Duurt even om te settelen.

Het duurt toch even net wat langer als ik had verwacht om hier te settelen, en als je dan ook meerekent dat er overdag toch ook nog gewerkt moet worden zijn de uren beschikbaar om eens op je gemak die Zweden aan te kijken ook een stuk minder als handig was.

Inmiddels zit de tweede week er ruim op en heb ik toch zo wel een en ander ontdekt.

Allereerst : Fruit!
We hebben hier op kantoor (net als destijds in Denemarken) de beschikking over fruit. Fruit wat graag gegeten wordt. En dat vind ik wat vreemd. Mijn nederlandse collega die in de toekomst naar Zuid Afrika zal gaan heeft ons in nederland inmiddels geconditioneerd dat het fruit in nederland ‘krap aan rijp is’. Dat klopt. Nederlands fruit wat rijp is wordt vaak als ‘bijna bedorven’ beschouwd. Een bruine banaan is een rijpe. Die gele zijn nog niet echt rijp. Maar het is maar net wat je gewend bent.
De zweden (althans die paar die nog rondkruipen op kantoor) eten ook fruit. Maar dan precies de andere kant op. Het liefst ‘al dente’. Ik heb hier bananen, peren, nectarines etc. gegeten waarmee je ook deuken in iemand kan gooien. De nectarines scheuren open als een harde Granny Smith.

Ook zijn de Zweden gastvrij, en die gastvrijheid is ook te merken als je met ze praat. De taalbarrière die er is (en die is voor mij net wat groter als met het Deens) valt weg omdat het merendeel van de mensen toch vrij makkelijk engels spreken. Beter als de gemiddelde nederlander.
Dus toen bekend werd dat ik naar Zweden voor backfiling zou gaan had ik er wel zin in. Geen grote taal problemen, lange blondines met een open mind. Er zijn vervelender klussen. Ik had mijn collega’s in Zweden al gniffelend verteld dat me dat helemaal niet verkeerd leek.

Toch een beetje blond

Dus bij aankomst op kantoor ben ik er helemaal op voorbereid. En wat een tegenvaller.. Waar ik een langbenige blondine verwachtte die meteen bij het zien van mijn goddelijke lijf en blauwe ogen vol overgave in mijn armen zou vallen en “Jag älskar dig” zou lispelen bleek ik met een kortpotige korte braziliaanse te moeten gaan samen werken. En getrouwd en een duidelijk eigen willetje. Ook mijn Zweedse collega was een wat korter kereltje maar dan wel weer met de hier erg vaak voorkomende baard.
Om die schok van dat tegenvallende beeld te verzachten hadden ze beiden wel een dag lang een blonde pruik op.

OF ik even mee wil

Overigens is het samenwerken met die braziliaanse niet erg verkeerd. Inmiddels ben ik tot de orde geroepen over mijn gewicht, moest ik sushi met chop sticks leren eten. “Well, you’re doing it not that bad. It’s better than my first time with sticks.” kreeg ik te horen toen ik inmiddels zelfs rijstkorrels kon oppakken “It’s the only way to get food, so I’m motivated” was mijn antwoord terwijl die rijstkorrels ineens wegschoten. Vanavond heb ik trouwens puur om dat eten met stokjes netter te leren doen brood en beleg in kleine brokken gesneden en met stokjes gegeten. Dat went wel maar het schiet niet op.

Dat lunchen hier is ook wel iets om te weten. Ten eerste is het niet de gewoonte je eigen eten mee te nemen. je gaat tussen de middag (dwz. tussen 1130-1330 uur) naar een ‘restaurant’. Die bestaan vlakbij (in de omtrek van het kantoor waar ik werk zijn op max. 750 mtr afstand al 4 verborgen restaurants. Ze zijn verborgen omdat ze niet meteen als restaurant te herkennen zijn. Vaak is het een vloer van een verzamel gebouw waar iedereen bij of naar binnen kan. De basis opzet is dat ze een gerecht of 3-4 hebben met verschillende hoofd delen. Dus of vegitatie  eh vegunnustisch plantvrie  dat wat ik dus niet van de dokter mag hebben of vlees of vis. Dan kan je verderop een extra bord pakken waarop salades, brood etc. te doen zijn. Je rekent alleen het hoofdgerecht af. Dat kost tussen de 80 tot 110 SEK, ongeveer. 10-12 euro. Daarmee liggen de prijzen fors hoger als in nederland, waar je voor een lunch ongeveer een 3-5 euro kwijt bent.

Voedselbonnen, lunchen met korting

Daar hebben de Zweden weer een oplossing voor gevonden. Staatsvoedselbonnen.
Dat werkt als volgt : je koopt bij je werkgever een bonnenboekje. Dat kopen wordt dan via je salaris verrekend (voor belasting, daar zit je winst) en die bonnen kan je bij echt heel veel etens zaken inleveren. Zowel bij die restaurants die hierboven zijn genoemd als zaken als bijvoorbeeld een pizzaria of hamburgerketen. Je koopt voor zeg. 90 SEK eten, en dan lever je een bon van 70 en 20 SEK in. Done. Betaald. Dus je betaald effectief minder. Sta ik dan dapper naast met mijn ing pin pas. “No, sorry, I have to pay the real deal.”

