Dingen moeten anders

Afgelopen weekend hadden mijn broer en z’n vriendin drop meegebracht. Nogal wat zakken van verschillende soorten. Die meegenomen naar kantoor en daar stal ik de zakken uit en probeer ergens een pot te vinden. Mijn collega kijkt niet begrijpend naar de zakken en dan ineens ‘Likorice ?‘ en rukt een zak los. We scoren een pot en vullen die deels. Na de lunch klaagt ie dat we niet meer moeten eten en dat z’n buik zeer doet. De pot wordt in de gang neergezet met een papier er bij “Free, without calling the helpdesk. This stuff may cause high bloodpressure, fun en joy, so feel free to take on your own risk“.

Gluipers als we zijn is de pot precies voor onze deur neergezet zodat we goed zicht hebben op het verbruik. Binnen no-time is de gang een gezellige snelweg geworden. Mensen moeten ineens koffie halen, of een flesje drinken, of toch even bij de trap kijken en he kijk nou;  een dropje, nou da’s toevallig.

Eentje komt vanuit de andere kant van het gebouw ‘This is the real thing right, from holland ?’ en bied aan voor een zak te betalen, maakt niet uit wat het kost.
Ik heb mezelf voorgenomen om straks vanuit nederland een grote doos met assorti die kant op te sturen. Als aasgieren cirkelen ze om de droppot heen. Ik heb daar zo’n lol van dat ik overweeg de zakken voor het andere kantoor hier ook in te zetten.

Straks vanuit nederland is ineens wat vager geworden. Doordat we vanochtend een werkoverleg hadden waarbij ik nogal van leer trok tegen de manier van werken die onzichtbaar is en dat dat moet veranderen en de problemen die bij de uitrol van het nieuwe office pakket ons toch wat meer drukte oplevert als verwacht is de vraag gekomen om te bepalen of langer blijven een optie is.
Wat mij betreft zeker, maar eerst kijken of we dat op de een of andere manier kunnen opvangen zonder verlenging.

Tijdens de lunch (die weer uitstekend was : noedels met pesto, spinazie en een tomaten saus, sappige kalkoen filets. Salade op basis van gebakken paddestoelen en paprika’s en vers (in house gebakken) brood met kazen) nog eens een en ander besproken vanuit het werk overleg, en deze week gaan we ook de uitrol en scripting van het tweede kantoor onder de loep nemen.

Daarna de rest van de middag van alles gedaan en veel tijd verloren doordat een andere afdeling vergat iets door te geven. Een nieuwe medewerker moet ook mobiel kunnen werken. Alles in orde, machine draait, account werkt, maar vpn verbindingen ho maar. Jongens in nederland stoeien en herinstalleren de diverse software pakketen nog maar eens. Niets helpt. Ten einde raad mij aangeschoten en ik duik dezelfde tests in. Bij het intikken van een commando, knop of wat dan ook zie ik op de chat schermen teksten als ‘al‘, ‘werkt ook niet’ ‘wordt derde installatie‘ ‘is al gereboot‘ en we lopen helemaal vast. Uiteindelijk via via vindt ik iemand die er meer van zou weten. Ik leg eea uit en krijg als antwoord “Oh ja.. we hadden wat problemen met new-hires, wat is haar account, dan check ik even ” Account gaat haar kant op en “oh, ja deze staat er inderdaad niet in, is nu toegevoegd” en prompt werkt het. Tja… je zit op een afdeling van een wereldwijdbedrijf van ca. 100.000 man en ga je over vpn verbindingen, en het komt niet in je op om dit soort problemen even even via een soort mailtje of hint op intranet te zetten. Eerst spenderen de jongens in nederland er ruim een halve mandag aan, dan ik anderhalf uur overwerk en dat allemaal terwijl iets in nog geen 1 minuut was op te lossen.
Welnee.. ik wordt gebombardeerd met mail die ik eigenlijk niet hoef, maar wat zou werken krijg ik dan weer net niet. Dat is ook een van de redenen waarom ik mezelf een IT’er noem en geen ICT’er. De enige reden waarom IT naar ICT is gegaan is omdat overal die IT managers hun bugetten niet sluitend kregen en er daarom de communicatie modellen ook maar bijhaalden. Daarmee werd het budget verruimt en kon er weer meer. Voor een beroeps groep met de C van communicatie in de naam is de toepassing van de C vaak ver te zoeken.

Overigens in het kader van communicatie : T90 : de muis is gevonden en moet wakker worden. RYS-15 [einde bericht]

Ik stap in de auto en onderweg gebeurt het. Zal je altijd zien, weken ben je bezig je netjes te gedragen en bij iedereen een goed beeld van jezelf te kweken, overkomt je dit. Kan je het zien aankomen ? Ik denk van wel, maar deze kwam toch redelijk onverwacht. Terwijl ik de auto uitpak realiseer ik me dat het toch wel voor anderen of erg genant is of lachwekkend. Tuurlijk is de enige parkeerplaats aan de overkant van de straat dus moet ik ook alles nog over straat slepen.
Terwijl ik mijn tas omhang vraag ik me af waarom dit nou toch gebeurt. Denken na zo’n dag is ook niet alles, dus eerst de tas naar boven en dan even boodschappen doen en met een goede maaltijd komt de oplossing vanzelf.
In de supermarkt haal ik mooie overrijpe druiven en een uitstekende flanksteak. Niet groot uiteraard, ik ben maar alleen en ga voor een klein model van ca. 500 gram. Ik haal er een mooie wijn bij en voor het smaakaccent een straf biertje.

Thuisgekomen maak ik het vlees wat losser, en week het even lichtjes in het bier. Mooi stukje roomboter in de pan, en als het bruin is de flanksteak erin. Die schroeit mooi dicht en ik blus ‘m af met de rest van het bier. Ondertussen snij ik van het witte brood twee mooie plakken af en als de steak mooi medium is gaat ie de pan uit. Het vleessap stook ik wat op, een uitje er bij en als die mooi gebakken is de twee snee brood er even in. Even aantikken met de smaak van het braadvet en op het bord. Steak er overheen, uitjes en wat vleessap er over. Likje tomatencurry er bij en eens goed eten. Royaal glas wijn, om de gedachten een losser te maken en de lichte verkoudheid in mijn neus en keel eens een halt toe te roepen.

Wat is er hier nou toch anders als in nederland ? peins peins…. Terwijl ik een mooi medium gaar stukje sappig vlees met jus en ui in mijn mond steek wordt het me langzaam duidelijk. De druiven zijn echt overrijp en super zoet, meer brandstof voor nadenken.

Het huis. Kan niet anders. Het is het huis. Stom dat ik daar niet eerder aan gedacht heb. Thuis woon ik in een soort van rijtjes woning, en hier in een appartement op 4 hoog. Stom dat ik daar niet eerder aan gedacht heb. Trots dat ik het toch weer gevonden heb sop ik het laatste brood in het vleessap op het bord met de tomatencurry.

Door al dat traplopen worden mijn dijen breder en daardoor scheur je gewoon uit je broek.

En niet onzichtbaar, nee gewoon radicaal over de kontzak een pijp in. Dat traplopen nekt me en daar moet wat aan gedaan worden.
Morgen contact met HR opnemen. Ik moet een ander huis. Eentje met lift of op de begane grond.