Einde vakantie, yesss ;-)

Het vakantie seizoen is weer begonnen. Mijn verlof is inmiddels alweer twee weken voorbij. Nou ja verlof.. een drie weken durende oefening van lopen tussen het bed en de bank. Uit bed komen om te gaan slapen op de bank onder het mom ‘fijn een boekje lezen.’

En nu is mijn collega op vakantie. Mijn collega in Zweden 😉
Toen de vakantie planning van ons team werd bepaald bleek dat voor Zweden en Portugal een vervanging nodig was. Indachtig de hitte vorig jaar was ik voor Portugal minder enthousiast. Bleef Zweden over….. [happy]

Zweden: het land van:

Zweedse brandweer

Zweden is ook…

en voor de rest een best prettig land.

Na een kort weekje Nederland als de donder de rit voorbereid. Gwyneth krijgt een tussentijdse grote beurt. Ze heeft inmiddels ruim 180.000 km gelopen dus mag best een keertje extra verwend worden. Nieuwe banden die meteen getest kunnen worden.
Hotel / appartement was al voor mijn verlof geregeld en dat blijkt nog wel een klus te zijn. Bij het zoeken naar ruimte voor een kleine maand moet je of een hele dikke portemonnee trekken. Zowel ruim buiten Stockholm als in de omgeving is het slecht ruimte vinden. Dit is voornamelijk omdat de beschikbare ruimte (die is er ruim voldoende) wordt gebruikt door de Zweden zelf en de toeristen die wel de volle mep betalen.

Via via ontdek ik een budget oplossing bij 2Home. Hok gereserveerd en wachten tot ik die kant op ga.
Met het probleem van de bankpassen wordt korte metten gemaakt : “Goedemiddag, ING klanten service..” Na een kort gesprek: alles moet werken zonder problemen.
Kleding wordt ook nog geregeld en zo beetje bij beetje heb ik de checklist rond.

Afgelopen woensdag tikt mijn Deense collega me aan. Hoe ik naar Zweden ga? Nou gewoon, via Duitsland, Kopenhagen en dan via een heel hoog immer gerade aus gehalte naar het noorden. Vijf minuten later belt ie me terug. Slaapplek in Roskilde geregeld. Gna. Beter.. Als de wind goed staat hoor ik ook nog Metallica op het Roskilde festival.

Vrijdagavond nog even pizza en filmpje met mijn pleegdochter en haar vader en dan m’n nest in. Tassen zijn zo goed als ingepakt en dan op zaterdagochtend de meuk op de brommer snoeren. Zo’n zaterdag die dan ineens wel heel warm wordt. Niet als je het kan gebruiken..

Voor een maand kleding, computers, snoeren, etc. etc. Alles past op de motor die dan eigenlijk wel redelijk tegen het maximum van de belading aanzit.
Pak an, helm op, cam op fotoreeks gezet, en gaan.

Op de A1 is het al meteen dikke pret door rubber nekken, een collega motorrijder heeft een minder leuk moment met een auto gehad schijnbaar. Over de tussenreling heen zie ik de voorvork omgekeerd omhoog steken. Politie zet alles af, en ik bedenk me dat de Knarren weten dat ik deze route volg. Mmm.. moet ik ze bellen?

De tracking tool staat ook op de smartfoon van mijn broer en ook bij de Knarren dus ze zouden kunnen zien dat ik nog steeds rij. Ik zal bij de eerste langere stop een sms sturen.

Na een uurtje is de duitse grens in zicht. Eerste punt waarop de tracker zou moeten melden.. Ik gok erop dat het goed gaat en dat de Knarren een bericht krijgen. Terwijl ik de grens over rij realiseer ik me dat ik wat vergeten ben, denk ik. Ik rij met oordoppen en doe die in de woonkamer in. Er is nou een klein / middel / best wel serieuze kans dat de radio nog aanstaat.
Dat is overigens een soort van voorteken..

FF lunche

Na een dikke 3 uur rijden tijd voor een rustpauze. De tank is inmiddels ook best leeg en er moet dus getankt worden. Ik tuig mezelf af (kleding technisch dan) en scoor een fatsoenlijke lunch. Voor het eerst rij ik op een tijdsschema, ik moet zo ongeveer tussen 1800 en 1900 in Roskilde aankomen.

