Toch maar broodje bal ?

Gisteren had ik bij het vertrek van kantoor wat haast (met het oog op de foto omgeving die ik wil / moet / zal bouwen) en dus mocht ik van mezelf één keer een McDreck doen. Die staat namelijk  naast het kantoor en één burger kan geen kwaad, toch ?  Dus de schade zal niet extreem zijn.

Ook biedt dit de kans om eens een experiment uit te voeren. Ik heb de hele periode hier in Denemarken (dat is nu dus ruim 10 weken) niet een keer fastfood gehad, 2x een pizza (handmade bij tot nu toe een van de beste pizzeria’s die ik ontdekt hebt), en 1x durum-döner. Da’s toch acceptabel ?
Volkomen belangeloos wil ik me opofferen om eens wat na te trekken wat me al een tijdje opviel, en ik weet ook dat dit experiment niet volgens de regels loopt.

Wat behelst het experiment ?
Ik ben een IT-nerd. Dat wil zeggen vroeger geen blik waardig gekeurd krijgen door de mooie meisjes, klop krijgen in het fietsenhok van de jongens die wel baardhaar kregen en bij gym altijd als laatste gekozen. Al jaren loop ik in het standaard outfit spijkerbroek en overhemd, en ben lyrisch over mijn te dure vulpen. Ik kan je een hoop vertellen over de werking van een atoombom, maar waarom een vrouw kwaad wordt nadat ze 100 Euro bij de kapper heeft uitgeven aan haar haar wat ik niet zie begrijp ik niet.
Net als alle andere nerds heb ik dus eigenlijk een bril nodig, als mijn huid en ik niet op een lijn liggen en de wind verkeerd staat stuif ik als een sneeuwstorm.

Die huid van mij is nogal een zeikerd, ligt dwars en reageert op de meest vreemde momenten op vreemde dingen vreemd.
In Nederland was het me al eens een keer opgevallen dat ie reageerde op fastfood. Speciaal fastfood van McDonalds, Burgerking geen reactie, McDreck elke keer weer. Dus eens kijken of dat hier ook zo is.

Project plan /  Experiment beschrijving.

Benodigdheden

• 1x snackhongerige nerd met huidprobleem
• 1x shit excuus om vette bek te halen
• 1x toko met afbeeldingen van eten wat ze toch niet maken
• 1x klefbroodje met een patty (schijf die voor vlees doorgaat)
• Setje sauzen met copyright er op.
• groenteboer afval wat voor vers doorgaat.
• 1x ongemotiveerde laagopgeleide knoppendruk(st)(k)er in net niet goed zittende bedrijfskleding.

Experiment
Schaf een klef broodje aan met voornoemde ingredienten, laat die door betreffende nerd verorberen en dan wachten. Nature will take it’s course.

Start – Experiment verslag
Nadat de deur van de McDonalds open gaat ben ik lichtelijk verbijsterd. Hoe is het in vredesnaam mogelijk dat tussen de McDonalds in Denemarken en die in nederland er nagenoeg niets verschilt? Tuurlijk, muziek is deens, munteenheid is kroner, maar daar is het dan wel mee gezegd. In de rijen staan dezelfde joggingbroeken, jassen en kort naar achteren gekamde haren als in nederland. Kinderen vertonen het zelfde gedrag en lopen als miniatuur brandalarmen gierend rond. Achter de kassa’s staan dezelfde ‘kansenjongeren’ als in nederland met dito haardracht en kleur. Onzeker, je niet aankijkend als ze naar je bestelling vragen en niet instaat om te tellen, of de lijst die uit de kassa rolt volgend. Ook hier mensen die omstandig alles natellen, controleren en aangeven een burger, patat of saus te missen.
Eigenlijk moet je hier respect voor hebben. Je bedenkt een concept om hamburgers en frisdrank te verkopen. Geen kwalitatief goede hamburgers, of orginele, gewoon shit brood en vlees, maar wel heel consequent gemaakt. Dat concept timmer je zo strak af met een logo, setje voorwaarden en looks dat het niet uitmaakt waar je die meuk koopt. Of je het nou in Nederland, België, Amerika of Denemarken uitvoert, het is overal het zelfde. Eigenlijk eng.
Maar kom, ik had toegezegd me op te offeren om dit experiment te doen, dus tanden op elkaar en naar de kassa toe.

