Rare jongens die Denen

Jep.. ze kunnen hier ook bij tijd en wijle echt van het pad af zijn. Niet ernstig, maar wel grappig om naar te kijken.

Te serieus
Op Tv is op het kopenhagen-channel een uitzending van een soort van “veilig verkeer denemarken‘ bezig. Verkeer en gerelateerde zaken hebben mijn aandacht dus ik kijk even.
Twee stoere Denen, met baard, veiligheidsjassen etc., staan te praten over ongelukken en wat er zoal bij komt kijken. Een en ander wordt in de buitenlucht op een brug gefilmd. Een hoop gepraat waarvan de details me ontgaan maar uiteindelijk komt het verhaal op hoe je je je auto moet parkeren als je als een van de eersten op de plaats ongeluk bent.

En dat is dwars over de weg zodat je auto opvalt en je achter de auto een veilige zone creeert die als het toch onverhoopt tot een extra ongeluk zou leiden niet meteen je auto in het eerste ongeluk jaagt.
Wacht, ze laten het nog even duidelijker zien. De camera zakt en op het wegdek van de brug is op het asfalt een soort mini-wegje getekend. Twee miniatuur auto’s zijn heftig op elkaar gecrashed en miniatuur-3 komt aanrijden. (Man pakt autootje en rijd er heen.  BroemBroemVrotvroaar ontbreekt nog net). Doodserieuze gezichten bij beide mannen als de auto correct schuin op de weg wordt geparkeerd.

En dan de finishing touch: ze zijn zo ingespannen bezig met die modellen en het verhaal dat het zelfs de cameraman volledig ontgaat dat ze zover op de weg zitten te spelen dat twee auto’s met harde zwenkingen het hele tafereel omzeilen. Op de achtergrond hoor je de claxons wegsterven. Geen enkel iets verraad dat de mannen ook maar in de gaten hebben wat er gebeurd.

Rare belastingen.
Wij hebben in nederland rare belastingen (zoals in het verleden een belasting op witte plafonds, vandaar dat in de oude kastelen er altijd beschildering aanwezig is) maar hier kunnen ze er ook wat van.
Er is een maatregel ingevoerd die mij als IT’er keihard zou raken.  Het heet de multimedia-tax en is bedacht door ambtenaren die niet dezelfde mogelijkheid hebben als het bedrijfsleven, en dan in het bijzonder de zakelijke laptop en mobiele telefoon. [makkelijke tirade over ambtenaren, ook hetzelfde werk niet doen etc. laat ik hier achterwege]
Hoe werkt het : als je vanuit je werkgever één mobiel en/of laptop tot je beschikking hebt (en je die dus ook thuis zou kunnen gebruiken) krijg je een bijtelling. Valt op zich wel mee, iets van 4000 kroner per jaar. Heb je er meer dan moet je over de totale nieuwwaarde van mobiel 2+ en laptop 2+ de volle mep belasting betalen.
Dus.. ik hier in denemarken, met 2x zakelijke mobiel, 2x zakelijke laptop en soms nog één of twee extra ivm ontwikkeling, testen etc etc. zou dan een beste naheffing krijgen.
Ze hebben nog geen idee hoe eea. in de praktijk gaat uitpakken, maar iedereen in het bedrijfsleven weet dat het voornamelijk is ontstaan door jankende ambtenaren die jaloers zijn op ‘extra’s’ die het bedrijfsleven zou geven.  “AAAAAhhh mama, zij mogen wel opblijven en ik niet …. “-gedrag.

Koeriersdienst.
Zoals al eerder beschreven hebben we twee kantoren. De ene voor particuliere consumenten en een voor zakelijke producten.
Omdat wij onze afdeling op beide lokaties werken spelen we ook voor koeriers dienst. Vorige week kreeg ik een pakketje voor ons hoofdkantoor. Dus na afloop van de dienst in dat kantoor het meegenomen, en bij onze receptie neergelegd.

Gisteren had ik weer dienst op het andere kantoor en er was een pakketje wat mee terug moest. Verrek ? Dat pakketje heb ik al eerder gezien of niet ?
Weer meegenomen en weer bij de receptie neergelegd. Tijdens de lunch loop ik langs de receptie en zie dat dat pakketje weer bij de retourpost ligt.
Ah.. hier gaat iets niet goed. Ik schiet de receptioniste aan en leg uit dat dat pakketje hier moet worden verwerkt. Geen probleem, ze rost de blondine van krap 20 met lange blonde haren met een setje opdrachten heen en weer door het kantoor voor het kind met de juiste opdracht door de gang speert naar het warehouse.
Tata.. mooi weer een minderhandig iets voorkomen zou je denken. Totdat ik samen met een collega in een conference zit en de man van het datawarehouse langs komt. Met een pakketje. Wat ik eerder heb gezien. Al veel eerder. Of we dit willen meenemen naar het andere kantoor. Maakt niet uit, ik blijf ook kalm, en leg de man uit dat het hier moet worden verwerkt. “Ah.. for us you mean?” “Yes.”  Geen probleem, hij gaat ‘m aan z’n collega geven om te verwerken.
En nou zo ik toen ik vanavond vertrok toch zweren dat ik dat pakketje weer bij de receptie bij de retourpost zag liggen.