Vrijheid

Al een aantal weken staat ze me wat verlegen aan te kijken, als we oogcontact hebben. Vaak kom ik d’r in het gebouw tegen. Door mijn werk kom ik overal, zij niet. Een stoere griet, net 20 jaar. Niet moeders slankste, eerlijk is eerlijk. Een stoere kop, schouders en een lekkere heupen en een grote kont. Geen idee of ik een billenman ben, maar haar kont doet me wat.

Haar kop en manier van aankijken maken me wat weeïg van binnen. In het verleden had ik haar wel eens zien staan, maar nooit gedacht dat we wat zouden kunnen hebben. Vorig jaar heb ik de stoute schoenen aangetrokken en eens met ‘r contact gezocht. Behoudens een paar mindere momenten samen kregen we iets waar ik intens tevreden mee kon worden. En zoals het stoere meiden betaamd verraste ze me af en toe met een zeer eigen willetje. Gaandeweg de tijd raakten we op elkaar ingespeeld en zoals je dan doet als je verliefd bent, je gaat geld spenderen, en indruk maken. Zij beantwoorde dat door zich helemaal onder me uit te leven, en me af en toe trillend gek te maken.

Samen hebben we veel tijd doorgebracht die door mijn Deense opdracht wat in de vernieling kwam. Veel te laat heb ik haar verteld dat ik voor langere tijd naar het buitenland zou moeten. Ik benoemde dat ik in de weekenden thuis zou komen om met haar verder te gaan en tijd door te brengen. Zij hoorde dat ik naar Denemarken ging en raakte wat in paniek in de laatste dagen voor mijn vertrek. De natuur daar, de vrijheid, minder gebonden voelen wellicht, anderen ?? Alles maakte haar onzeker. Ze had letterlijk minder puf en uithoudingsvermogen, en ik maakte me zorgen over d’r gezondheid.

Ondanks een soort van schuldgevoel ging ik naar Denemarken. En zoals wel vaker, helemaal weggezogen werd ik in dat mooie land. En ze had gelijk, een heerlijk land, ook voor haar eigenlijk. Door alles wat ik daar meemaakte kwam ik er niet aan toe om in het weekend terug naar Nederland te gaan. In de tijd dat ik in Denemarken was hoorde ik van de jongens dat het goed met haar ging. Ze zag er tevreden uit. Tegen de tijd dat ik weer terug kwam had ik lood in de schoenen. Weer zolang niets van me laten horen, en we hadden zo’n mooi iets samen. De eerste keer dat ik haar weer zag keek ik wat schuchter, weet niet of ze me zag. Wat later liep ik terloops langs en kon me zo manoeuvreren dat ik haar even moest aanraken zonder dat het opviel. Een koude rilling met kippenvel kreeg ik ervan. Ze blijft me opwinden. Ik moest zoveel nog regelen dat ik er niet aan toe kom om een afspraak met ‘r te maken.

Afgelopen week had ik inmiddels het een en ander afgerond en kon ik me voorbereiden om haar eens te polsen. En vandaag was het zover. Mezelf to de orde geroepen en weer eens op haar afgestapt. Als ik op haar afloop raak ik weer onder de indruk. Haar doordringende blik raakt me, ze kijkt me strak aan. De schouders staan fier omhoog. Ze staat op hakken en daardoor komen haar heupen omhoog. Als ik voor haar sta is ze onbeweeglijk, koud bijna. Aarzelend kom ik dichterbij, en raak zachtjes haar schouder aan. Ze reageert niet, en blijft onverstoorbaar naar me kijken. Ik loop verder en raak haar heupen aan. Weer geen reactie. “Ik heb je gemist” fluister ik zachtjes, bang dat anderen het horen. Ze zegt niets. Ik pak haar stevig vast, te stevig denk ik want ze hoest enorm. Ze wordt kwaad en de rook komt van haar af. Ik lispel zoete woordjes en ze begint te brullen. Als ze weer kalm is aai ik haar over heup en borst. “Ik kom ’s straks naar beneden, kunnen we samen wat leuks doen? ” Ze negeert me meteen, omdat ik te snel weer weg wil bij haar.

Ik kan niet wachten tot het vijf uur is. Nog onder de indruk van haar lawaai en felheid na die maanden wil ik een goede indruk weer op haar maken. Nette kleren schiet ik aan, schoeisel, haren gepast in de war. Een sprint en ik ben weer bij haar.
Als ik haar weer mag aanraken reageert ze meteen. Ik omarm haar en het voelt zo vertrouwd. Ze perst zich tussen m’n benen en daagt me uit. Als ik beweeg, reageert zij. Als ik samenknijp komt ze overeind, als ik beweeg aarzelt ze even en volgt dan. We gaan samen het bedrijfsterrein af, en zorgen dat we niet meteen door anderen samen worden gezien. We doen nog even zachtjes en verlegen tegen elkaar. Als we de bossen induiken wordt ze feller. Daagt me uit, trilt van verlangen merk ik. Bewust haar plagend wacht ik nog even af.

Na een poosje via allerlei achteraf wegen te hebben gereden schieten we de snelweg op, anoniem voor anderen en vertrouwd voelend als we elkaar aanraken en blijven aanraken. Ik streel zachtjes haar borstkas en geniet van haar felheid en haar schuchtere reactie als ik grijnzend harder aan haar trek. Na een poosje is het lawaai om ons heen oorverdovend en geniet ik van alles, de donkere avond, haar reacties, de geuren die ik opsnuif, alles. Verbaasd dat ze me zo makkelijk vergeeft laat ik me door haar op sleeptouw nemen en luister aandachtig naar haar. Geen verkeerd woord of geluid, vol overgave gaat ze los en aan alles is te merken dat ze me ook gemist heeft. Als we samen over de snelweg naar het oosten schieten weet ik weer waarom ik op deze meid verliefd ben geraakt. Stoer, zelfstandig en uitdagend, maar ook gepast statig als het nodig is.

Godsamme ik heb ‘r gemist, mijn stoere plok die vrijheid ademt!