Meegedaan aan de Estafette loop 2009

02-09-2009

Jep, ik heb gisteren meegedaan aan de estafette loop 2009.

Nou ja.. ondersteunend dan.  Dat lopen is volgens mij nog steeds niet echt gezond of leuk. Dat bleek ook wel uit de gezichten die ik zo voorbij zag komen, maar misschien is dat meer mezelf overtuigen dat ik gelijk heb.

Elk jaar is er in Kopenhagen een estafetteloop, genoemd naar het bedrijf wat het een aantal jaar geleden opstartte. Gedurende vijf dagen rennen dan elke dag ruim 25.000 mensen. Teams bestaan uit 4-5 personen en moeten 5 rondes rennen. Wat dus voor sommige teams inhoud dat leden meerdere rondes lopen. De topper dit jaar is een team bestaand uit 1 man die elke avond rent. Dat houdt dus in dat ie vrijdag avond zo rond 9 uur 125 km hard gelopen heeft.

Wereldberoemd in heel Denemarken

Inmiddels is het een echt massaal evenement wat op een groot park nabij het ziekenhuis wordt gehouden.  Het park is dan onderverdeeld in blokken waarvoor bedrijven, stichtingen, verenigingen kunnen zich dan inschrijven en meerennen.  Zo ook mijn bedrijf. We hadden voor beide vestigingen 6 teams klaar staan die allen een parcour van ca. 5 km moeten lopen. Eerst een stuk buiten het park en dan slingerend tussen alle tentenkampen door naar de finish. Wij sponserden de Parkinson vereniging in denemarken dus dat stond groot op onze shirts. Ook hadden we als bedrijf een erg bekende sporter (wereldberoemd in Denemarken dan) bereid gevonden om met ons mee te doen.

Gorilla's

Het maakt ook niet uit of je veel ervaring hebt of juist weinig als je maar lol hebt. Dat bleek uit de kampementen, waarbij elk kampement wel een soort van bbq was ingericht. Tussen de renners door kwamen de blauwe walmen, muziek en plezier je tegemoet.  Kleding was wat je prettig vond, dus echte pro’s met luchtig lopende broekjes tot gorilla’s kwamen voorbij en zelfs een team had een kano bij zich. Ook ouders met kinderwagen deden mee.

Gestart werd er rond 1800 uur door onze echte fanatiekeling. Een sportman pur sang die zoals het leek zonder enige moeite de rondes liep. Anderen van ons hadden meer moeite maar als ze langs de tenten kwamen werden ze met gejoel en gejuich over de laatste meters getrokken. Zo rond 2030 uur was onze laatste binnen. Net op tijd trouwens want het begon lichtjes te regenen.  In de tenten was eten drinken en nazorg aanwezig en begon het echte feest.