Aanvang Vakantie (long version)

Maandag de hele dag een beetje aan het keutelen geweest met tassen inpakken, spullen klaar leggen etc. etc.
Als het maandag avond is moet ik nog maar twee dingen in orde maken. Geld (maar da’s dinsdagochtend even langs de bank, en dan meteen drop halen voor het Deense kantoor.) en m’n EHBO set klaar maken.
Dan de eerste paniek : wat is de pincode van m’n credit card ook al weer? Alles op de kop, geen idee. M’n geheimepinwachtwoordtoegangscode database heeft een heel ander kaart nummer als wat ik nu in de hand heb. Ah….
Dan maar een uitwijkkaart, die van de zaak. Niet dat ik de kaart nodig heb, maar just in case. De tolbrug vraagt niet om een pincode en het hotel is al betaald, dus dat zal wel meevallen.

De EHBO set.
Ik had al een compact motorsetje gekocht en daarbij natuurlijk zitten die anti-waterpoep spullen, mugverdrijvers, ontsmettingsmiddelen net niet bij. Gelukkig heb ik nog wat ruimte over en heb bij de apotheek (die duidelijk nog aan het digitale tijdperk moet wennen) via de mail eea. besteld. Dat ligt zonder tegenbericht klaar en wordt opgehaald door door de krasse knar en hoeft nu alleen nog maar ingepakt te worden. Spuiten, pleisters, scharen etc (Ah joh, gaat ie survievelen dan ?). De hele meuk wil ik in een veel te klein hobby-bob openhartchirugietevelde pakketje zien te frotten en diverse keren knapt ie open en spatten de onderdelen me om de kop. Uiteindelijk met een knetterende aanroep van de hogere machten geef ik het op. Alles gaat in een plastic doosje waar duidelijk meer ruimte in zit.

Als ik de motor oppak met de tassen, koffer etc etc. sta ik gniffelend over mijn eigen vernuft de krasse knarin uit te leggen dat ik alle zware spul in de rechter koffer doe “Want dan is ie niet uit evenwicht als ze op de jiffy (standaardje) staat. Valt ze ook minder snel om.” Als ik voor de koffie binnenkom en ze “En? Gelukt” vraagt  moet ik mopperend antwoorden “Wordt toch omvallen, paste niet meer.” Daar wordt het verhaal voor haar niet beter van. Ze heeft de hele nacht liggen motorrijden, en heeft me in gedachten al tig keer zien verongelukken of andere rampen zien meemaken.

Uiteindelijk zit alles er op en vervloek ik dat ik in een dorp woon. De motor staat al weken achter het huis, maar nu ik in de regen de motor sta op te pakken grijpt iedere voorbijganger de kans aan om me aan te spreken. Het ene gesprek gaat over motors en vrachtwagens, trouwens wist ik dat ie al 67 was, en vroeger op de vrachtwagen reed ? Trouwens, dat doet ‘m denken aan de tijd dat ie naar Nijkerk moest en ook voor de veiling reed. Spannend was dat als die klok (die loopt achteruit, wist je dat?) zo over dat bord ging. Oh, ik werk niet bij Scania? Dat dacht ie namelijk. Nam ik dan dan zoveel mee naar het werk? Oh, vakantie, Denemarken, da’s een mooi eindje. Vroeger met de vrachtwagen …..
Terwijl ik stilletjes hoop dat of hij of ik een hartaanval krijg zodat in elk geval een van ons verder kan zoek ik een uitweg. “Oh shit da’s ook zo. Ik moet de O-ringen nog invetten. Ik moet er vandoor.” Als ik wegloop hoor ik achter me ‘m mompelen dat vroeger op de vrachtwagen ook iets ingevet moest worden.

De tweede die me aanschiet is een man die 25 jaar geleden bij een brommer ongeluk z’n vriend is kwijt geraakt. Achterop zitten vind ie maar niets meer, zeker niet toen de identificatie van zijn vriend makkelijker werd gemaakt doordat het hoofd nog in de helm zat. Minder was dat de helm niet meer in de buurt van het lichaam lag. “Tja, had er toch wat van weg dat je je dag niet had zo.” probeer ik het gesprek af te bouwen als de krasse knarin me redt en me naar binnen binnen roept.

En dan: WEG !
Pak helemaal aan, regenkleding zit er in. Doegies, houdoe’s etc en ik stap op. Stop 1 : supermarkt (drop & geld), stop 2 : Koerhuis (nieuw busje kettingvet) stop 3 ergens in duitsland (kaffee und schinken) en dan later nog eens ergens.

Stop 1: nada probleem, drop en geld gescored.
Stop 2: nada probleem, bus past nog net.

