Een weekje Gaitjan.

Een retrospectieve post deze keer. ‘Ah maar Den, bloggen is toch altijd retro rete achteraf?’ ‘Jep, wieslippe ‘
Een medewerker wordt door een virus te grazen genomen, en JetLi heeft een helder moment ‘Da’s toch dicht bij jou?’ De getroffen medewerker woont inderdaad een kleine 10 km bij de Knarren vandaan. Gwyneth met de navigatie ingesteld en na een mooi ritje door Overijssel sta ik voor een woonboerderij. Pc opgehaald en door naar de Knarren.

De volgende ochtend: Gwyneth is ziek.. blok wordt in no-time warm en later heet. De laatste keer dat dat gebeurde was het de koelvloeistof. Vlak voor de snelweg is er een tankstation waar ik nog kan aanwippen. Een klein flesje koelvloeistof gekocht en eens bijvullen. Meteen loopt dat vaatje over dus met een rietje haal ik de rest weg. Tot aan het werk proef ik de zoete meuk in mijn mond. Tijdens die rit blijkt dat het blok redelijk op temperatuur blijft bij een snelheid van 108kmh, dan jaagt de wind koel genoeg over het blok.

BMS gebeld. BMS is/was Koerhuis maar de eigenaar gaat er uit stappen na jaren de zaak gerund te hebben, en de techneut / chef steeksleutel gaat verder. Eigenlijk veranderd er niet zo heel veel. Zelfde club, iets andere naam, mega vetrouwde kwaliteit.

FF belle ‘Waaah… heet blok ‘ en in een snel gesprek wordt duidelijk dat er wat moet gebeuren. ‘Rij vanavond maar terug, rustig in toeren, en niet te snel. We pakken het op.’

Rustig en niet te snel… hoe makkelijk klinkt dat terwijl je gevoelsmatig op een kernbom zit, en je hele rit van ruim 120 km naar 3 meters zit te kijken : snelheid, toeren en temperatuur.
De route pas ik aan om stoppen voor stoplichten zoveel mogelijk te vermijden. Als ik er ben staat Gwyneth in no time opengeschroefd als ware het een openhart operatie. Een lekke keerring gooit roet in het eten. Dat houdt dan in dat de hele koelpomp moet worden vervangen. Dat lukt op zo’n vrijdagavond natuurlijk niet. Net dat weekend is de verhuizing van Huize Knarren naar de Villa gepland. De dinsdag erop moet ze geschouwd worden ivm met de eerdere rotdag van motorrijden.

‘Geen probleem, maandag heb je Gwyneth of Gaitjan. Rijden kan je’
Een verhuizing later staat er een motor… Gaitjan. Een wat belegen heerschap, iets minder vermogen, geen koffers, maar rijden wil ie wel.

Meestal…

Maandag
Gaitjan start niet. IJs staat op het zadel. De bouwvakkers die de woningblokken van de Knarren renoveren willen best even helpen duwen. Na een flinke duw actie slaat ie aan. Slot is gelukkig zo versleten dat ie blijft lopen als je de sleutel er uit haalt.
Rijdend in de vrieskou kom ik er achter dat de tijd van zomerhandschoenen nu echt is afgelopen. Een dikke 100 km later kom ik koud en gevoelloos aan. ’s Avonds start ie normaal. De zomerhandschoenen vervang ik later door een oud setje winter handschoenen, de anderen zitten in de koffers van Gwyneth. Het olielampje gaat op de dijk weer uit.

Dinsdag
Gaitjan start ondanks de goede avond er voor weer niet. BMS gebeld en 20 minuten later staan ze met een nieuwe accu voor de deur. Vijf minuten later is die ingebouwd en zit ik er op om naar het werk te gaan.
De wind is zo koud dat de mist op mijn vizier bevriest. Het olielampje gaat iets later dan gisteren weer uit.

Woensdag
Bijna oeps.

Ik raak aan de kou en mist gewend. Vol de wind van voren is het beste, in de luwte van auto’s en vrachtwagens is de koud snijdend door de turbulentie. De handen zijn na 30 minuten op de snelweg zo koud dat ze warm aanvoelen.

Donderdag
Na het eerste wegrijden zwabbert Gaitjan. Ik verdenk eerst ijs en bevriezing van het zwabberen maar een testje later blijken de banden erg zacht te zijn. Van de 1,5 bar door naar de 2,8.. Hij rijd accuut soepeler. Stom stom.. les één van motorrijden..Check alles regelmatig. Over checken gesproken: op de snelweg ging het olielampje weer aan. Toeren laten zakken maakt dat ie weer uit gaat. Het gat in de uitlaat is iets groter geworden, hij klinkt steeds meer als een sportfiets.

Vrijdag
Koud kom ik aan, half bevroren door de mist. Mijn rechter laars glimt van de olie. Ook met de oordoppen in, de helm dicht en het vizier dicht klink ik als een Ferrari op volle toeren. Klinkt he, want daar houd ook alle vergelijk op. Gaitjan heeft een kort optrek traject waarbij je snel door de toeren gaat en dan in de laatste versnelling gaan de toeren naar de zes of zevenduizend. De dB’s zullen o0k in die range zitten.

Als ik Gaitjan inlever op zaterdag ochtend vinden de mannen van BMS dat dit wel eens het laatste jaar van ‘m zou kunnen zijn.
De olie wordt bijgevuld en alleen op dinsdag hoef ik nog een keer op ‘m te rijden, dan is Gwyneth weer helemaal de oude en kan ik in mijn nieuwe plekkie weer genieten van het vertrouwde getril, gegrom en plezier wat Gwyneth me geeft. De handvat verwarming, de lage toeren en het scherm spelen helemaal niet mee 😉

Zo’n leen motor is expres wat minder dan de eigen fiets, ze zijn als de dood dat je je motor niet meer komt ophalen. Ik stook de oude Koerhuis altijd op ‘Joh, doe ’s gek. Geef mij die nieuwe Kawa GTR1400 eens mee.. ‘  ‘Nee, snotneus, dan weet ik zeker dat je in één streep naar Denemarken doorrijd en ik de motor niet terug zie.‘

Zou het? Neej… die GTR heeft nog geen naam.