De rit zelf verloopt op zich prima, alleen lijkt het erop dat ik de grenzen van de vering opzoek want zo af en toe in de bochten heb ik contact. Kan ook zijn dat ik gewoon lomp schuin hang.

Dan de grensovergang met Denemarken.. thuis…

De gang van de duitse autobahn is er uit. Waar ik eerst zo rond de 140 reed zak ik af naar rond de 100-110 km/h. Het rijden via deze standaard snelwegen levert ook simpele navigatie op. Over 189 km links, over 248km rechts… Mijn handen zitten breed op het stuur en ik zoef over de eerste brug. Dan over het eiland en naar de eerste tolpoort.

En daar gaat het fout. Creditcard erin, “Taste din kod” kloppie klopie, na heftig op het spieklijstje gekeken te hebben. ‘Technisk fehl’ grotver.. Begint het gedonder? Nog een keer.. weer de card erin, weer code en weer probleem. Grmbl… Andere card, slik en door.. WTF? Zou die ene kaart niet werken?

Als ik kijk op mijn lijstje zie ik dat ik de codes door elkaar heb gehaald. Grotver.. al die kaarten ook. Klootlijstje.
Enneh.. hoevaak had ik nou die code fout ingetikt? Twee of drie keer? Gokken…

Spullen verder inpakken en doorrijden na de tolpoort. Dan ineens schiet er me door de kop dat ik een jas vergeten ben. Die hangt nog aan het haakje aan de deur in KnutskeButske. Shit.. nou heb ik dus geen jas bij me, alleen een motorjas en een motorregenjas. Juist terwijl ze in Zweden net een ongekende hete periode hebben. Misschien heb ik ‘m ook niet nodig.

Ok, even ‘Zen en de bloemkolen’ en ik probeer me voor te stellen wat er nog meer fout kan gaan. Tot dusver heb ik alles onder controle. Volgens mij.

Na deinend over de danskse snelwegen te gaan en de zon al flink in de rug te hebben is er de afslag op de E20 naar Roskilde. Nog even en dan is er uitkleden, afkoelen, koel bier en eten.

Ahhh.. toe dan..

Gwyneth rij ik rond om makkelijk te kunnen parkeren bij mijn collega en dan is de rit klaar. De eerste 826 km zit er op.
Mijn collega laat me de motor achterwaarts op een heuveltje parkeren in zijn garage en dan zie ik ineens waarom die bochten zo verkeerd gingen: een bout is foetsie. Afgebroken, los getrild, maar in elk geval weg. De uitlaat hangt zeker 5-10 cm lager dan ie moet.

Potver. Dit is een zwevende uitlaat maar of ie dit gaat volhouden? Zou een provisorische reparatie werken? Even 0900-BMS-paniek bellen. “Boutje fixen of stukkie ijzerdraad. Als ie weer losschiet nog eens proberen, maar niet teveel kilometers maken als ie loshangt.’ Mooi, na een vertaling naar het engels komt er een blikje schroeven los van mijn collega. Tien minuten later is ook dit probleem weer opgelost.

Binnen blijkt de reden voor mijn eerdere stationering in Denemarken inmiddels een babbelgrage meid van bijna 4 jaar te zijn. Er is absoluut ineens een taalbarrière, de twee andere kinderen spreken al een beetje Engels en kunnen met handen en voeten ook met mij praten maar die kleine meid praat honderduit in het Deens. Waar ik dus geen donder van begrijp. Vertalend spring mijn collega bij. Ik kan onder het bed van de kleine slapen. Als ze me nog eens goed bekijkt pakt ze een tweede dekentje, eentje zal volgens haar niet voldoende zijn.

Het eerste bier smaakt na al die uren op de hete snelweg erg goed. Het eten bevalt prima aangezien er sprake is van dood beest op vuur 😉

Voor we er erg in hebben is het al snel half twaalf en aangezien ik morgen weer een dag op de motor heb parkeer ik me op een los matras in de studeerkamer. Easy sleep ineens.

De (inmiddels vertrouwde rit) :

Op weg naar Zweden : dag 1: 826km in 8:30 uur