Kinderkoeien en kapokke duur

Zo ondertussen elke dag een dikke 200 km rijden zorgt ervoor dat de top van de leenmotor omhoog gaat. Gisteravond (dinsdag) tikte ie zowaar de 135 aan.
Niet dat ik daar vanochtend wat aan had. De wind stond duidelijk verkeer (als in pal op de kop of van links) waardoor bij elke actie op de snelweg ik geen vermogen had om wat te doen. Hangend achter vrachtwagens gang maken en dan vol de tegenwind hebben. Door stug volhouden en hangen toch nog 120 km/h bereikt. De 400cc is duidelijk te weinig voor de snelweg en wat tegenwind, gemiddeld heb ik zo’n 100 km/h gereden zonder wat over te hebben. Automobilisten hebben geen idee wat de wind en zuiging achter een auto doet. Nou kunnen ze daar over in deze en gene site ook flink over de zeik gaan, getuige de reacties op een artikel bij geenstijl wat overigens tot doel heeft de motorrijders weer wat meer onder de aandacht van automobilisten te brengen.

De hele dag heb ik trouwens een vrouw van het sporten op het netvlies staan. Deels vanwege de fysieke uitstraling maar meer omdat ik schrok toen ze binnen kwam. De ogen, het haar en hoe ze liep en er uit zag, precies een ex waar ik nog vaak aan denk. Waar ik me zelf nog steeds van afvrag of we niet anders hadden moeten doen, of meer specifiek : of ik niet anders had moeten doen. Mijn schrik reactie doet me meer dan ik zou willen toegeven.

Inmiddels zijn we ruim een jaar verder sinds we uit elkaar gingen en ik constateer dat een aantal dingen waar ze me mee confronteerde of me had aangeraden wat mee te doen ook op hun plek zijn gevallen. Zonder haar bemoeienis maar wel met stappen die ze me aangeraden had. Daarnaast hadden we een erg diepgaand verschil over kleurstellingen in woningen, waar ik inmiddels door de deense detachering anders over ben gaan denken.

Bij het plannen van mijn nieuwe toekomstige huis / rukbunker / hok  heb ik bepaalde kleuren in gedachten en een inrichting die voor een deel op haar kleuren zijn gebaseerd. Soms twijfel ik of ik toch nog eens een berichtje haar kant op moet sturen. Als ik gelijk heb had zou ik dat ook graag horen van een ander, dus waarom zij niet. Daarnaast heeft ze aan de andere kant ook recht om te horen dat ze gelijk  heeft gehad in een aantal zaken en dat ik niet het juiste heb gezegd of gedaan.
Er gaat nog steeds geen dag voorbij dat ik daar niet aan denk, maar ik weet aan de andere kant ook dat ik volledig voor de bijl zou gaan als er weer iets van communicatie is, stille hoop die weer gaat gloeien en die denkelijk niet terecht is. Iedereen om me heen gaat namelijk door met leven en de daaraan gekoppelde dingen en ik blijf te veel in het verleden hangen denk ik zo af en toe. Eh… weet ik eigenlijk wel. Had ze ook gelijk in, in sommige dingen dan. Ooit heb ik eens tegen een vriendin gezegd die op speelse wijze niet wilde dat ik “het dagboek van Bridget Jones” zou lezen na het lezen gniffelend in het oor gefluisterd : “jullie hebben mannen niet als vijand nodig, jullie zijn je eigen grootste vijand. ” Maar voor mij klopt dat ook.. met mijzelf als vriend heb ik op sommige vlakken geen vijanden nodig.

Het werk is trouwens weer in volle gang begonnen, inmiddels sta ik op 269 ongelezen mails, is mijn week weer volgeboekt en komen de nieuwe opdrachten er weer aan. Bij het bespreken van de tussentijdse ervaringen met onze detacheerder kwamen we samen tot de conclusie dat het wat lichtelijk gereserveerde joch wat ik tijdens het interview ‘ondervraagt’ heb inmiddels is ontdooit. De afgelopen 3 weken hebben ze samen op de afdeling gewerkt en dat gaat als een tierelier. Een perfecte match al zeg ik het zelf. Het joch is ontdooit, heeft lol in het werk en is Captain Chaos zelf.  Vaak zeg ik tegen ‘m dat ie eerst tot 10 moet tellen voor ie z’n mond open trekt, maar dat werkt niet erg goed. Hij is van Vietnamese afkomst en telt nog steeds in het vietnamees in z’n hoofd. Zegt ie.
Schijnbaar zit de Vietnamese 10 achter onze 1, want tot tien tellen lukt ‘m niet, blijkens sommige uitspraken die ie doet :

“….. maar een kinderkoe is toch ook gewoon een kalf ? “

“... wah joh, da’s kapokke duur “

Of deze na een filmpje over snelle en slimme hagedissen gezien te hebben :  “Nee, nee, nee, nee,  dat heet in het vietnamees Thàng Làng, met streepjes” “eh, op welke letter van de 10 ? “Allebeide!!… hè wat ??”

Inmiddels is het bijna zes uur en ga ik de hort weer op. Ik betrap mezelf op iets wat ik nog nooit heb gedaan, kijkend naar het weer en de aanwakkerende wind zit ik me af te vragen of ik meewind heb. De leen motor is geen cesna meer maar een zeilboot geworden.