Dat hoor ik dus niet....

Ik lig in diepe slaap als ik ineens ietsjes harder dan fluisteren naast me hoor “Goedemorgen, niet schrikken hoor.” Wat ik dus prompt wel doe. Je kan het nog zo lief of zacht zeggen, maar als ik dat zo’n beetje in mijn oor hoor als ik lig te slapen schrik ik gewoon wel. Dat er een felle maglite op m’n kop gericht wordt doet het niet schrikken ook wat teniet.

Als mijn ogen aan het licht zijn gewend zie ik twee mensen in de dooropening van mijn slaapkamer staan. Een wit overhemd met een vent er in, en achter ‘m staat een donkerharige jongere vrouw.
“Hoe the fuck komen jullie nou weer binnen?’ vraag ik want Ik weet dat ze nog geen sleutel hebben. Dan realiseer ik me dat ik vaster slaap dan handig is en ik daarnaast de kamerdeur naar buiten altijd op een kier heb staan maar gokte er op op dat het opentrekken van die deuren voldoende lawaai zou maken zo dat ik er wakker van zou worden…. Niet dus. Als ik in de woonkamer sta staat mijn schuifdeur wagenwijd open. Het vriest ook iets volgens mij, te voelen aan de kou die over mijn blote voeten giert.

“Laat me raden, jullie komen weer voor X” ik noem de naam van de jongen die op dit moment op bezoek ongeveer een 50% politie en 50% vrouwen scoort. De man kijkt wat verbaasd “Eh ja.. ” Ik grinnik “Wordt toch echt tijd voor jullie eigen sleutels.” De meid die er bij is grijnst “Tja, het zou wel handig zijn onderhand.”
Ik leg uit waar de kamer van de gezochte is en de agenten lopen de trappen weer op.  Ik ga de keuken in en zie dat de koffie al aanstaat. Voor mijn gevoel is het diep in de nacht maar het is al tien over zes. “Mooi christelijk vroeg, heb ik nog wat aan mijn dag” mompel ik terwijl ik een kop koffie uit de pot jat.

Terwijl ik dat opdrink en mijn brood opeet komen de agenten weer naar beneden.  “Weer het zelfde verhaal?“vraag ik  “Ja, z’n naam werd genoemd.” “Ok, dan weet ik genoeg.” antwoord ik. Ik kan X nu weer uit de wind houden als de rest van KnutskeButkse weer over ‘m heen valt over zijn ‘vroege vrienden’

De meid vraagt “U bent inwonend begeleider?” mij naast chef internet en hoofd vaatwasser nog een functie aanpratend. Ik grinnik “Nee, ik woon hier alleen maar.”

Terwijl ze weglopen door de voordeur schiet dat ineens door m’n kop “iets met moeilijke jongeren” zou dat wat voor me zijn?