Live vanuit Trelleborg.

Nou ja live.. Bijna Live, maar daar kom ik zo op.
Vertrokken uit Stapelfeld en bij het ontbijt even overlegd met het hotelpersoneel wat de slimste zet was om naar Zweden te gaan. Eindpunt Trellerborg was het doel, of liever nog iets verder maar als ik Trellerborg had gehaald was het al goed. Trouwens : een nacht slapen in een prima bed, eigen wc/badkamer en een ruim voldoende ontbijt voor € 47,50. Dat ik er dan vlees en een liter bier achteraan gooi maakte het iets duurder.

Na de vertrek tijden te hebben bekeken besluit ik toch om via Rosstock te gaan. Dat is straks een klein probleem omdat mijn gps me via Kiel wil laten gaan. Lossen we later op.
Nadat ik goed en wel de motor heb opgetuigd, wat iets weg heeft van ouderwets je paard zadelen, en heerlijk een met deutsche gründlichkeit gemaakt ontbijt heb weggewerkt stap ik op. Nog geen 10 minuten later zit ik met afgrijzen naar de weg te kijken. Rot op met je Strasenschäde, dit is fucking terrein rijden op keien..
Ik hoor diverse keren de ABS in de stress slaan, alles schud en rammelt, en ik zit me heftig af te vragen of dit ooit goed zal gaan.  Gelukkig is na ongeveer een dikke 5 minuten de weg weer normaal.

Ziet er niet uit dat ie gaat winnen...

Tussen de koolzaadvelden door rij ik langzaam langs de Oostzee naar Rosstock waar ik rond 1300 uur aankom. Onderweg kom ik een wat typisch huis tegen wat de strijd tegen de elementen aan het verliezen is. Aangezien ik wel recente opknap pogingen zie (raam foto) vraag ik me af of dit een gevalletje ‘we proberen’ en toch niet winnen is geworden.

Ziet er uit alsof ze het toch proberen.

Als ik in Rosstock aankom ik over iets van 150 km toch bijna 3 uur gedaan. Maar dat is dan ook wel relaxed rijden. Enige minpuntje was de wind die wel vrij strak stond de hele dag. Zeilen op mijn paard als het ware.

In Rosstock bij de ferries aangekomen stap ik af en scoor een ticket via Scandlines naar Trellerborg. Aan boord van het schip heb ik mooi de tijd om de camera anders in te stellen. Uren van koolzaadvelden is onzin, dus ik zet ‘m in op op de 20 seconden een foto. Doet ie mooi langer en hoef ik niet telkens als een provinciaaltje af te stappen om foto’s te maken.

Terwijl ik boven in het schip zit vraag ik me af of Gwyneth beneden wel stevig genoeg staat, maar dat valt erg mee. Terwijl we de Oostzee oversteken besluit ik tussen het inmiddels stevige deinen door toch maar wat te eten. De man achter de balie schiet me in het Zweeds aan. Dat lijkt in niets op het Deens, en is ook nog eens een stuk zangeriger. Als ie op Engels overschakelt vraagt ie of ik met de motor ben. Bevestigend antwoord ik en z’n kop fleurt op. Of ie mijn motor mag zien? Maar ik kan eerst eten hoor.Nee, ik heb net te horten gekregen dat mijn geplande reis van 4 uur 6 uur gaat duren dus ik heb alle tijd. Als we weg willen lopen schiet zijn collega me aan. Hij heeft net een toelating om te lessen aangevraagd en droomt nu alleen nog maar over motoren legt ze uit. Grijnzend vertel ik haar dat ie alleen nog maar enthousiaster zal worden…

Hoppa, verdiend met Gwyneth, even praten over motoren...

Beneden leg ik de diverse aanpassingen uit, hoe ik de motor beladen heb, wat ik er mee doe en waarom ik juist dit soort modellen prettig vind. Hij verteld over wat hij wil en al snel zijn we toch een dik half uur aan de babbel over gewoon leuk motorrijden.
We gaan weer naar boven en ik wil m’n eten gaan uitzoeken. Hij fluistert en knipoogt dat ik naar de vrachtwagenbalie moet komen. Daar zijn de prijzen anders weet ik. Als ik mijn eten uitgezocht heb, wat hij dapper opschept in porties die zelfs mij vol laten zitten, krijg ik een knipoog als ik wil afrekenen. In eerste instantie begrijp ik het niet maar hij wil niet dat ik betaal. Als dank voor het leuke gesprek legt ie uit. Nou, dat laat ik me geen twee keer zeggen.

