Aftellen – dag 8/11

Door ziekte van een van de jongens komt het accent vandaag wat meer op incident afhandeling te liggen. Mijn nieuwe manager is overgekomen uit belgie voor besprekingen en team overleg.
Bij binnenkomst ben ik natuurlijk erg benieuwd of de patchkast die gisteren is ingeruimd gaat werken. We horen geen klachten en eigenlijk verbaasd me dat. Er zijn veel data en telefoon aansluitingen veranderd, en zou dan alles meteen goed werken ?

Later die dag blijkt dat uitgerekend een printer die we nodig hebben voor het testen van de as/400 omgeving op die kast is aangesloten en niet reageert. Potver.. het zal toch niet?
Onderzoek wijst uit dat we ons zelf bij de poot hebben. De printer staat domweg uit. Aanzetten en de test kan weer doorgang vinden.
Tijdens het team overleg worden allerlei dingen besproken en ook waar we over een paar maanden moeten staan. We hebben een druk jaar voor de boeg met een hoop uitdagingen die ik stiekem wel erg leuk ga vinden denk ik.

Na het werkoverleg een aantal sollicitanten voor de ‘extra handjes’ klussen tijdens de verhuizing. Ik heb al een hoop sollicitatie gesprekken gedaan, en deze was moeilijk. Niet omdat er ongeschikte kandidaten waren, maar omdat ze juist beiden geschikt waren. En niet omdat ze het zelfde waren. Juist niet.
De ene is technisch goed onderlegd, net voor 2 weken van de vorige opdracht af, en de ander technisch minder hoog gekwalificeerd, en is al 2 maanden een bankzitter. Beiden hebben hun pro’s en con’s en het eind oordeel is dan voor beiden ‘geschikt’.
De keuze voor de een of de ander is nou dus niet op kwalificaties gemaakt maar op toekomst perspectief. De ‘zware’, net 2 weken van een klus af, komt in no-time weer aan een opdracht. De ander heeft ‘gevoelsmatig’ een drukkert in de rug nodig. Nou kan ik geen lange tijd gebruik maken van deze maar 2 weken klussen is beter als 2 weken weer thuis zitten denk ik dan. Dat maakt de keuze dan doorslaand voor deze.

Na de sollicitatie gesprekken minder goed nieuws. De zieke van onze afdeling ‘het gaat, beetje zere keel, verkouden, niets wat met wat hoestdrank en paracetamol niet op te lossen is’ ligt inmiddels in het ziekenhuis. De keel was dusdanig parten gaan spelen dat opname nodig was.
Omdat ie natuurlijk met een zere keel niet prettig praat veel ge-sms’t. Taaie bikkel, en dan heeft ie dit.

Na het werk een Belgische afsluiting van de dag. ‘Ne pintje vatten’…. dat zijn gewoontes waar ik snel voorstander van ben. Omdat ik met de trein nog reis kan ik er ook eentje vatten. Tijdens het informele deel veel achtergrond informatie gekregen waardoor een aantal dingen duidelijker worden.
Tijdens de dag, en het pintje vatten krijg ik op diverse punten het gevoel dat de huidige team samenstelling een hele goeie is bevestigd. Humor, insteek, inzet.. dit gaat ‘m worden dit jaar.