De laatste dagen

Het wordt nu steeds definitiever. Afgelopen vrijdag mijn bureau uitgeruimd. Maandag komt degene die ik vervang weer terug en die wil vast zijn werkplek terug hebben.

Vandaag het appartement alvast uitgemest. Wat gaat mee, wat gaat weg. De badkamer (kuch) een grote beurt gegeven op advies van de HR afdeling in verband met de kalk aanslag. In gedachten spoken de dingen die ik nog moet doen, wil doen en ga doen.
Morgen ga ik naar Roskilde, naar het vikingmuseum. Kijken of mijn collega mee gaat. Die had vandaag een begrafenis en had aangegeven wel mee te willen als ik zondag zou gaan.
Ik wil als ik terug in nederland ben een rapport schrijven over hoe en wat in denemarken, vergelijken met nederland etc. Dingen die ik thuis ga implementeren, dingen die in denemarken handiger kunnen. De man van het tweede kantoor die nog steeds zijn laptop niet gewisseld heeft gekregen.

En verdorie, ik ga het deens snappen. Vanavond heb ik een pizza gehaald (da’s om de keuken te sparen, echt) en de man achter de balie spreekt in het deens me aan en ik antwoord in het engels. En dat werkte ook nog. Over hoe lang ik hier ben, nog ben en hoe ik het hier in Denemarken vind.

Ik wil het niet voor mezelf weten, maar het doet me echt zeer dat ik hier weer weg ga. Natuurlijk is het leuk om weer naar nederland te gaan, weer bij mijn ouder langs en bij kletsen. Keer echte koffie drinken, douchen in een echt douche. Bij mijn broer, zijn vriendin en de kinderen langs te gaan. Als je met je werk bezig bent niet altijd drie keer na te hoeven denken voordat je wat zegt, om spraakverwarring te voorkomen of te direct te zijn.

Thuis weer mijn eigen bed, mijn lieve debieltje weer bij me hebben. Mijn team weer eens lekker direct over de zeik jagen. Mijn oude manager weer kort door de bocht kunnen spreken, zonder dat te moeten scheduelen of tijdens de avondritten te doen.

Maar hier ga ik een leuke ploeg mensen achterlaten, een stad waar ik mijn draai in een korte tijd gevonden heb. Een leuk en heerlijk land met rust, respect en plezier. Waar een (soms absurde) balans is tussen werk, privé, zakelijk en lol.

Een hok waarbij mijn eerste reactie was ‘Dat nooit ‘, met z’n acht trappen, spierwit interieur, een douche/wc waar je letterlijk je kont niet kan keren. In een wat grijzig verleden had ik een soort van vriendin die voor minimalistisch en spierwit ging. Daar voelde ik me nooit thuis, in denemarken is een bijna identiek hok wel mijn thuis geworden. Raar hoe dingen kunnen lopen met voortschrijdend inzicht.

Een brug slaan tussen nederland en denemarken. Voor het werk, voor mijn ouders, broer en zo bleek tijdens de verhuizing van het blog ook een andere groep mensen die mijn typsels lazen. Leuk om te leren bloggen, leuk om ook reacties te krijgen. Ook leuk om te zien dat je dingen ook afstand kan aansturen en onderhouden.

Wennen aan het jonge stel boven me, wat intens van elkaar geniet. Vol vuur elkaar de huid volscheld en het dan met minstens zoveel vuur het weer goedmaakt. Dat is echt met elkaar bezig zijn, en niet zwijgend in elkaars buurt leven.

De pizzabakker onder in het gebouw. Wat heb ik die keren dat ik er eten haalde van de man genoten. Een best grote vent maar verlegen. Als ik wat deens brabbel komt ie wat los. Wat je ook besteld, hij gaat eerst van het zelf gemaakte deeg een pizza bodem, een pitabroodje of een dürüm bodem maken. Drie keer uitdraaien, randje snijden en klaar. Vulling er op en je gerecht is er. Een pizza met alles er op en eraan in ongeveer 8 minuten. Gaar, heet en smakelijk. Respect voor z’n vent.

De blikken die ik verzameld heb moeten toch onderhand worden ingeleverd, eens zien waar ik dat kan doen.

Over twee weken zit mijn eerste nederlandse weekend er weer op. Ben ik weer terug in het land waar het begon, maar waarvan ik steeds zekerder weet dat ik er niet eindig.

Tenzij er aankomende week iets volkomen onverklaarbaars gebeurd ga ik de deal met mezelf redden. Eerlijk is eerlijk, bij twee heb ik met meer als normale aandacht gekeken, maar de ene was voorzien en de andere echt te jong. Dus je kan je afvragen of het wel echt door mij komt dat ik het red.

Fuck wat een tweestrijd in mijn donder.