Live vanuit, nou ja live, einde van de trip.

Deze reis wordt afgesloten op een duitse wijze. Mutterland van Gwyneth. Haar eerste 18 jaar en 80.000km heeft ze hier gedaan. De tweede 70.000 km afgelopen jaar in Nederland.

Je kan merken dat ze op bekend terrein is: de snelheid auf die Deutsche Autobahn geht rappies naar de 140-160km/h, en dat met volle bepakking. Alles blijft mooi zitten. En gaandeweg wordt het motergeruis een soort van gezoem. Het enige waaraan je een licht teutoons karakter aan zou kunnen ontdekken is haar verbruik. Ze zuipt de benzine zoals ik duits bier: snel en in grote slokken. Waar ze in nederland ruim 450km op een tank rijd is het in die heimat na 300km echt bekeken. Ik rij voor het eerst ruim binnen de reikwijdte van de tank van tankalarm naar tankalarm.

Op zich een mooie afsluiting van een schitterende toer die me veel geleerd heeft over navigatie, verschillen tussen landen. Zo dacht ik op basis van de geschreven taal dat Zweeds en Deens zich verhouden als belgisch – nederlands, maar het is meer Fries tegen Limburgs. Noors en Deens liggen dichter bij elkaar.

Dan het gehark met de navigatie en de gps: niet altijd even makkelijk en duidelijk. De laatste route was prima, mooi de punten (lees snelwegen) die ik aangeklikt heb werden gevolgd. Dat houdt dus in dat als je een zo’n route als nu gereden zou willen plannen je beduidend eerder dan de nacht voor je vertrek je de route moet opstellen. En misschien ook verdelen in stukken. Maar ja.. hoe weet je in vredesnaam welke wegen leuk zijn om te rijden (alle! niet zeuren, Zweden = leuk) en waar de mooie plekjes zijn?
En het heeft me ook veel van mezelf geleerd. Dat ik een eigenwijze flikker ben die wel kan volhouden.

Nou was de insteek van deze route meer een idee van rijden, natuur zien en ‘kiek’n wät w’ut’ en dat is voor de volle 100% gelukt. Ik heb snel gereden, terrein gereden, elanden gezien, genoten van de natuur, de omgeving en de (bijna spaarzame hoeveelheid) mensen in zweden.
Ook is de opzet van de bepakking prima gebleken. De tassen, koffers en bindmaterialen zijn goed bevallen. Alles bij elkaar is er in iets meer als een week ruim 3500km afgelegd over verschillende soorten wegen en onder verschillende omstandigheden.

De laatste twee dagen doorgebracht bij vrienden in Denemarken en de laatste rit in twee stukken naar noord-brabant, een feestje! Zowel het rijden trouwens als waar ik heen ging. De temperaturen zijn mooi omhoog gegaan waardoor de laatste restjes winterkleding uit het motorpak verdwijnen. Onder een mooie zonnige hemel loopt de voorruit van Gwyneth vol met vliegen en zo kom ik op zaterdag rond 1500 uur aan in het zuiden des lands. In de laatste twee dagen leg ik ruim 900 km af.

Nog even een feestje om een feest af te sluiten en dan weer terug naar Pension Knutske Butkse en het werk.

De laatste route:

Laatste twee dagen, Denemarken naar Nederland via Duitsland