Het begin van het einde.

Vandaag de dag afgesloten met een erg raar gevoel. Ook begonnen met een raar gevoel trouwens.
De klapper van twee weken terug met de mail die nog steeds door iedereen als “The email” word omschreven. Het is inmiddels zelfs een dreiging geworden “Do you want DenBolle to send you an email?”

Het EC wilde nou toch wel eens weten hoe en wat en daarom moesten we een presentatie geven waarom we wat nou hadden gedaan en ontdekt. Da’s een luxe manier eigenlijk van op het matje geroepen worden.

Mijn collega en ik hadden ons inmiddels helemaal ingelezen en wisten van de hoed en de rand met betrekking van de bedrijfsrichtlijnen omtrend internet gebruik en wat er mee samenhangt.

Deze slide trok meteen de aandacht

We hebben een soort diplomatiekere versie van The Mail opgesteld en ik heb een presentatie gemaakt. Door middel van een paar tekeningen, mijn verhaal en (hiep hiep hoera) een foutief uitgepakte melding van de helpdesk kunnen we het EC overtuigen. Het is duidelijk wat er aan de hand is en waar het aangepakt moet worden.

Doordat in het tweede kantoor een gebruiker weer klaagde over de trage verbinding wordt nu door het netwerk team een onderzoek opgestart en daarbij kwam al snel een onacceptabel hoog “unautorized internet acces” dingetje naar voeren. We hadden gewaarschuwd, maar nu gaat de bom los daar. Dat leggen we in het hoofdkantoor uit en iedereen is ineens wat extra gemotiveerd.
En het lijkt wel alsof het al werkt, het internet lijkt al vlotter te reageren.

Volgende week begint hier de kartoffelferien, een soort najaar vakantie, die door veel mensen gebruikt wordt. Het was vandaag dus al het begin van het afscheid voor me, mensen die binnen komen, me uitleggen dat het een hele leuke periode was, zoenen met de leuke meiden, traktaties (eigengemaakte negerzoenen, wow.. echt super lekker, met een marsepeinen bodem. THX S !). Veel spreken ook uit dat het jammer is dat de verlenging niet door kon gaan. Inmiddels staan in Nederland al twee grote projecten voor me klaar en is het tijd om mijn team weer in fatsoen te brengen dus de Nederlandse leiding had vrij dwingend aangegeven dat verlengen geen optie is. Nou is dat ook erg leuk om te doen, maar het is in Nederland, en niet in denemarken.

Volgende week komt de jongen die ik vervang terug en moeten we gaan overdragen en bijwerken.
Al deze dingen dwingen me te realiseren dat het einde echt er aan komt. mhm. Niet leuk. Afscheid gaan nemen van dit rare land met z’n rare werktijden, Vikingen, stugge nerds en alle andere dingen die dit land een warm plekje in mijn hart hebben gegeven. Vanavond maar eens een poosje uit het raam kijken.