Special delivery from Holland

Tijdens het vorige stukje had ik de natte zooi op de vensterbank gelegd waar de zon er op scheen. Dat leverde in een paar uur toch mooi droge kleding op. Alleen de mouw was nog wat vochtig. Gezien de hoeveelheden water gisteren helemaal geen slecht resultaat.

Na de lunch naar het oude kantoor. Bij aankomst staat M. (receptie) al te springen. Het voelt alsof ik gisteren hier nog was.
Dan naar K. mijn collega. Oh Fuck.. dat was het in Denemarken.. trappen.. Met de zak vol drop en mijn motorpak aan ga ik naar de tweede etage. Om K. weer terug te zien is super, en al snel staan we bij de koffiemachine weer koffie te drinken. De manager van vorig jaar hoort mijn stem en komt erbij. Op de vrag hoelang ik blijf antwoord ik dubbel. “Nine days, or any time longer when you’re handing over the new contract for me.” Na uitvoerig bijgekletst te hebben loop ik naar de Ekonomi afdeling (finance) waar ik en een date heb en de drop moet inleveren.

Als ik de afdeling opkom staan de meiden te glunderen, en als ik de zak met drop omkeer op een tafel breekt de giebel uit bij ze. De nederlandse teksten moet ik een keer vertalen en het feest begint.
Ook hebben ze voor mij een zak deense drop. Gezien de effecten vorig jaar wordt me bezworen om een klein beetje per keer te eten. (Niet dat dat werkt, ik heb de zak net open getrokken en op hollandse ‘handje, handje’- wijze de eerste happen genomen. Mijn handen zijn wat dikker, maar da’s van het rijden, ik zie wat wazig, maar da’s de vermoeidheid, en die wat zeurende hoofdpijn is zeker de hele dag de helm op hebben. Tijd voor bier!)
Ik laat K. die ook drop komt scoren,  sneeker zoethouders proberen en laurier drop. Die laatste vindt ie minder. 😉

Dan vertrek ik, met eigenlijk geen echt doel. Alleen wat rondrijden door Kopenhagen, en diner scoren.
Tijdens dat rondrijden kom ik weer langs de MiniBil winkel. Vorig jaar had ik ‘m al diverse keren buiten zien staan, maar nooit de kans gehad ‘m te fotograferen.

MiniBill - fun car

De Minibil : da’s een soort mini auto’tje waar met name de deense hangouderen mee rond crossen. Dat ding heeft een hele gave uitstraling, en is ong. 80 cm breed en iets meer als een meter lang. Voorzien van alles wat een minimobilist wil hebben, zelfs met standverwarming.Topsnelheid 15kmh, tenzij je een berg afgaat, dan kan ie 17 kmh.

Pruttelend door Kopenhagen waarbij Daphne tijdens de diverse files en stoplichten klinkt als een Rijn-aak, zo mooi ‘dieselend’ loopt ze, rij ik alsnog allerlei plekken die herinneringen oproepen. In een winkel kan ik het niet onderdrukken en sms m’n broer “Hier hoor ik thuis” waaruit ie de conclusie trekt dat ik het erg naar m’n zin heb.

In de namiddag rost een hoosbui me bijna van de weg. Het water giert uit de lucht als een gordijn en de wind jaagt me slingerend langs de wegen van Orestad. Binnendoor ga ik weer naar Kopenhagen om wat te eten. Een typische deens gerecht: een tonijn pizza, gemaakt door turken. Daarbij een tweetal salades en dat voor nog geen 15 euro.
Pesto knorrend weer op het hotel aan, en da’s niets te vroeg. De wind begint steeds sterker te worden, en giert om het hotel heen. Mooi tijd om een pint te vatten en wat te lezen.