de laatste 698 km ook ruim 8 uur gedaan.

De rit :

Zweden, tweede dag rijden,

En warme plakkerige nacht zou normaal zorgen voor slechte slaap, maar ik slaap die nacht als een blok. Tikje zenuwachtig voor wat morgen gaat brengen.