En dan begint de eerste “hey shit“.Nadat ik opgestapt ben verwachtte ik (met m’n geografische kennis van een platte tennisbal) ergens de A1 gebonjourd te worden, maar nadat ik op de “go happy places” button op de navsys had gedrukt ging ik richting Hoogeveen. Zal best korter zijn, maar toch. Gevoelsmatig reed ik de straal de verkeer kant op, en bovendien was dit sneller?
De aankomst tijd wordt in eerste instantie op 1930 uur gezet. Maar da’s zonder stops.

Via Meppen ga ik de grens en heb op dat moment door alle regen al een volledig doorweekte handschoenen set aan. De rest is droog en de temperatuur is prima vol te te houden. Enige probleem is nu dat de TMC plat ligt. Dat lijkt althans zo, want een dikke 30 km in Duitsland gaat ie op grijs en verdwijnt dan. Dan na een 20 km is ie er weer en alles is groen (geen files).
Terwijl ik op de zoveelste 100/120 km weg achter een vrachtwagen hang denk ik aan de slogan die op die opleggers te zien is. “Zonder transport staat alles stil” Die zouden ze moeten aanpassen aan “Dankzij transport staat alles overdag stil” maar da’s een klein frustje zo.
Waar ik wel van baal is dat door achter zo’n vrachtwagen te hangen ik geen zicht heb op waar ik ben (en dus blind het navsys moet volgen) en niet zie wat er zich voor me bevind. Wat dan met een beslagen/verregend vizier weer minder prettig en ontspannen rijd.

Uiteindelijk kom ik via omwegen de A1 in duitsland op. Een keer tanken maar eens. De regen zeikt uit de lucht, en om me nu iedere keer helemaal uit te kleden? De nederlandse pomphouders schijten zeven kleuren stront als er een motorrijder aankomt (Helm AF!), maar de duitsers zijn duidelijk relaxter. Alleen mijn pas wordt even extra bekeken. In mijn egostrelende acties had ik die voorzien van m’n logo en de pompier kijkt wat wantrouwend naar de voorkant. “Es sol kein Problem sein, es funktioniert via Maestro‘ ga ik de discussie uit de weg over wie DB-bank dan is. Pas er in, en afrekenen maar.

En weer de snelweg op. Weer de regen in, en weer alles beslagen. Maar ondertussen kan ik door te kantelen, en het vizier iets openzetten de wasem weghalen. Airco op de Airoh!

De TMC blijft vooralsnog geen files aangeven. Halverwege de wegwerkzaamheden besluit ik (het is inmiddels zo rond 1600 uur) om te stoppen, te rekken, te eten en te ontspannen.
Putenschnitzel mit Salat, eine Tasse kaffee dazu.

Wij verdienen maar de helft aan de files 😉

De duitse handelsgeest ten top: met verontschuldiging voor de files en de werkzaamheden kan je een extra kop koffie voor de halve prijs krijgen. Dan nog even naar het toilet. Ah.. Daar staan van die poortjes. Waar een doosnee duitser mijn postuur heeft blijken die poortjes ineens voor een fransman gemaakt te zijn. Met volle bepakking kom ik er krap aan doorheen. Als ik dan door draaien en wurmen wat gedesorienteerd die Damen in loop hoor ik streng maar rechtvaardig de putz Mutti “Jungemann, bitte in die Herren” “Ah, sorry and entschuldigung!” Dan een beetje moe maar voldaan loop ik naar buiten om weer verder te gaan.

En dan : PANIEK.
Gevoelsmatig moet ik de A1 blijven volgen, maar het navsys gaf al een tijdje de A261 (of zo..) aan, en ik heb geen idee waarom. En dan.. Navsys pispoten (weg). Ik had ‘m in mijn binnenzak gedaan maar daar zit ie niet in. Weer naar de putz Mutti om nog eens het toilet te bekijken, maar nada.
Dan weer naar m’n eerdere plek, ligt ie ook niet op tafel. Die Deenen die even verderop zaten en waarvan de man zeer geintereseerd naar dat ding had zitten kijken was ook weg. Het zal toch niet ?
Weer naar de motor, jas uit en alles na gelopen. Weg, geen navsys.

Ja, en nou ?
Indachtig de blauwe mannetjes uit een Twillight aflevering laat ik alles even bezinken. (En hun de kans te geven het ding weer op de plek te leggen) Ik loop nog eens de rasstette in. Lopend naar m’n oude plekje ligt ie er op de grond…..
Pfoe.. da’s een mooi geluk.
Opgetuigd en weer verder. Alleen nu muziek aan. Dat is met de gesprekken bij pompen wat handiger (ze laten meer geluid door als ik de speler uitzet) en is gewoon prettiger tijdens de eenzame donkere uren in die natte helm. House, trance, foute disco, alles heb ik in de map Diversen op random staan.
Heerlijk foute disco : Divine – Shoot your Shot

Bij Bremen moet ik over de brug en de snelheid wordt aangegeven op max. 60 kmh. Da’s niet voor niets. Boven op de brug waait het zo hard dat ik op de luwte van een vrachtwagen moet vertrouwen om niet omver te gaan.

