Was ik maar eerder gegaan.

Zowel naar de kapper als naar Denemarken.
Denemarken bevalt nog steeds erg goed. Zelfs het dagelijks gevecht met de douche lijk ik steeds meer te winnen.
Vanochtend naar het tweede kantoor waar nu iedereen de naween van het aflopen weekend aan het ondervinden is.
Uiteraard ben ik te laat (zal je altijd zien op zo’n dag) omdat er toch echt file staat. Voor deense begrippen dan, wat dus inhoud iets van 5-10 minuten vertraging.

Terwijl ik in de auto rustig voorthobbel staat er op de andere baan een auto met pech.
Man, vrouw, klein hummeltje erbij. Gevarendriehoek stuk achter de auto. Meneer zit met het kind op de arm tegen de auto aan te wachten op een sleepdienst of soort van ANWB. Mevrouw daarentegen neemt de gelegenheid te baat om uitgebreid bloemen te plukken. Elke bloem wordt afgewogen en als ie alleen staat niet geplukt, als er meer van zijn wel geplukt. Naarmate de bos groeit houd ze ‘m steeds weer omhoog om door haar man/vriend te laten keuren. Die kijkt tevreden naar de bos bloemen, knikt en kijkt dan weer naar het kind op zijn armen.

Bovenstaande situatieschets is zo op papier/scherm niet zo heel bijzonder, maar als ik er zo in de auto naar kijk raak ik vertederd door de manier waarop dat schouwspel zich afspeeld. Man en vrouw, vertrouwend op elkaar voor veiligheid en oordeel, elkaar respecterend, en bovenal in staat om te genieten van een situatie die in nederland per definitie stress, ellende en het begin van het einde van een relatie inhoud.

Natuurlijk zie ik denemarken niet goed. Ik kijk, denk ik, door mijn verliefdheid op Denemarken door een roze bril, maar zelfs in een roze ochtendgloed raakte het bovenstaande mij. Sentiment komt met de jaren schijnbaar.

Op kantoor aangekomen even een spannend moment, iedereen is al aan het werk dus de eerste problemen zouden al gevonden moeten zijn.
Ik duik mijn hok in, scoor koffie, fruit en iets wat op een soort rode ui lijkt maar als een kiwi leeg gelepeld moet worden en start op. Chat systeem open, en ik wacht af.
Rechts van me zie ik in een flits een van de meiden daar op kantoor en terwijl haar handen over m’n kop gaan hoor ik “Oh yess, this feels good, I had to try it” Even verkeer ik in de veronderstelling dat ze in mijn tekstboekje zit, maar ze zegt het echt en haalt d’r handen door mijn korte haar. Had ik nou maar eerder naar die kapper gegaan. Ik heb nu in 3 dagen meer fysieke aandacht gehad als in de zes maanden ervoor.
Note voor D. M. te Z : slaan is welleswaar ook aandacht, maar dit heeft iets andere charmes.

Ik laat haar zich uitleven op mijn haar en vraag d’r waarom ze zo reageert. Ah, dat korte haar bij mannen, moet ze altijd even aanzitten, iets van een soort harde zachteborstel. Nou ik zal niet klagen, ga je gang.

Als de koffie op is de afdeling opgelopen, en daar valt ‘de schade’ eigenlijk wel mee. Migratie goed verlopen, mijn script heeft z’n werk gedaan, alleen een paar users niet.
Her en der los ik wat kleinigheidjes op tot er eentje me aanschiet. Leuk allemaal wat we gedaan hadden, maar het werkte niet. Mijn bulshit meter slaat naar rood.
In analogie met de BOFH vraag ik poeslief wat er dan niet goed ging. Mijn collega’s in nederland weten dat als ik te lief en vragend meewerk dat er stront aan de knikker is, of zoals de oude romeinen als zeiden “Als de paardemest het wagenwiel raakt“. Ook eentje van de salarisadminstratie hier heeft het in de gaten. Ze grijnst en mompelt “have fun“.

De gebruiker gaat me voor naar d’r werk plek. Ze start de terminalsessie op die meteen een foutmelding geeft.
Mooi.. [gniffel] Op de desktop zie ik al dat ze mijn script gedraaid heeft. Mijn mailtje, met uitleg en afbeeldingen en script? Die is er nog ? Ze tovert ‘m te voorschijn en begint meteen te vertellen dat het allemaal niet zo gewerkt heeft. ‘Ah, mijn mailtje helemaal gelezen ?‘ ‘Ja.’ ‘Ook alles zo uitgevoerd als in het mailtje stond en door mijn script op het scherm werd gezet ?‘ ‘Ja.’ ‘Zeker weten ?‘ ‘Jahaa‘ Irritatie groeit en ze doet geen poging het te verbergen.
‘Je liegt‘ zeg ik. Ze kijkt me verbaasd aan. Sputterd wat en weer zeg ik ‘je liegt’. De afdeling valt stil, koppen draaien onze kant op.
Kalm zeg ik dat ze echt niet alles gedaan heeft wat in de beschrijving en op het scherm stond. Bij hoog en laag beweert ze dat ze alles gedaan heeft. Ik kijk haar aan en zeg ‘je hebt me geen mail gestuurd met daarin wat het weer was of wel? ‘ Een vragende blik in haar ogen en haar collega valt haar bij dat ze zich niet gek moet laten maken, ik ben een idiote IT’er. Nou klopt dat, maar ik weet ook wanneer gebruikers ons de schuld geven van hun fouten.

Zwijgend zet ik het script op de desktop en laat het draaien. Het laat het z’n openingsscherm zien :

Het staat er toch echt..

[voor de volledigheid, het email adres wat hier staat is omwille van de privacy aangepast naar mijn eigen adres, op het scherm stond het bedrijfsadres.]

Ik wijs haar aan wat ik bedoelde en vraag nog een keer of ze dat echt allemaal gelezen heeft of dat ze zodra het kon op ENTER heeft geramd. Ze kijkt me wat onnozel aan en zegt dat ze inderdaad op enter heeft geramd.
Her en der klikken de anderen op de afdeling het script nog eens aan, en ik hoor lachen.
Als goedmaker vertel ik dat ik van niemand een weerbericht heb gehad, dus de rest heeft ook meteen op enter geramd zodra het kon. Alsnog leg ik uit waar wat is komen te staan, welke bestanden aangepast zijn en wat ze kan gebruiken. Tja.. en onze voorbereiding is echt niet opgewassen tegen mensen die niet de moeite nemen om te kijken of te lezen maar meteen op Ok of enter clicken, drukken, rammen zodra het kan.

Wat later die dag ben ik naar het hoofdkantoor gegaan waar een tweede vrouw na me eerst gecomplimenteerd te hebben met de nieuwe haardracht toch even vroeg of er even aan gevoeld mocht worden. Tuurlijk, alle aandacht is welkom. Had ik nou toch maar echt eerder naar de kapper gegaan.

Aan het einde van de dag, die uiteraard veel te laat weer was, mijn broer gebeld, die komt dit weekend met zijn vriendin over. Daar kijk ik toch wel naar uit, bijpraten, pilske scoren in het cafe naast de deur, en gewoon een leuke tijd met elkaar hebben. Ook is het drop transport en doel besproken dus hopelijk kan ik maandag de beide kantoren een mooi plezier doen. Lijkt me echt leuk om die weer eens te zien. En om nederlands te spreken. Ik betrapte me er in mijn droom op dat ik ook al engels spreek.