Plok

Ik heb ooit eens de wat sterke uitspraak gedaan dat de enige goede Guzzi eentje was waar een kogel door het blok was gejaagd.
Dat is niet zomaar uit de lucht komen vallen.

Na een aantal rijlessen op de motor had ik in de krant een advertentie gezien voor een tweedehand Guzzi, model V65-police.
Rechtopzitten en rijden.. hoe verleidelijk.
Dus een afspraak gemaakt, en eerst nog even afrijden. Tijdens het afrijden trok ik een zwart spoor van het remmen wat de instructeur deed mompelen over de kosten van nieuwe banden. Papiertje binnen en op naar de Guzzi. Een testritje verder en een “moment, dat aanslaan duurt even, hij heeft ook al lang stil gestaan” opmerkingen vertrekken we.

Op dat moment nog volledig onwennig over wat je kan verwachten maak ik een afspraak met de dichtstbijzijnde motorsjop. “Jullie doen ook guzzi’s ?” “Jep, geen probleem!” Dus die kant op en de motor achtergelaten.
Na een dag “Hij’s klaar” en na afdracht van meer geld als gepland een motor die zou moeten rijden. En dat deed ie. Tot ie weer stilstond, en afkoelde. Na wat geheister de dag erop weer aangetrapt en (godzijdank omdat ik niet van dat ding afhankelijk was) langzaam aan op weekends en tussendoor momenten de motor getest.

De eerste 1000 km…

En eerlijk is eerlijk, liep ie eindelijk dan was het wel grappig. Alleen jammer dat door de bouw er geen bijrijder op kon. De eerste ritten met alleen een kussen en laarzen op de uitlaten waren al snel gemaakt. Tijdens een stop bij een stoplicht ruik ik brand. Ik kijk en zie de zolen van mijn toenmalige vriendin gesmolten aan de uitlaten vast zitten. “Ja, dan hoef ik niet zo moeilijk te zitten en het was wel lekker warm..” AAAAAhhh ja.. nozele…

Wat klussen, dubbel bestellen en met lasapparaten in de weer was er een bijrijderszadel, tikje hoger dan de rijder en met steunen. Dat zwarte rubber van die kisten is er nooit meer afgesmolten.

De 2^de 1000 km

En toen begon het gedonder. Eerste keer een lekke pakking op de cardan, die werd opgelost. Daarna bleek het starten steeds moeilijker te gaan, tot aan steekvlammen en knallen aan toe. De km-stand van mijn ritten loopt langzaam richting de 2000 km, jaar 2 is bijna rond.
De oplossing van de motorwinkel (en let the record show dat dat niet NIET mijn huidige dealer is) was in eerste instantie een zwaardere accu monteren. Dat je dan ook een zwaardere dynamo moet hebben snapten ze niet. Na weer een vreugdeloze poging haalde ik de plok op (zo werd het ding door toenmalig lief liefkozend genoemd) en reed weg. Na de eerste bocht vonken en steekvlammen onder mijn kont. Bleek de dealer de accu niet vastgezet te hebben en was deze vonkentrekkend onder het zadel gaan schuiven.

De volgende test, ding startte weer niet en dus weer naar de dealer. Na weer reparatie en sleutelmoment ding opgehaald. Een ritje duitsland. Vrienden bezocht en oh sukkel dat ik ben, de motor laten afkoelen. Met geen mogelijkheid dat ding meer aan te krijgen dus met de leenauto van de ADAC naar nederland. In een streep naar de dealer waar ik ondertussen luidkeels mijn verhaal ga doen over de onbetrouwbaarheid van motor en reparaties.

Weer een paar dagen later “Hij klaar hoor, hij doet het..’ Ikke die kant op en verdorie.. Het blok is warm.. Dan starte ie wel..
Ik laat de motor daar staan en zeg “Laat ‘m lekker afkoelen, dan haal ik ‘m morgen wel op.’ De volgende ochtend “VROOOOOOOT VRAAAAAAP VRAAAAAP KNAL” en weer geen lopende motor. “Da’s nou precies het probleem jongens.. ” en weer gaan ze aan de gang.

De laatste kilometers

Uiteindelijk verhuizen we naar het leuke huis waar later eene H. B. zijn groene vingers zal laten zien en tegen beter weten in proberen we de motor nog eens uit. Na wat gekreun en gezucht, geen lopende motor. In de buurt zit een erkende Guzzi dealer en die eens gebeld. “model?” “Km’s ?” …. “klacht?” “Start slecht he.. mhm.. kom maar eens langs met dat ding. “ En een dikke twee weken en 1100 gulden later “Hij’s klaar.” En verdomd. De motor die ik altijd schoon terug kreeg van de oude dealer zat nu vol vliegen. Er was mee getest. De onsteking was vervangen enb nog wat dingen waren verbeterd. En ik kreeg een cursus ‘Guzzi Starten’: pielen met toerentallen en chokes. En zowaar.. de weken erna bleek ie elke keer na wat rochelen te starten.
En daarmee kregen we zin in een spannend iets: Op de motor op vakantie. Samen met een koppel wat met de auto zou gaan zouden wij met de motor gaan rijden. Naar Tsjechië. Schitterend land, op de spinnen na. Via Duitsland in ongeveer 2 dagen naar de omgeving van Praag. Onderweg schreeuwde ik wat hard in de diverse raststättes omdat door de helm en wind ik alleen nog een soort van fluittoon hoorde.

Twee weken rond hangen in Tsjechië en weer ‘op hûs an’. Weer in twee dagen en dat verliep soepel. De motor wordt even in de schuur gestald en het weekend erop is het nog mooi weer. Even een stukje?

Klaar !

Mijn vriendin en ik staan naast het apparaat, ‘grutte grutte grutte grutte grutte flopboem’ Een knal en steekvlam komen er achter uit. En weer verrekt ie het. “Ik start totdat er twee dingen gebeuren: of aan of accu plat. Accu plat is exit” GRUTTE GRUTTE grutte krrrzzz klik.

En dat was het roemloze einde van een Guzzi, 5 jaar op geprobeerd te rijden en ca. 4500 km mee gereden. Iets wat ik nu met destijds Frederique, Daphne en nu Gwyneth in iets meer als een maand rijd.

Dus daarom mijn boude stelling: de enige goede guzzi is er een met een kogel door het blok.

Nog een keer dan: De Plok, beestje met eigen willetje.

Met dank aan Tech voor de foto, zie ook hier