Kleine kinderen... mannen en jongens in actie.

Zoals mijn broer al eens zei “Het verschil tussen mannen en jongens is de grootte van het speelgoed.” Nou weet ik niet of ie een door hormonen aangedreven speelgoed bedoelde maar met echt speelgoed zijn mannen en jongens niet te onderscheiden.

Bij ons was ooit tijdens een Sinterklaas avond het resultaat dat mijn vader met mijn speelgoed speelde, ik met dat van mijn broer en hij, tja..  lullig.
Als de mannen echt groot zijn geworden blijven ze net zo kinderlijk als de kleine jongens. Ik zelf kan nog steeds een kinderlijk plezier krijgen als in een of andere programeer taal  “Hello World” op een schermpje wordt getoond.

Nou ben ik als IT’er door dat iphone verhaal ineens de alleraardigste vent in het hele gebouw. Vrouwen waar ik weleens onrustig van droom mailen me spontaan, en onder de jongens in het gebouw ben ik de man to have.  Waar ik vroeger als klein nerdje regelmatig door de andere sexe met lokkertjes in de zeik genomen werd of door de wel op testosteron reagerende jongenslijven in elkaar gekleund werd is dat sinds ik iets met computers doe anders.

Den, kom eens in het fietsenhok!

Ik voorzie in een ‘behoefte’ en krijg spontaan 06 nummers en andere welwillende aandacht.

Nou ik een serie iphones mag uitdelen is het niet anders. Vlak voor die hoestbuien werd ik door een medewerker aangesproken. Met nogal wat omtrekkende bewegingen waarbij bij elke opmerking ik een “ghee… that one I didn’t see comming” ervaring had stuurde hij aan op een voortijdige uitlevering van de iphone van hem. “Want dan kan ik feedback leveren.” zo werd er nog een soort van rechtvaardiging gebrouwen. Op mijn vraag “Leg mij eens uit waarom ik het gevoel heb dat je gewoon voorrang wil hebben met die iphone” was het even stil.

Veel “[X] typt” gevolgd door stilte en weer “[X] typt” zie ik in de chat staan. En dan (scoort ie dan wel weer punten mee) geeft ie inderdaad toe dat ie gewoon dat ding en die voorrang wil hebben. Nou kan dat in zijn geval niet meteen kwaad, hij had ervaring met dat ding en ik werk met ‘m samen om de uitrol in orde te maken. Effectief zou ie dus een weekje of twee voorrang krijgen. So be it.. Om ‘m nog even ‘op te voeden’ wil ik de volgende week een afspraak met ‘m hebben waarbij we eea. door spreken en dan kan ie wat mij betreft die iphone krijgen. Dat laatste vergeet ik ‘m te melden, grin grin.

Dan snokt de hoestbui me onderuit. Een dikke anderhalve week ben ik uitgeschakeld. Als ik weer op kantoor kom denk ik aan die ‘voorranger’ en vraag aan de jongens ‘Laat me raden, [X]  heeft zijn Iphone al gekregen zeker?’ En jawel, op het moment dat ik de eerdere afspraak die ik met ‘m had afmelde met “Ben ziek, ik moet deze verzetten” is ie in sprint door het gebouw gegaan en heeft mijn directe leidinggevende aangetikt. Een korte discussie later is ie de grijnzende eigenaar van een iphone.

En net op de mail een andere actie die voorbereid word :

Hoi Den,

[directeur x] zit met smart op zijn Iphone te wachten (hij heeft andere directeuren er al mee gespot). Is er een gelegenheid om deze bijvoorbeeld donderdag of vrijdag bij je langs te halen?

Ik hoor graag van je.

Groet,
[sec]

Wellicht dat ik eens moet zien of ik hier een soort van voordeel mee kan doen voor de jongens. Een andere directeur had laatst een vrij serieus lastsecond actie en schoof breedgrijnzend een grote fruit/slagroom taart door de deur met de mededeling “Tja, ik kan af en toe wel eens vervelend zijn dus is dit een serieus bedoeld Dank je wel” Misschien dat we aan “sproedjes” eens een soort van prijslijstje moeten hangen. Eens een kopietje bij die retegoeie banketbakker verderop aanvragen. Wonderen volgende week: fruit/slagroom taart en spoedmirakels deze week: saucijzenbroodjes …..