Maar dan lunch je niet verkeerd toch?

Die prijzen zijn hier in het algemeen wat hoger, ik haal boodschappen bij een Coop Konsum, vergelijkbaar met een dekamarkt of plusmarkt in nederland. Het assortiment in het koelvak is veel groter (waaronder bijvoorbeeld ongesneden vleeswaren) dan in nederland. Ook is er veel zalm voorradig. Dat is de enige vis die je zo kan kopen, de rest van de vis is als voorbewerkt (dus met sauzen etc.) ingepot en ingeblikt.
Als ik de standaard bootschappen vergelijk met die van nederland ben je hier duurder uit. Waar ik in nederland voor een weekend de boodschappen tussen de 35-40 euro hou (inc. een fles wijn of wat bier) ben ik hier minstens 50 tot 65 euro kwijt, en dan is daar geen wijn of bier bij inbegrepen.

Alcohol moet je nl. bij de staatswinkels halen. Tegen een top tarief en registratie. De enige soort alcohol die je wel in de supermarkt kan kopen is slap bier, tot een max. van 3,5% alcohol.
Ik snap daarom dat de Zweden los gaan als ze buiten het land zijn, of even aanwippen op een boot richting duitsland of Letland. En ik? Ik ga pas de zondag als ik terug ben weer aan de drank.

Kersen plukken op straat.

Nog even over dat fruit. Vorig jaar was me al opgevallen dat er zoveel fruit bomen zijn op ‘niet commerciele’ plekken. Plekken waar iedereen zomaar er bij kan. Dat is bewust. Om eentonigheid van de planten tegen te gaan en omdat het ook leuk is. Je kan hier overal fruit bomen tegenkomen waar je dus gewoon van kan plukken. Zo staat er naast mijn hotel een rijtje kersenbomen die tot dusver elke avond op bezoek kunnen rekenen. De ene keer een hardloper die zijn suikers aanvult, dan weer een papa met kinderwagen die wat scored tot hele groepen met trapjes en zakken. Geen enkel probleem. Als je dan ook nog weet dat iedereen hier vrije toegang tot landsgebieden heeft (‘free tresspassing’) kan je je voorstellen dat je dus inderdaad op de meest idiote plekken mensen aan een boom kan zien hangen.

Wat ook wel me aan het denken zette is de soort motoren die hier populair zijn. Ik ben een echte outsider. De meest gebruikte modellen zijn zogenaamde “BRHAAAAAAPAAAAAAAAHAAAAAAAAAAAAAA roffel roffel roffel plok plok BRAAAAAHAAAAAP ” modellen. Mijn discrete “plok plok plok.. vrooop” doet er echt niet toe. Mijnes is geen streetfighter, off-the-road of een sleepslee. Mijnes is een domme ouwe lullen fiets.
Wat her en der doorvragen waar dat vandaan komt is het antwoord erg afhankelijk van wie antwoord. De vrouwen zijn onverdeeld negatief erover: “They need to show their tiny dicks. So a big and loud motorcycle is needed.” En dat daarmee wel een kern van waarheid misschien geraakt wordt is te merken als je een bepaalde straat in Stockholm doorrijd. Een motorgay boulevard. To see and be seen.. Maar ja.. de mijne is oud, smerig en niet hip. Wel dreigend, maar niet hip.

Mannen daarentegen hebben een meer wetenschappelijke onderbouwing van de gekozen motoren: het weer! Ja ik zag ‘m ook niet aankomen.
Dat met dat weer werkt als volgt: in tegenstelling tot nederland kennen ze hier wel sneeuw. Nederlanders zijn al heftig onder de indruk als er ca. 2 weken sneeuw ligt (En dan wel 5 cm) en raken in paniek vanaf week 3. Zweden zijn daarin relaxeter. Ze gaan er vanuit dat vanaf november tot ongveer maart/april er sneeuw ligt. En dan op een beetje leuk niveau van zeg 1-2 meter en bergen waar je de andere sneeuw heen moet schuiven. Bij een kortere periode is de winter niet een echte zeg maar. Vanwege die sneeuw “Makes driving anything on less than 4 wheels quite a challenge “ kunnen ze daarom maar kort op de motor zitten. Na het sneeuw seizoen moeten de wegen namelijk hersteld worden en overal het strooi-zand weer vanaf gehaald worden. Daardoor is het ‘venster’ waarin je kan rijden veel kleiner als in nederland en dus wordt dat gecompenseerd met een motor waar je in de winter flink aan kan bouwen en poetsen en die je dan in eind juli en augustus kan gebruiken om herrie en lol te hebben. En dan bij voorkeur in die volgorde.