Valt toch nog mee

Gisteravond hebben we voor het eerst sinds drie weken weer gesport. Door allerlei omstandigheden en drukte was dat wat in de verdrukking gekomen.
Nadat we klaar stonden om te beginnen heb ik een instructeur opgezocht. De laatste twee maanden had ik een wat sluimerende klacht ontwikkeld aan mijn ‘motor’schouder, en ik kreeg dat niet voor elkaar om dat op te lossen. De schouder waar na het ongeval een stuk titanium ingezet is deed de laatste twee maanden wat zeer (neuh.. was wat gevoelig en zeurderig is een betere term) als ik normale dingen doe. Beweegelijkheid mankeert niets aan alleen een beetje miepen. Oorzaak onduidelijk, veel motor rijden of dat hangen aan die schouder met sporten ? Geen idee. Ik maak duidelijk dat deze serie oefeningen in de plaats van het speedfitnessen komt de aankomende weken.

Klachten beschreven en gevraagd of daar met een soort spier versterkende oefeningen wat aan te doen was. Nadat ie me een apparaat en 4 oefeningen met halters heeft voor gedaan ook nog even “Oh, en heb je ook nog wat voor de onderrug ?” Ik merkte namelijk de laatste twee weken dat ik op de motor allerlei rekoefeningen zat te doen tijdens het rijden. Dus nog een oefening er bij, eentje met “als je deze met ontspannen bilspieren kan doen ben je echt een kanjer. ” De keiharde blokken in mijn kont voorspellen dat het nog erg lang gaat duren voor ik een kanjer ben.

Een dikke 40 minuten later gutst het zweet van de kop en rug, kan ik mijn armen niet eens meer normaal voor de borst kruisen en heb ik het gevoel dat mijn schouders zeker twee meter in het rond opgezwollen zijn en in de fik staan. Mooi, eens de jongens opzoeken. Die zitten in de sectie waar we normaal speedfitness krijgen en zijn aan het hardlopen. Ik draai twee toestellen mee en eigenlijk zijn we dan klaar. Ware het niet…

Dat die verrekte Jet-Li (niet z’n echte naam) met zijn sportverslaving en super vriendelijk gezicht tegen een instructeur aan loopt die net de zieltjes voor de speed fitness aan het scoren is. En wat zegt die knurft ? “Tuurlijk doen we mee, en DenBolle ook” en klopt mij vriendelijk in de vuurzee op mijn schouders. Door de vermoeidheid heb ik niet de snelheid van wegduiken met argumenten die ik normaal heb, dus voor ik het weet sta ik ook in de groep mee te kijken welke oefeningen we moeten doen. Sommige apparaten worden door ballen, matten, halters of gewichten vervangen en daar gaan we los. “Hou je eigen tempo in de gaten he ? “grijnst Jet-Li met een bezweette kop me aan. ‘Niet weer zo paars worden als de laatste keren.”

Inwendig vervloek ik dit sporten en die vrolijke kop van ‘m maar zo ondertussen merk ik dat ik dus bijna al anderhalf uur onafgebroken aan het sporten ben en nog steeds niet omflikker.
Als die ronde speed fitness is afgerond gaan we douchen.

Ah.. douchen en aankleden. Da’s je armen boven je hoofd doen toch ? Laarzen van de kast pakken he? Allemachtig, mijn armen schudden en trillen en ik kan nauwelijks de handen op hoofdhoogte krijgen. Vuur in de schouders, trillende armen. Dat beloofd voor op de motor niet veel goeds. Na erg rustig aan gedaan te hebben ben ik uiteindelijk gedoucht en ga ik me aankleden. Door de warmte buiten en in mezelf zweet ik al snel weer als een otter, maar alles gaat aan. Bij de motor wat steggelen met de helm (weer tillen) maar alles gaat aan. Ik ben nog nooit zo rustig van een terrein afgereden. Nog net niet tegen het omvallen aan. Dat rustige rijden hou ik de hele rit vol, en dat blijkt zelfs bij het tanken. Ik heb ruim 20% minder brandstof verbruikt als normaal.

Thuis gekomen staat het eten al klaar (wat een scheten zijn die gasten toch ook) en werk ik dat weg. Ik weet eigenlijk niet hoe ik met goed fatsoen zo snel mogelijk naar bed kan. Op bed liggend snor ik een Law & order op maar die red ik niet eens. Voor tien uur ben ik al weg.

En nu ? Schouder is een blok, maar dat laffe zeuren is wel al weg. Dat zal morgen wel anders zijn, da’s de ‘tweede dag’ en vaak het pijnlijkste. Geslapen als een roos na alle activiteiten maar de schouders voelen al wel soepel. Ben benieuwd wat de rit naar het werk gaat doen.