Matig

Toch niet helemaal onverwacht een slag om de kop gekregen. Elk jaar aan het einde (wat dus effectief inhoud in de eerste maand van het jaar erop inhoud) is er het afrondingsgesprek. In het begin van het jaar stel je een lijst met een aantal targets op, beoordeel je aandachtspunten en daar ga je aan werken.
Dan tussentijds moeten er gesprekken worden gehouden om te zien of je het allemaal op koers houd en dan aan het einde krijg je te zien of en hoe je die doelen behaald hebt. Op zich heb ik waar ik normaal de doelen goed haal afgelopen jaar een aantal keren klem gezeten en mezelf klem laten zetten waardoor er toch een aantal zaken niet goed zijn afgerond of opgepakt.
En was dat onverwacht? Nee niet echt. Halverwege het jaar heeft het hele team als reactie op de werkdruk al eens een signaal richting management gegeven dat het wellicht tijd was om eens een heel nieuw team in te huren in plaats van downsizen. Ook had ik als deadline eind vorig jaar gesteld om uit te vinden of op deze wijze werken reden zou zijn om voor mij verder te werken. Niet omdat het werk niet leuk was, maar meer omdat er ‘zoveel’ leuk was. De werkdagen namen nogal wat uren in beslag, beduidend meer als de geplande 8 uur die er normaal in een werkdag gaan. Voeg daarbij een taak waarvan de uitkomst en de ‘producten’ niet goed te beschrijven waren en het feest is compleet.

Vandaag was het moment daar om te strepen in de resultaten en het eindoordeel : matig.

En dat zet me aan het denken (wat overigens door de manager ook met zoveel woorden is gezegd) over hoe dit soort zaken werken. Hoewel deze site anders doet vermoeden ben ik niet van de borstklopperij of duidelijke manifesteren en daar lopen dan dingen die ik zo doe minder zichtbaar. Zoekend naar de juiste getallen, struinend door de queries kom ik niet meteen alles tegen wat ik zoek, of waarvan ik denk dat ik ze zoek. Aan dat gepier en getrek niet meteen heel veel lawaai gevend komt er aan het eind van de rit dan (wat ik absoluut erken) een zwak of rommelig resultaat uit. So be it. Altijd goed zijn gaat ook vervelen [kuch].

Op korte termijn zal ik een duidelijk plan uitwerken, met deadlines en uitkomsten en ook met meer ruchtbaarheid daaraan gehoor geven als het niet goed gaat. En het zal moeilijk zijn omdat in tegenstelling tot de commerciële takken in het bedrijf ik geen winst kan genereren of omzet maken. Dat is niet meetbaar. Of in makkelijk in sheets vast te leggen.
En dat is nou net waar ik tegenaan loop. Dit jaar zal het wel anders gaan omdat er een duidelijker pad zichtbaar is waar we mee aan de slag gaan.

Als je dit bovenstaande verhaal leest en dan een beetje de media bijhoudt realiseer ik me dat zowel justitie als de politie tegen dit probleem aanlopen. Een aantal jaren terug liep de politie tegen het probleem aan waar ik vorig jaar tegen aan zat. Niet niet alles even duidelijk of targets. En toen vonden ze bonnenregen uit. Elke diender moet per jaar 160 bonnen opleveren en daarmee gemiddeld in totaal de staatskas voor 500 tot 600 miljoen euro spekken. Makkelijk te zien, makkelijk te handhaven. Sterker, het liep zo snel en makkelijk dat een van de weinige succesvolle automatiserings-projecten bij de overheid wel goed liep. Het CJIB.

Om het CJIB makkelijk vorm te geven werd de wet Mulder in het leven geroepen. Veel zaken die toch beoordeeld moesten worden werden het administratief recht ingetrokken en konden zodoende zonder echte toetsing door een rechter worden bestraft en met een acceptje worden afgedaan. Gezien de meerheid van de bekeuringen onder de 50 euro vallen kankert iedereen erover en slechts weinigen nemen de moeite om het echt aan te pakken of in verweer te gaan.
En zo ging het een aantal jaren goed. Dienders op 160 bonnen, staat een dikke 500-600 miljoen euro rijker en makkelijke beoordelingsgesprekken. Tot Ivo Opstalten het op z’n heupen kreeg na gemor uit de bevolking. Inmiddels willen ze van de openlijke bonnen regen af en meer op verstand en kunde aansturen en minder op bonnen. Midden in een crisis periode waarbij allerlei inkomsten bij de staat onderdruk staan gaan ze een doorlopende inkomsten bron verminderen.
Dus na deze actie zijn er zo dadelijk twee problemen of uitdagingen :

• de managers bij politie (want dat zijn ze, niet echte streetwise agenten maar vaak uit de boekjes) moeten hun teams op vage zaken gaan beoordelen. En dat vergt inzicht in het vak waar ze mee bezig zijn. Dat verklaart misschien ook die ‘ongehoorzaamheid’ die door een aantal korpsen werd getoond.  Het afrekenmodel (mooie dubbele woordspeling) stort in elkaar.
• Ome overheid zal die 500-600 miljoen gaan missen en een andere oplossing moeten zien te vinden waarmee ze dat gaan opvullen.

Ik ben benieuwd wie er een spannender jaar heeft, zij of ik.