Gelukkig in het goede kamp.

Een (best wel groot)poosje geleden stond ik op het station in Amersfoort. Een lief meisje (want het zijn altijd lieve meisjes die met een soort van onuitgesproken sexuele teaser op je afkomen) vraagt me of ik wat over heb voor de negertjes in donker afrika. Mijn normale reactie onderdrukkend op colportage kijk ik haar aan. “Nee“.

Het kind schrikt zichtbaar van de directheid en tegengestelde open houding. Ze probeert buiten het ingestudeerde scriptje om me toch zover te krijgen dat ik de honger en kneus negertjes geld ga geven.
Als ze haar (en daar twijfel ik niet aan) oprechte verhaal afrond vraagt ze het nog eens. Mooie ogen denk ik als ik haar borsten keur: “Nee“.Wat onthutst blijft ze staan.

Ik ben blank, woon in het westen, heb een baan, huis en eten, en leg haar uit dat ik daarom in het goede kamp zit. Met ongeloof kijkt ze me aan. Als je objectief naar de wereld kijkt moeten we het allemaal makkelijk kunnen redden, zowel in Afrika, het westen als op de polen. Er is gemiddeld voor elke wereldbewoner 3000 Kcal aan voeding beschikbaar per dag. Als je bedenkt dat een volwassen vent er ongeveer 2500 Kcal/dag nodig heeft kan je dus zien dat er voldoende is. Maar omdat amerikanen heel veel verbruiken en wij in het westen ook meer als nodig blijft er voor de hongerige negertjes net te weinig over.

En dat is goed. Daardoor worden de hongernegertjes geïrriteerd en willen ze ook eten hebben, is het niet goedschiks, dan kwaadschiks. En dat is uitstekend. Want om dat kwaadschiks deel voor elkaar te krijgen moeten ze wapens en brandstof hebben. Die kopen ze bij ons. Met geld wat ze krijgen via de ontwikkelingshulp en andere rare subsidies kopen ze bij ons in het westen wapens en brandstof. En dat is super. Want dat is best duur en daarom dus een boost voor onze economie, waar ik dan op mijn beurt weer van profiteer. Dus heb ik er geen belang bij om die honger en kneus negertjes te gaan sponsoren want het geld komt toch weer terug.

Als ik bij haar wegloop zie ik mijn verhaal inkicken. Wat ongelukkig kijkend loopt ze naar een ander setje borsten, wijst naar mij en vouwt alle papieren op.

Aan dit verhaal moest ik vandaag weer denken terwijl we in het dorp hier langzaam insneeuwen en ik me afvraag of morgen naar het werk gaan verantwoord is. Insneeuwen terwijl de milieu conventie in Kobenhavn gecrashed is. Omdat de aarde opwarmt moeten we ineens aan paniek voetbal gaan doen.
En om daar overeenstemming te krijgen zorgen we ervoor dat het de meest vervuilende conventie in jaren is. Iedereen gaat er met het vliegtuig heen. Behalve het setje maatschappelijkgestoorden uit nederland. Die weten het beter, die gaan met de trein. Omdat (en ik kan het weten) er in Denemarken geen electrische treinen rijden, alleen CO₂ en roet uitbrakende dieselelectrische treinen, gaat hun opzet op voorhand al verloren. Die dieselelctrische treinen (zo heeft de Deense milieubeweging toegegeven)zijn zo vervuilend dat de moderne auto’s schoner rijden. En onze milieupiepels gaan met de trein. Onze opper milieupiepel komt omdat onze MP het vraagt wel met het vliegtuig terug.

Maar goed, het algemene beeld op die conventie : het moet beter en iedereen moet daaraan meedoen. En toen ging het scheef. Chavez merkte terecht op dat als het westen de zaak vernaggeld heeft het westen het ook maar moet oplossen. En daar heeft ie eigenlijk best gelijk in.

Want zo werkt het westen altijd. Als het iets is waar we wat mee kunnen mogen alleen wij het hebben (denk aan voeding, olie, kernenergie) maar als we er niets mee kunnen mag iedereen het oplossen.
En dan ben ik weer blij, ik zit in het goede kamp, ik heb voeding, energie en wapens. En we vinden vast wel een manier om het de anderen door de strot te duwen.