Anoniem

Dit weekend ben ik de gids voor de Deense. Ze komt over en wil graag even een weekendje Amsterdam doen. Of ik wil guiden?

Tuurlijk! Hotel is geboekt, verplichte culturele stapjes (Van Gogh, Anne Frank, toer door de graggies etc) geboekt en betaald.
Gezien locatie en mogelijkheden eerst naar huis, daar Gwyneth achterlaten en (tegen beter weten in) met de trein en ander OV naar A’dam. Crossen met die trams is leuk, maar meer ook niet.

Dus moet ik nu ook aan de OV chipkaart. Vanwege mijn privacy jeuk verrek ik het om een te naam gestelde kaart aan te schaffen. Maar, zo meld die toko van die kaart: een anonieme kan ook.

De plaatselijke sigarettenboer heeft deze. Daar aangekomen leg ik 20 euro op tafel en zeg “Doe mij diemah!” wijzend op de OV chipkaart.
“Dat kan, is zevenenhalve euro” “Ja, maar ik wil er ook tegoed op hebben.” Ze wijst naar een machine en dan begint het spel. “Daarmee moet u opladen.”

“Eh mevrouw, hij zegt dat ik de pas er in moet doen? Maar die zit er in?” “Uw pinpas meneer, om op te waarderen.”
“Mijn pinpas? Maar dan is dat anonieme toch een beetje zoek?  Chipkaart en rekening aan elkaar gekoppeld en ik ben niet anoniem meer.”

Met een openlijk gefrustreerd gezicht en vermoeid zegt ze “Tja, maar zo moet het.. ik bedenk het ook niet. “
“Dus ik kan niet cash opwaarderen?”  “Jawel, maar dat moet u aan Translink vragen, die hebben die klote kaart bedacht.” Ah, draagvlak bij de retailer, altijd goed.
“Prima, ik ga eens verder kijken.”

Translink bellen. Een stom 0900 nummer en een manneke wat duidelijk ook niet op een gevalletje IT-er met een vrijdag gevoel zit te wachten. “Waar kan ik die kaart cash opwaarderen?” “Eh, daar gaan wij niet over. Wij hebben de kaart, de oplaadpunten zijn van de vervoerders, u zult die moeten raadplegen.. ”
Even doorjeuken….
“En dan nog even over dat anonieme. Hoezo met pin en zo? Da’s helemaal niet anoniem?”
“Daar kijken we niet naar meneer, dat zou alleen voor de klant gegevens zijn..” “Ja, maar da’s nou net het punt. Ik wil helemaal niet dat er klantgegevens zijn.. “
De jongen duikt een anti-sociaal scriptje in en probeert met doodse stiltes mij weg te krijgen, hij mag zeker niet ophangen …

Nou had ik al eens een keer gezien dat service punten bij de NS de kaarten cash opwaarderen. Dus de NS-site raadplegen. Daar staat ineens dat als je met een anoniem kaart wil reizen je deze eerst moet activeren voor reizen op saldo…

anoniem met een emailadres?

En hoe activeer je die? Kaartnummer en een email adres. Een email adres? Weer niet anoniem dus.  Even overweeg ik met een 10 minuten adres te gaan werken maar da’s niet puur genoeg. Het gaat me erom dat ik ‘ouderwets’ een naamloos kaartje kan kopen en daarmee zonder link naar mij kan reizen, terwijl ik wel de rit netjes afreken. Kan ik in de trein zieken over het feit dat de NS net bij mij weer niet zijn geclaimde punctualiteit kan scoren.

Dus met Gwyneth naar het dichtstbijzijnde grotere NS-station: 20 km verder op.  De plok gestald, en naar binnen.  Daar blijkt inderdaad zonder enig probleem een kaart te activeren te zijn en is er een saldo naar keuze op te zetten.  Valt op zich niets tegen. Het enige is dat dit ‘oplaad’ punt niet echt handig is, en je dus al snel de motor blijft zitten.

ff checke?

En dan weer terug naar de Krasse Knarren. Eten en naar het station. Dan de eerste keer sinds een dikke anderhalf jaar weer met de trein. Onwennig (want geen kaartje met bestemming, alleen een neutral “Pip Piep” bij het inchecken) en met een soort van niet bestaande dienstregeling naar Amsterdam. En eerlijk is eerlijk: alles volgens schema, en dat op een vrijdag avond.

In A’dam als vertrouwd de lijnen 2 of 5 richting het hotel.Zoemend en krijsend door de straten en bij het hotel aangekomen.

Eind resultaat : een kleine 25 km op de motor voor een anonieme kaart, 3 conducteurs en 1 tram bestuurder gezien en niemand die ook maar checkt of ik betaald heb.