Richting  Hamburg veranderd er niet veel. Regen, regen, regen, wind, en regen.
De Elbe-tunnel. Bijna 4 km onder de grond. Daphne roffeld mooi in de tunnel. En daar is wel file. Volgens de TMC een kleine 2-4 minuten. Die gok ik, en wetend dat het niet mag ga ik er toch tussen door. Vriendelijk groetend als ze me erlangs latend, en wachtend als de net de dikke BMW/Mercedes/Audi me er niet langs wil laten.

Heenrit, ca. 800 km, 10 rij uren, via Hoogeveen/Meppen (click voor groter)

En dan.. een mooi gezicht op de navsys : volgende afslag over 184 km, eta 1:54 uur. GNa.. over doorrijden gesproken, dat zijn aanwijzingen ipv. over 1,5 km links.

De grens over ter hoogte van Flensburg, en doorrijden. Het wordt langzaam donker maar ook minder druk om me heen. De regen wordt af en toe wat minder en het lange zitten (ruim 8 uur op dat moment) begint te tekenen. Knieen worden vervelend, maar maar die kan ik ontlasten door op de uitlaat te hangen. Uiteindelijk neem ik een korte stop en tank meteen even. Wat ik pas te laat in de gaten heb, en wat dan weer het wantrouwen van de vrouwen verklaard, is dat ik op een plek kom waar hoeren hun klanten op pikken.
Met dat ik het parkeerterrein bij het tankstation op kom rijden scheuren de auto’s weg. De vrouwen blijven alleen achter en ik wordt met argus ogen aangekeken.
Ik rek en strek wat en inspecteer de motor. Ondertussen wordt ik door de vrouwen bekeken. En eigenlijk weggekeken. Omdat me niet meteen duidelijk is waarom blijf ik rustig op m’n plek, kom maar op. Dan ineens is er een Volvo met hoge nood… Hij rijd me voorbij en spreekt een van de meiden aan. Dan wordt me duidelijk wat er hier gebeurd. Mezelf uitlachend om m’n naieve houding stap ik op, tank de motor en ga verder.

Het wordt inmiddels donker en het regent weer. En regent fors. Een grote afstand rij ik letterlijk op de instrumenten. Ik zie voor me twee achterlichtjes die ik op gelijke afstand hou en ik heb alleen het navsys wat me verteld hoe of wat. Geen enkele indicatie heb ik waar ik ben.

En dan : de tolbrug. Aan het einde is de voorsprong die je als motorrijder hebt (als je die met dit weer al hebt) verdwenen. Voor ik door alle lagen kleding de creditcard heb is de hele meuk vrachtwagens die ik eerder inhaalde er al door heen.

Dan.. het laatste stukje, slingerend via de toeritten kom ik bij Kopenhagen. Dit voelt vertrouwd. En als of de duivel er mee speelt : het stopt met regenen.
De afrit die ik naar het hotel moet maken is dezelfde als die ik altijd naar het werk of mijn appartement moest maken. Ik had al gebeld met het hotel tot hoelaat ik kon inchecken, maar dat is 24 uur per dag. Een mooi argument om meteen door te rijden naar Frederiksberg, en geld te halen, nog een keer te tanken en wat te eten. Exit navsys, aanvang DB-cruising.

Rondrijdend over de wegen die ik vorig jaar tot mijn thuis mocht rekenen voel ik me weer helemaal thuis en vertrouwd, ook al is het regenachtig. Via sms meld ik me bij familie en vrienden dat alles in orde is.

Dan om 2300 uur, na een effectieve rijtijd van iets meer als 10 uur en bijna 12 uur onderweg te zijn geweest ben ik bij het hotel.

'Ah.. thuis" uitzicht vanuit hotel. Toch nog zon

Na het inchecken pak ik de motor af en kan alles in een keer binnen krijgen. De ketting wordt ingespoten om het lijden van de rit wat te verzachten.

Snel wat spullen uitgepakt en liggen op de boxspring. Voor ik er erg in heb ben ik weg en lig te slapen.

Dinsdag ochend : De zon schijnt!!!
Snel douchen en … het regent alweer. De buienrader voorspeld voor na de lunch een beter weer, dus mooi de tijd om dit stuk te schrijven. Er is toch wat water her en der doorgekomen dus alles ligt nu mooi te drogen.

Maar eerst ontbijten. Als er Danish Blue is ben ik er echt helemaal.