Hete kolen.

Lekkker, zou je denken. Een weekendje niet aan de slag. Wat zich dan weer vertaald in een weekend pitten. Net wakker en dan al weer ‘even een luisterboekje doen” wat gewoon een verrekt lullig excuus is om weer plat te gaan.
Dat luisterboek waar ik ‘niet doorheen’ kom is van Stieg Larsson. De serie gezien, verliefd op Lisbeth Salander geworden [stoer vechtmokkel met eigen mening] en nu lezen en horen.

En toch zit ik op zo’n lui weekend op hete kolen. Een deel van de hete kolen kan hier worden beschreven en een ander deel moet uit tactische overwegingen nog even buiten beschouwing blijven. [donker en zwart : moehahahah de 21ste Kuch] Dus om dat heuige gevoel wat te temperen: hok anders inrichten. Niet dat dat zin heeft, een hok met een deur als bureau en een matras op de grond om te pitten blijft na een ‘verbouwing” nog steeds een hok met een matras op de grond en een deur als bureau. Was zooi en blijft zooi. Maar het gaat om het idee.
Eind resultaat is dat ik nu nog meer op de tocht lig, maar wel makkelijker kan stofzuigen.
Affijn, daar dood je een uurtje of 2 mee, maar dat is het dan ook wel.

Mail bijwerken, wat dan resulteert in de planning van 1x filmafspraak, 1x uit eten, 1x weekend gastheer spelen voor Deense vriendin die overkomt en een keer een zaterdag date om als kok op te treden.

Dan Gwyneth een beurt geven? Valt op, ze staat achter het huis aan een doorlopende weg dus dat wordt ‘m ook niet. Poetsen kan wel, en heeft ze ook verdiend ook. Na al het heen en weer jakkeren mooi de tijd om in het kleine beetje zonneschijn eens alles na te lopen, schoon te maken en in te smeren. Ondertussen binnen het bereik van de Krasse Knarren Wifi (Yo Knarren, al eens aangedacht om dat netwerk “Radio TIA of “mummy radio” te noemen?” Wat me meteen een tik opleverde van de Knarrin onder het motto “Gedraag je, je mag dan dan wel 4x zo zwaar zijn maar ik ben wel je moeder”  “Ja mam, sorry mam” ) met de iphone luisteren naar de filmpjes van Gabriel Iglesias, een ‘fluffy’ standup comedian. De stemmen die ie doet (old korean lady, Bill Clinton, foute politie agent) zijn schitterend. Wat dan weer een maffe aanblik oplevert als ik gierend van de lach op handen en knieen de onderkant van Gwyneth inwrijf met one-days magic potion.

Dan naar het zwembad, door alle vakantie perikelen zijn de openings tijden voor baantjesbeulen omgegooid. Ik moet uitwijken naar de tweede locatie en daar aangekomen staat die ene instructrice er. Soort Salander type: stoer en niet makkelijk uit d’r evenwicht te brengen. “Hey, lang niet gezien. ” Verrek, ze weet wie ik ben? Glunder, lafjes zwijmelen.. Ik leg uit dat mijn roosters wat door de puinpoeier gaan en we kijken welke dagen nu makkelijker op het woon/werk verkeer zijn in te plannen. Blijven dus de eerste drie dagen van de week,alleen nu 15 km verder op. Mooi om maandag weer te starten.

En ondertussen speelt door mijn kop die kook afspraak. Een dik halfjaar geleden een sorry mailtje gestuurd wat door plantechnische zooi nu pas resulteerd in een echte afspraak. Eerst die kant op, dan boodschappen doen, en ik heb nog geeeeen idee wat ik ga koken. En dan bijkletsen, waarbij die ‘sorry‘ mail natuurlijk te voorschijn komt. En dan eens zien uit te leggen waarom ik van het een op het andere moment dead silence speel en dan ineens weer lawaai maak.
En dat maakt me iebelig. Aan de ene kant kijk ik er naar uit om die kookafspraak te doen, want het is toch ook echt leuk gezelschap maar om nou zo direct eens “Hey, sorry. Ik was best een soort van enorme hufter zo”  te moeten zeggen en toegeven is toch ook wat anders, zeker omdat ik het meen.