Atheistje pesten

“Mijverdomme” vloekte de Grote Geest. Weer een rot nacht geslapen, en eigenlijk was Hij wel flink aan een beurt toe. Ruim 2011 jaar geleden had Ie het voor het laatst gedaan en onderhand had Ie toch wel weer zo Z’n behoefte. Dat die griet een beetje vuil natrappend Zijn prestaties als “onbevlekt ontvangen” beschreef zat ‘M nog elke dag dwars. Goed, eerste keer, maar die duurt toch altijd kort? En over een tweede keer was nooit meer gesproken, de trut.

Chagrijnig zit Hij aan de keukentafel op eenzame hoogte in het spiritcomplex. De koffie smaakt ‘M niet best. “Mhmm.. eens een onderdaan juinen. Ik een rotdag, jullie ook.” Bladerend in Zijn aanteken boekje loopt Ie door wat namen heen, en ziet welke grapjes Ie daarmee uithaalde. De ene keer een broodrooster aanpassen zodat de pasfoto van Jr op het brood verschijnt, dan weer een wolkje mist over takjes draperen zodat de schapen beneden weer die griet zien. Maar vandaag is Hij niet de stemming voor een zalvend grapje. Hardcore actie wil Ie. Maar dat mag niet met Zijn volgers, dat is slecht voor de kijkcijfers.

Als Hij naar de postbus loopt ziet Ie uit de postbus van His Holy Noodleness een enveloppe steken. “Vertrouwelijk” staat er op. Ah.. de nieuwe kijkcijfers. Deze zijn niet zoals bij die TV omroepen anoniem. Terwijl Hij Zijn krant uit de bus haalt gritst Ie de enveloppe uit de bus van het Heilige Spaghetti monster.
In het voorbijgaan maakt Hij z’n standaard grap naar Mohammed die ook de krant komt halen “Laat me raden, weer shoarma vanavond, Mo?” Mo loopt ‘m stilzwijgend voorbij en denkt “Wacht maar, mijn tijd komt wel en anders jaag ik Odin op je dak. Die kent nog veel meer enge truckjes dan ik.”

Weer aan de tafel gezeten rukt de Grote Geest de enveloppe open. Zijn ogen scannen de lijst en ineens ziet ie een naam staan. ‘Bolle, Den, marge-blogger, protest pastafarian, eigenlijk atheist‘ Mhm.. Hij had al eens wat ingefluisterd gekregen als zo’n evangelist weer eens bot had gevangen tijdens een gesprek met die vent.

In gedachten speurt Hij de wereld af, en duikt in Nederland neer. Een klein dorpje, ah.. kijk daar staat die motor van die man. Gwyneth noemt ie haar, de sukkel. Die gaan we vandaag eens fijn zieken, of zoals die Den dat noemt “over de plas trekken“.

Het duurt even maar na wat lawaai van de bouwvakkers staat Den zijn motor op te tuigen. Koffertjes vol, en weer naar binnen. Kopje koffie zeker. Na een tien minuten loopt ie weer naar buiten en stapt op de motor. “Toe maar.. go ahead and make my day” mompelt de Grote Geest.

Gwyneth start soepel en maakt zich op voor haar verjaardagsrit. Een ruime 120.000 km heeft ze inmiddels gelopen. “Jij wordt het slachtoffer van je vent poepie.” mompelt Ie met een misplaatste tederheid.

En ja, al snel ziet ie de mogelijkheid om, zoals Hij het zelf omschrijft, ‘een directe lijn met de doelgroep te openen’. Vlak voor de spoorlijn zet Hij twee te grote vrachtwagens zonder bestuurders neer. “Gna, wat die politieknuppels kunnen kan ik ook.. ” En de file erachter ontstaat al snel. “Een eigen willetje doet wonderen nu.. ” De Grote Geest leunt achterover. De eerste auto zoekt zijn weg. En jawel, Den ziet ook zijn opening. “Aanvang operatie connect” sist de Grote Geest. En onder Zijn bezielende leiding komt een tweede auto in beweging……

‘Pardon?‘ dat was niet wat Ie zich voorstelde van het in contact treden. Sterker.. het had er even schijn van dat Den wist wie de zaak zat te juinen.
Na een uurtje is Den met de automobiliste klaar en strompelt ie weer op pad. Muziekje op, en met een grimmig humeur vanwege de pijn in de donder. De Grote Geest ziet het eens aan, en denkt na. Een tweede actie? Die vent heeft de nodige zooi op z’n pad gehad, en zou dus best wel op zijn kijkcijferlijstje mogen staan, die verrekte spaghetti sukkel had er al te veel die het aardig zijn voor elkaar wisten te waarderen.