Dan het stukje bijna-live. Ik schrijf elke avond m’n ‘verslagje’ en wil die dan als ik ergens internet heb even op de site zetten. Alleen.. de enige werkende verbinding die ik heb is nu aan boord van ms Skane, omringt door allerlei russen. Niet dan goeds over dat soort mannen, maar mijn elektronica hou ik liever voor mezelf, en een motor is nou eenmaal niet een echte kluis.
Dus een beetje lezen, mensen kijken, sms’en, mailen met de telefoon, maar geen bloggen, misschien dat ik vanavond een hotel met wifi of iets dergelijks heb.

Gratis voor nop: het effect van tien pils bij het lopen.

Het weer op de Oostzee wordt zienderogen slechter en als we stampend oversteken zit ik toch wat iebelig van me af te kijken. Niet omdat de zalm op weg is naar z’n herkomst maar ik haal ineens van die gezonken ferries voor de geest en realiseer me dat ik met dat motorpak aan nooit serieus kan zwemmen. Aan de andere kant, ik zou toch ook echt wel een pechvogel zijn als juist dat mij zou overkomen. [insert opmerking broer : kan jij je route ongeveer doorgeven. Jij bent zo’n figuur wat al drie of vier dagen wereldnieuws is in Zweden voor we je missen ]

Als we uiteindelijk in Trellerborg aankomen is het schip ruim 6,5 uur onderweg geweest, dus ik ga niet meteen meer verder komen, het is inmiddels 2100 uur. Eerst zien dat ik Zweedse kronen krijg. Snel opgezocht : 100 euro is ca. 900 kronen.

En dan begint de ellende : de gps is overstuur : de route moet ‘m weer terug naar Rostock brengen.. de herberekening duurt zo lang dat ie vast slaat. En dat gebeurt wel een keer of 8 voor ik instaat ben om rostock uit de lijst met ‘via-‘punten te halen. Goed, nou geld. Via de nuttige punten stuurt ie me een achteraf plekje op, en daar in een winkel zit een geldautomaat. Pas er in en een foutcode.  Shit.. het ding zou toch Maestro moeten slikken. Andere pas, zelfde probleem.

Ok, noodplan : ik heb nog 400km benzine, en iets van 60 euro cash. Daarmee kom ik in theorie vlak bij nederland, als ik niet met de boot zou moeten. Shit.. Nog eens een automaat proberen dan maar.
Andere geldautomaat gevonden en erheen gereden : die wil wel.. godzijdank. Snel scoor ik een sandwich en wat drinken. De meid achter de balie helpt me ook aan een goedkoop hotel in de stad: NightStop, een crashhotel. Geen luxe, alleen een bed en een gedeelde badkamer.

Trellerborg : toeristik

simpel, maar voldoet prima na een poos op de motor en een stampende veerboot.

Als ik om 21.58 aanbel zie ik dat ze na 22.00 uur alleen voor besproken gasten openen.. Toch proberen. Via een telefoonlijn maak ik duidelijk dat ik nog een kamer wil. Ze hebben alleen een 2 persoonskamer, of dat een probleem is?  Die kost 100 Kroner meer, en komt op 350 Kroner. Maakt me niets uit. Ik zoek een bed en wil nog even uit het motorpak, dus die 100 kroner betaal ik we.
De receptioniste verteld dat ik door kan lopen en in mijn kamer liggen de sleutels van het hotel. Zij zal er met 5 minuten zijn om alles in orde te maken.
Na ongeveer 10 minuten ben ik ingeschreven en 250 kroner lichter. “Sorry, my mistake, I realised to late that I said 350 kr. “ Als ik aangeef die laatste 100 kroner ook wel te willen betalen knipoogt ze. ‘Leave it, just enjoy the night here, you look tired.”

Ik tuig Gwyneth af, controleer de banden, olie, remmen etc. en parkeer haar achter het hotel, de tassen naar de kamer en godzijdank: een zwikkie stopcontacten. De telefoon aan de lading, de camera aan de lading (jawel: die had ik iets van 8 uur eerder vergeten uit te zetten na 4 foto’s), de cam aan de lading. En natuurlijk de laptop aan de lading. Joost mag weten wanneer ik weer stroom of een internetverbinding heb.

Het hotel is een echt crash hotel, simpel, maar het bed ziet er ondanks alles super uit.. Tijd voor slapen.

De route van vandaag hieronder, weer : zonnig met stevige wind, later regen en veel kouder, ca. 337 km, in ruim 12 uur rijden.

Dag 2 - Verboot en een beetje rijden.