Proppen

Het is ook net of het niet mag zijn. De arbodienst maakt zich druk om mijn omstandigheden, de verhuizing zou voor minder reistijd moeten zorgen en ik zou dus in theorie meer vrije tijd moeten hebben. En vanavond?
Weer na 2000 uur thuis, maar wel door iets waar ik (zo achteraf dan) stiekem wel trots op ben.

Na weer een dag niet afkrijgen wat je plant stap ik op Gwyneth. Starten en wegrijden. De eerste twee meter zakt de kont in. Zachte band?

Nou zacht, plat zeg maar. Fuck.. Da’s me in alle kilometers nog nooit gebeurd. Wel eens zachter door een lek ventieltje maar nog nooit eerder een lekke band.
Ventiel testen, is prima. Ik rol d’r weer terug en zet ‘r op de bok. Ik reken snel de tijd. Het is half zeven geweest, en voordat er ook maar iets van hulp kan zijn is het half acht. Op z’n vroegst.

Als ik de band inspecteer zit er een dik stuk staal in de band. Als ik er aan pulk sist het nog iets. Shit, dit is door en door.

Ik grits mijn spullen bij elkaar en ga weer terug het gebouw in, de KNMV hulpservice bellen. Als ik het verhaal uitleg komt het service plan van de knmv in actie. Dat houdt in de motor ophalen, brengen naar een plek waar ik wil, en dan klaar. Alles bij elkaar is dat eigenlijk morgenvroeg op z’n vroegst dat Gwyneth bij BMS staat. En dan ben ik nog nergens. Staat zij bij de plakkert, ikke thuis en dan?

Ik spreek met de knmv af dat ik later terug bel als ik meer weet. Heftig vloekend omdat er weer een te lange avond voor de boeg staat zit ik me af te vragen hoe dit nu weer op te lossen. Ik zoek op internet naar 24-uur bandenservice. Er zijn er wel een paar maar die zitten niet meteen in de buurt.

Zal ik me eens als een gebruiker gedragen en mijn connecties misbruiken? Ik kijk via whatsapp of BMS online is. Dat is ie.. “Mag ik je bellen?” Dat joch is ook gewoon aan het werk en verwacht dus niet dat ie na 1800 uur wordt lastig gevallen door een knuppel met pech.

Prop set.. werkt ook nog..

Hij belt meteen. Ik leg ‘m uit wat er gebeurd is. Hij heeft niet meteen een oplossing, en vraagt of ik met de motor kan rijden. Dat is nu onmogelijk, dus een andere oplossing. Hij vraag of ik een prop-set heb. Die heb ik destijds inderdaad aangeschaft toen ik op vakantie naar Denemarken ging. Helemaal vergeten.

De trap aflopend praat ie me bij hoe dat werkt. Boortjes, naalden, veters, CO₂ cylinders..
Korte weergave :

• meuk verwijderen
• band oppompen
• gaatje schoonboren
• met de naald de veter er intrekken (eigenlijk induwen en loshalen)
• band meer op druk brengen.

Klinkt simpel toch?

Ja, als je tijd hebt, en het al vaker hebt gedaan. Niet als je met een humeur om te schieten op de knieen in een hoek van een parkeerkelder zit.
Goed, spullen uitgepakt, cilinder in elkaar geschroefd, boortje gepakt en alles eens bekeken.

Ok, stukje staal uit de band gepeuterd, en gaatje opboren. Dat lukt na het nodige duwen nog wel. Ik laat de band leeg lopen want met dat kleine beetje lucht lukt me het niet eens om er in te komen.

Gat uitboren. Dan wat solutie erop gesmeerd (Glijmiddel volgens BMS, ik heb respect voor zijn vriendin) en dan? Hij legt me uit dat de veter half door de naald getrokken moet worden, dan erin geduwd moet worden en dan trek je de naald terug. Wat er dan nog aan de buitenkant aanzit snij je er met een mesje af. Een mesje? Ah.. die zit ook in het setje.

Ok, ik ga het proberen. Veel gevloek en gesteun later heb ik met vereende krachten die klere naald in de band gedrukt. Ik zit me af te vragen hoe dat zo dadelijk echt werkt als ik ‘m er weer uittrek. Dan verwacht je dat die ‘veter’ er weer mee uit komt. Maar dat valt mee, de naald komt er netjes uit, en de veter blijft in de band zitten. Een tweede cilinder CO₂ gaat er op en dan snij ik het laatste stukje veter af. De band is bij lange na niet op druk, dat redden die cilindertjes niet, maar de dichtstbijzijnde pomp ga ik redden.

Als ik zwabberend de weg over rij naar de pomp probeer ik te voelen of de druk al wegloopt. Dat lijkt mee te vallen maar bij de pomp duurt het nogal voor de 3 bar bereikt wordt. Ik rij daarna weg en probeer tijdens het rijden te voelen of de druk weg sijpelt. Dat lijkt zo al met al mee te vallen. Na een uurtje ben ik thuis en stap ik met knikkende knieën af.

Al rijdend ben ik teveel gefocust op de banden, en hou de snelheid netjes rond de 110 kmh. Als ik een andere afslag van snelweg neem dan ik normaal doe (minder bossen en meer tankstations, just in case ik morgen weer op een cilinder CO₂ moet starten wil ik even weten welke dichtstbijzijnde benzinepomp ook een luchtpomp heeft) gaat het bijna fout. Een van de winterse buien die ik gemist heb heeft de hele afrit (die een bocht van 180 graden geeft) in de resten hagel gedompeld. Gwyneth schuift iets weg en ik heb geen idee wat te doen. Gas bij?

In de hoop dat ze me een lief menneke vindt laat ik aan Gwyneth over wat te doen. Ik gas iets bij om door te gaan maar rem niet. De motor gooi ik iets omhoog (daarmee de bocht ahw. afbrekend) en ze zakt door de witte gladde ijspap heen. Met grip kan ik de bocht weer inzetten.
Beneden aan de afrit zit ik wat bibberig op de motor, en rol door naar huis. Eindelijk ben ik er.

Het is winter, het leukste seizoen voor de motorrijders 😉