Terwijl de motor over de dijken en wegen rolt heeft de Grote Geest een ingeving. ‘Gevolgschade’ … ah ja.. ijzersterk motto. Waar zou je die.. oh wacht.. hij rijd op een perfect punt.. simsalasnok en de koffer met daarin de ipad, iphone, bedrijfscomputer etc. etc. is overgeleverd aan Zijn macht. Bezwerend gaan zijn handen heen en weer….

Oh nee, heeft die sukkel zijn muziek te hard aan staan, die hoort niet wat er gebeurd. Hoe zijn aandacht te krijgen? Een beetje vogelen met de zonnestand? Flits. Hebbes! Als hij nu in de spiegels kijkt moet hij weten wat er gebeurd is:

Grinnikend aanschouwd Hij de korte terugrit. Om het leed te vervolmaken heeft een bewoner gezien wat er gebeurd is, en de koffer vast rechtop op de stoep gezet, das ziet er prettig uit.
Als Den wat krom van de zere donder van de fiets afkruipt blijft ie kalm. Verdorie, weer niet gelukt.. Nu vloekte die vent niet eens.

In eerste instantie kan Den de koffer deels repareren. Bij een controle blijkt de grendel verbogen te zijn en haakt ie de koffer niet vast. Een buurtbewoner komt helpen. Met een koffer met venijnige tangen wordt er wat aan metaal en lipjes gebogen tot alles weer vast zit. Al met al is ie weer een klein uurtje verder.

Den stapt weer op, aanschouwd van boven met een meewarig gezicht. ‘Je snapt het niet, dit wordt niet jouw dag man…‘ murmelt de Geest. Je ziet dat Den spiegelend alsof zijn leven eraf hangt de koffer in de gaten houd. Bij een stoplicht rolt hij door en maakt aanstalten om de snelweg op te gaan. ‘Denemarken, daar houdt hij zo van, tijd voor een deense knuffel.‘ Met onzichtbare dwang jaagt hij een koerswijziging in het hoofd van de Deen “Rechteske möve.” De Deen klikt de clignoteur aan en rukt aan het stuur…

‘Mhm. Weet die Den nu dat ik ‘m zit te zieken?‘ vraagt de Geest zich af. Drie pogingen en nog steeds geen sjoege van die brommerfiel, hij grinnikt om zijn eigen woordspeling. ‘Nog eentje dan.. om het af te leren…’ Onder hem jaagt de motor voort om de verloren tijd in de halen. En net op tijd ziet de motorrijder het :

“IEEEHAAAAaaahhhhaaaa…. motherfuckerklootzak, vandaag niet!” hoort de Grote Geest onder zich brullen.

Nou ja, het was de moeite waard. Morgen is er weer een dag, en Hij heeft een lijstje van onwelvalligen in handen, keuze zat.

De deurbel gaat, en als Hij de deur open doet staat His Noodleness voor de deur. “Heb jij de kijkcijfers al binnen?” “Jep, net nieuw lijstje gekregen vanochtend.” “Mmm.. ik zou er ook een krijgen vandaag, maar hij zit niet bij de post.” “Oh wacht,” zegt de Geest “Ik wil niet stoken hoor, maar Mo hing rond weer bij de postbussen vanochtend.” Als de kop van His Noodleness op onweer staat gaat de Geest verder “Wist je trouwens dat Mo je omschrijft als ‘die tomatenmoordenaar’?” His Noodleness zweeftbalt weg, richting de kamer van Odin. “Gna, een dag niet gestookt is een dag niet gelachen” denkt de Geest terwijl ie de deur sluit en het gescheld op de galerij begint, in zijn ooghoeken ziet Ie Odin met een enorme knots aanbellen bij Mo.