Nog een verschil : ze hebben hier de McFeast. Nog nooit van gehoord, dus een waarschijnlijk een lokale specialiteit. Daar gaan we voor.
Dus aan die meisje (pun intended) achter de kassa de bestelling opgegeven. Hoewel het de meest basale bestelling is “One mcfeast, no menu and a medium fanta, no ice, to go“, die bijna letterlijk correspondeert met wat er zo dadelijk op de bon gaat staan heb ik een afhaker aan de andere kant van de balie. Je ziet eerst de verbijstering in de ogen van het meisje. Geen Deens of Marokkaans.  Engels? Door me stug aan te kijken probeert ze me telepathisch alles kennis van het deens bij te brengen, wat dus niet werkt.
Ik kijk stug terug en heb een obscene situatie met haar en softijs in gedachten, kijken of die wel bij haar aankomt. Schijnbaar wel, ze zet grote ogen op en sprint naar een collega die naar me toe komt.
Of hij me kan helpen ?  Tuurlijk, weer de bestelling gedaan en hoppa, 1x doosje burger, en cilinder met zoete vloeistof in een zakje, één heel doekje maar liefst en geen rietje rijker loop ik naar de auto.

In de auto waar je de privacy hebt om meteen na de McBunker alle valse lucht weer de laten gaan en je naar de radio kan luisteren zonder door die brandalarmen te worden gestoord open ik het zakje.
Een Mcfeast, eens kijken wat dat voor feest is. Eerste reactie… Jammer. Weer een fantasieloze variant op alle burgers die ze hebben. Standaard klef broodje wat net niet op temperatuur is. Groente die er slap bijhangt, saus die lafjes wegsijpelt als de burger niet horizontaal gehouden wordt. Hapje. Mhm.. wel anders als in nederland. De Mcfeast is een soort hamburger op het formaat van de quarterpounder maar dan met één patty en (tromgeroffel) het geheime ingredient : Joppiesaus.
Smaakt toch op de een of andere manier. Hier heb ik zo de schurft aan, je weet dat het niet goed is, dat het eigenlijk een regelrechte belediging van jou als consument is. En toch is ie op de een of andere manier goed te pruimen.
De fanta die ze hier verkopen is anders als in nederland. Bijna oranje van kleur, en niet geel zoals in nederland. Smaakt meer naar sinas.
De burger wordt naar binnengewerkt, de fanta er achteraan en klaar. Let nature take it’s course.

Dat doet nature, binnen een minuut de eerste reactie. Licht zweten op de wangen. Een soort van onbehagen gaat door mijn lijf als  de eerste boer zich aandient. Die zijn de beste. Je slokdarm is nog niet vettig, maar nat van de suikerdrank en soppig schuimend komt ie omhoog en gorgeld de auto in. Omdat ik een vent ben ben ik stiekem trots op het gore lawaai wat ik maak en zit stom te grinnikken. Kijken of dat nog een keer lukt. In de auto naast me zit ook een man die goedkeurend naar me kijkt. Yeah… male bonding in progress!

Maar uiteindelijk afval uit de auto en naar huis. We zijn nog steeds met een experiment bezig.

En thuis begint het langzaam aan te werken. Binnen een tijdsspanne van ongeveer 90 minuten tot 2 uur reageert mijn huid. Eerst alsof er een lichte irritatie is en dan fullblown jeuk. En niet zomaar jeuk, maar jeuk die met een staalborstel bestreden moet worden. Tijd om eens duchtig te krabben.

Conclusie ?
Duidelijk. Ik persoonlijk verdenk de patties ervan of de sauzen. Niet de groentes of het brood. Dat wordt namelijk lokaal gemaakt. De patties en sauzen worden centraal gemaakt. Sauzen in frankrijk meen ik en de patties in Duitsland (en dat weet ik).

Tevens heeft Mcdonalds al eens toegegeven (ze vertellen niets uit zich zelf, het is altijd een andere partij die iets ontdekt of navraagt waarna na heeeeeel lang wachten, tranairen etc. McDonalds pas wat meer openheid van zaken geeft.) dat in elke patty het vlees van minstens 1000 runderen is verwerkt. Over homogeniseren van je product gesproken zeg.

Dus eens gaan zoeken wat dat nou zou kunnen zijn. En toen op dit hier gestuit, niet dat dat alles verklaard maar zet je toch aan het denken. .

Lees ‘m op je gemak door, de foto’s spreken boekdelen. De essentie is dit : Man besteld bij zowel McDonalds als de lokale burgerboer een hamburger en patat.  Dan laat ie de hamburger en patat open en bloot ‘geworden’ en tot mijn verbazing blijft de McDonalds meuk erg lang vrij van welke schimmel dan ook. Het moment waarop de mcfries toch beschimmelen komt doordat die op de andere patat hebben gelegen. En gezien de omstandigheden (beiden open en bloot, zelfde ruimte, dus ook dezelfde sporen in de lucht) kan je je dus afvragen wat voor ‘extra’s ‘ Ronald McDonald in zijn vleesjes en patatjes doet, of wat weet de schimmel wat wij niet weten ?

Dat het niet een op zich zelf staand iets is blijkt ook hier uit : op de foto een 12 jarige burger (1996) naast eentje uit 2008.  Dan deze, een jaar oude burger.